เจียงหนานกับยุค 80

อาหารทะเลตากแห้ง

หนานหนานนี่เป็นเงินทั้งหมดของผมกับพี่ใหญ่ คุณช่วยจัดการให้เราด้วยนะครับ " ฮุ่ยหมิง

" ได้ค่ะถ้างั้นช่วงนี้เราไปทำความสะอาดร้านกันเถอะค่ะ เผื่อว่าพี่ใหญ่ส่งของทะเลมาเราจะได้พร้อมเปิดร้านไม่ต้องรอทำความสะอาดอีก "

" ดีครับ "

ทั้งสองคนกินอาหารเช้าอิ่มแล้วก็เข้าไปในเมืองเพื่อทำความสะอาดร้านเอาไว้รออาหารทะเลแห้งจากหางโจวที่พี่ชายของเธอกำลังไปจัดการ

ภายในร้านไม่ค่อยสกปรกมากนักการทำความสะอาดภายในร้านจึงใช้เวลาไม่นาน เจียงหนานจึงให้สามีพาไปซื้อสี เธอจะเอามาเขียนป้ายชื่อร้าน แต่ยังไม่ได้คิดว่าจะตั้งชื่อร้านว่าอะไรดี

ตอนกลางวันทั้งสองก็หาอะไรง่ายๆกินในเมืองก่อนจะไปนอนเล่นที่บ้านริมน้ำจนถึงเวลากลับหมู่บ้าน จึงได้ชวนกันปั่นจักรยานกลับบ้านด้วยกัน

วันนี้เจียงหนานตื่นแต่เช้ามืดเธอทำอาหารเช้าเสร็จแล้วก็เตรียมตัวรอสามีเพราะวันนี้สามีจะไปช่วยบ้านใหญ่ในนา ส่วนตัวเธอจะเข้าเมืองไปขายสินค้าในตลาดมืด เธอเพิ่งสังเกตว่าของในมิตินั้นกลับคืนมา มีจำนวนเท่าเดิมแล้ว จึงคิดที่จะหาเงินเข้ากระเป๋าสักหน่อย

"วันนี้ฉันจะเข้าไปทำความสะอาดบ้านริมน้ำนะคะ แต่จะกลับมาให้ทันอาหารเย็นค่ะ ส่วนอาหารกลางวันฉันทำเอาไว้ให้แล้วนะคะ คุณกลับมากินได้เลย "

" ได้ครับ ขอบคุณมากนะหนานหนาน "

"ค่ะ " หลังจากนั้นเธอก็เข้าเมืองมุ่งหน้าไปยังตลาดมืด เพื่อขายสินค้าของตนเองตามที่ตั้งใจ

เธอเข้ามาในตลาดมืดได้หลายชั่วโมงแล้ว ขายสินค้าไปได้มากพอสมควร คาดว่าวันนี้คงทำเงินให้เธอได้มากหลายพันหยวนแน่นอน

เธอไปยังร้านขายอุปกรณ์แต่งบ้าน เพื่อสั่งชั้นวางสินค้า เธอจะใช้วางสินค้าในร้านให้ดูเป็นระเบียบและหน้าซื้อด้วย

จากนั้นก็ไปยังบ้านริมน้ำเพื่อทำความสะอาดบ้านที่เธอจะเข้ามาทำสัปดาห์ละครั้ง ก่อนจะกลับบ้านในตอนบ่ายๆเพื่อกลับไปเตรียมอาหารเย็นรอสามี

ช่วงเช้าของอีก 5 วันต่อมาอาหารทะเลแห้งก็มาถึงหน้าร้านแล้ว เจียงหรงที่มาพร้อมกับคนส่งของกำลังเข้ามาที่บ้านน้องสาวเพื่อบอกพวกเขาว่าอาหารทะเลมาถึงแล้ว

ทั้งสองคนที่กำลังกินอาหารเช้ากันอยู่พอดี

"พี่ใหญ่ " เจียงหนาน

" อาหารทะเลแห้งมาถึงแล้ว ตอนนี้พวกเขารออยู่ที่หน้าร้าน "

"งั้นเรารีบไปกันเถอะค่ะพี่ใหญ่ อาหมิงคุณไปตามพี่ใหญ่ของคุณแล้วตามไปที่ร้านนะคะฉันจะไปที่ร้านกับพี่ใหญ่ของฉันก่อน "

ฮุ่ยหมิงพยักหน้าตอบแล้วมุ่งหน้าไปยังบ้านใหญ่ เพื่อตามพี่ชายของตนเองให้ตามไปที่ร้านขายของในเมือง สองพี่น้องปั่นจักรยานตามเข้ามาในภายหลัง เมื่อมาถึงหน้าร้านก็เห็นรถบรรทุกจอดอยู่

ฮุ่ยหยางตื่นตาตื่นใจอย่างมากเขาไม่คิดว่าพี่ชายของน้องสะใภ้จะสามารถหาสินค้ามาได้ถึงขนาดนี้ นี่ต้องใช้เงินลงทุนเท่าไหร่กัน ? เขาได้แต่คิดแต่ไม่กล้าที่จะเอ่ยถามออกไป

