เจียงหนานกับยุค 80

ทำการค้า2

ทางด้านบ้านของเจียงหนานนั้นหลังจากที่นั่งพูดคุยปรึกษากันพอแล้ว เธอเข้าครัวเตรียมทำสุกี้หม้อไฟให้คนในบ้านกิน และพรุ่งนี้พี่ชายของเธอจะเดินทางไปยังหางโจว เพื่อติดต่อกับโจวเหมินเรื่องซื้ออาหารทะเลมาขายต่อที่ยูนนานนี้

" พี่ใหญ่ พี่ไปเชิญพ่อแม่แล้วก็พี่สะใภ้มากินด้วยกันหน่อยค่ะ " เจียงหลานเอ่ยบอกกับพี่ชายของสามี

" ได้ๆพี่จะรีบไปเดี๋ยวนี้ "

" คิดถึงพี่รองนะคะ " เจียงหนานเอ่ยกับสามีอย่างอดไม่ได้

" อืม ไม่รู้ว่าพี่รองจะสุขสบายดีหรือเปล่า "

" เอาไว้เราไปเยี่ยมเธอกันค่ะ "

หลังจากที่ทุกคนมาพร้อมหน้าพร้อมตากันแล้ว ก็ร่วมกันกินสุกี้หม้อไฟอย่างเอร็ดอร่อย กว่าจะแยกย้ายกันกลับไปบ้านก็ดึกมากแล้ว

คืนนี้เจียงหนานถูกสามีจับกินไปอีกหลายรอบ ถ้าหากไม่ได้ยาคุมกำเนิดจากโลกก่อนที่เธอบังเอิญเจอในมิติละก็ ป่านนี้เธอคงตั้งท้องไปแล้ว

เจียงหนานตื่นแต่เช้าทำอาหารเช้าและเตรียมอาหารสำหรับพี่ชายกินระหว่างเดินทางไปหางโจว เพื่อติดต่อการค้ากับโจวเหมิน

" พี่ใหญ่ใช้เวลากี่วันคะ แล้วจะกลับมาที่นี่รึเปล่า หรือว่าจะกลับปักกิ่งเลยคะ "

" พี่ยังไม่แน่ใจ แต่เธอสามารถดูแลกิจการได้ใช่ไหมหนานหนาน "

"ฉันมั่นใจค่ะ "

"ถ้าเธอมั่นใจว่าทำได้งั้นพี่ก็ไม่มีอะไรต้องเป็นห่วง เพราะร้านนี้พี่ตั้งใจเปิดให้อยู่แล้ว ส่วนเรื่องค่าใช้จ่ายที่หางโจว ครั้งนี้พี่จะลงทุนให้เธอทั้งหมดก่อน อ่อ ส่วนของนายกับพี่ชายที่จะลงทุนนั้นก็นำมาให้หนานหนานเก็บไว้ลงทุนรอบหน้าได้เลย ฉันยกทั้งหมดให้เธอแล้ว " เจียงหรงเอ่ยกับน้องสาวก่อนจะเอ่ยกำชับกับน้องเขยอีกครั้ง

" ครับ ผมจะจัดการเรื่องนั้นเองครับพี่ใหญ่ไม่ต้องกังวล "

" ขอบใจ งั้นฝากด้วยนะ เอาล่ะ หนานหนาน พี่ไปก่อนนะแล้วจะหาเวลามาเยี่ยมเธออีก "

" ฮึก พี่ใหญ่ ฉันทำอาหารเอาไว้ใส่กล่องให้แล้วค่ะ ฮึก ฮึกๆ " เจียงหนานเอ่ยบอกพี่ชายและร้องไห้ไปด้วย เธอไม่อยากให้พี่ชายกลับปักกิ่งเลย

" ฮ่าๆๆ ดูสิโตขนาดนี้แล้วยังร้องไห้เป็นเด็กๆอยู่อีก " เจียงหรงยกมือขึ้นยีหัวน้องสาว เขาเองก็หมดห่วงเรื่องน้องสาวได้แล้ว เมื่อเห็นบ้านสามีเอ็นดูเธอพอสมควร

หลังจากนั้นฮุ่ยหมิงก็ปั่นจักรยานไปส่งเจียงหรงที่ในเมือง เขามาส่งเจียงหรงที่สถานีรถไฟ และรอจนเจียงหรงขึ้นรถไฟไปหางโจวจึงปั่นจักรยานกลับมาที่บ้าน ระหว่างทางเขาแวะซื้อขนมจากร้านสหกรณ์ติดมือกลับไปฝากภรรยาด้วย

" มาแล้วหรอคะ "

"ครับนี่ผมซื้อขนมมาฝากด้วยนะ "

" ฉันไม่ใช่เด็กแล้วนะคะ "

"อ่าว เมื่อกี้ยังร้องไห้งอแงอยู่เลย "

"นี่คุณล้อเลียนฉันหรอคะ "

" ฮ่าๆๆๆ เปล่าครับ " เขาเอ่ยตอบเมื่อเห็นว่าภรรยาเริ่มจะงอนแล้ว

เขาเดินมาหลังบ้านเห็นว่าภรรยาขุดหลุมเอาไว้จึงถามเธอเผื่อว่าจะมีอะไรให้เขาช่วยบ้าง

" หนานหนาน ขุดหลุมไว้ทำไมครับ "

"ฉันจะปลูกต้นผลไม้ค่ะ " เจียงหนานเอ่ยตอบ

เจียงหรงเดินทางมาถึงหางโจวในเช้าวันต่อมา เขามุ่งหน้าไปยังบ้านของโจวเหมินซึ่งเป็นเพื่อนสนิทของเขาเอง นึกถึงน้องสาวก็อดที่จะขำออกมาไม่ได้

สมัยนั้นที่พวกเขายังเด็กโจวเหมินคนนี้เอาแต่ตามติดน้องสาวของเขา ทั้งยังย้ำเตือนอีกว่าเมื่อไหร่ที่โตขึ้นจะแต่งน้องสาวของเขาเป็นภรรยาให้ได้ นั่นจึงเป็นเหตุให้น้องสาวไม่ชอบเพื่อนคนนี้ของเขาสักนิด

เมื่อโจวเหมินเรียนจบมัธยมปลายแล้วเขาก็เดินทางกลับมาที่บ้านเกิดและเริ่มช่วยครอบครัวทำกิจการค้าอาหารทะเลแห้งทันที ต่อมาไม่ถึงปีเขาก็แต่งกับหญิงสาวที่แม่เขาหามาให้ โชคดีที่หญิงสาวคนนั้นหน้าตาสวย ขยันและทำงานเก่งมาก และตอนนี้พวกเขามีลูกด้วยกันตั้งสองคนแล้วด้วย

เจียงหรงนึกถึงหลานสาวตัวน้อยที่น่ารักมักจะคอยมาออดออ้นเขาทุกครั้งที่พบกัน

"คุณลุง " เสียงของเด็กหญิงตัวน้อยร้องขึ้นเมื่อเห็นว่าคุณลุงใจดีของตนมาที่บ้าน

" ไงจ้ะคนสวยของลุง หืม ดื้อรึเปล่านะ"

"ไม่ค่ะ เสี่ยวจื่อไม่ดื้อเลย แต่เสี่ยวจิ้งดื้อมากๆค่ะคุณลุง " โจวเสี่ยวจื่อเอ่ยฟ้องทันที ทำเอาเด็กชายตัวน้อยถึงกับเลิกลั่กเลยทีเดียว

" คือว่า เสี่ยวจิ้งดื้อนิดหน่อยครับ "

"งั้นหรอ มาหาลุงมา