กว่าจะขนสินค้าลงจากรถทั้งหมดก็เกือบเที่ยงวันแล้ว เจียงหรงจึงให้คนงานที่มากับรถไปหาอาหารกินก่อนจะขับรถกลับไปยังหางโจว นอกจากนี้เขายังไปซื้ออาหารมานั่งกินในร้านกับน้องสาวและสองพี่น้องบ้านฮุ่ยด้วย

ส่วนงานจัดเรียงสินค้านั้นให้น้องสาวและชายหนุ่มทั้งสองจัดการ ส่วนเจียงหรงนั้นเขามุ่งหน้าไปยังสถานีรถไฟเพื่อซื้อตั๋วกลับปักกิ่งคืนนี้

"หนานหนาน พี่คงต้องเดินทางกลับปักกิ่งคืนนี้ ส่วนของพวกนี้พี่สั่งสำรองให้เธอขายได้สามเดือน หลังจากนี้ก็สั่งกับเสี่ยวโจวได้เลยนะ พี่บอกเขาเอาไว้แล้ว "

"ได้ค่ะ ฉันจะจัดการเอง ขอบคุณนะคะพี่ใหญ่ "

"อืม ผมฝากหนานหนานด้วยนะ "

"ครับพี่ใหญ่ เราจะดูแลแลเธออย่างดี " ฮุ่ยหมิง

"ใช่ครับคุณเจียงไม่ต้องห่วง " ฮุ่ยหยาง

"เอ่อ น้องสะใภ้คือว่า เงินที่พี่ให้ไปมันพอหรือเปล่า เอ่อ ของมากมายขนาดนี้ ...." ฮุ่ยหยาง

" เรื่องนั้นไม่ต้องเป็นห่วงหรอกค่ะ ของพวกนี้พี่ใหญ่สั่งมาเพื่อให้เราสามารถขายได้ถึงสามเดือน จากนั้นเราก็สั่งกันเองค่ะ ส่วนเรื่องลงทุนนั้นพี่ใหญ่ไม่ต้องห่วงนะคะ เงินที่ให้มาพอแล้วค่ะ " เจียงหนานเอ่ยบอกไป ทำให้ฮุ่ยหยางมีสีหน้าที่ดีขึ้นเล็กน้อย

ทั้งสามช่วยกันจัดเรียงของหน้าร้านจนเสร็จ ส่วนที่เหลือเจียงหนานให้นำไปเก็บไว้ที่ห้องเก็บของด้านหลังของร้าน

ส่วนชั้นบนนั้นเธอบอกกับพี่สามีและสามีของตนเองว่าเอาไว้ให้คนงานหรือหนึ่งในพวกเราที่ต้องผลัดเปลี่ยนมาอยู่เฝ้าร้านใช้พักผ่อน ในระหว่างนี้ที่ร้านยังไม่ได้เปิดขายเธอจึงเสนอว่าจะมานอนเฝ้าร้านกับสามีเอง เพราะพี่ใหญ่ฮุ่ยหยางยังต้องช่วยบ้านใหญ่ทำงานในนา ซึ่งก็อีกไม่ถึงสัปดาห์ก็เสร็จสิ้นแล้ว หลังจากนั้นจึงจะเปิดร้าน

เจียงหนานวางแผนเอาไว้แล้ว เธอรอให้ทางการประกาศเพื่อความแน่ใจเสียก่อน เพราะถ้าจำไม่ผิดอีกไม่เกินสามวันทางการจะประกาศเปิดอนุญาตให้ทำการค้าเสรีอย่างเป็นทางการแล้ว

กว่าจะนำอาหารทะเลแห้งไปเก็บเสร็จก็เย็นมากแล้ว เจียงหนานให้พี่ชายของสามีปั่นจักรยานกลับบ้านไปก่อน เพราะกลัวว่ามืดค่ำกว่านี้จะลำบาก ส่วนเธอกับสามีจะค้างที่ร้านแทน

" ได้ พรุ่งนี้พี่ทำงานในนาเสร็จแล้วจะรีบมาช่วยพวกเธอ "

" ไม่เป็นไรค่ะพี่ใหญ่พี่มาตอนที่งานในนาเสร็จทีเดียวก็ได้ค่ะ แล้วรอมาเปิดร้านทีเดียวก็ได้ค่ะ "

"เอางั้นหรอ " ฮุ่ยหยางเอ่ยถามอย่างเกรงใจ

" ค่ะ เอาตามนี้แหละค่ะ "

"ตกลง งั้นพี่ไปก่อนนะ ป่านนี้ที่บ้านคงเป็นห่วงแล้ว "

หลังจากฮุ่ยหยางกลับหมู่บ้านไปแล้ว ทั้งสองก็ออกไปซื้ออาหารมานั่งกิน หลังกินอิ่มก็ช่วยกันจัดเรียงของอีกเล็กน้อยแล้วก็ไปอาบน้ำนอนพักผ่อน พรุ่งนี้ยังต้องจัดเรียงของที่เหลืออีกมาก ทั้งสองนอนหลับไปในเวลารวดเร็วเพราะเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว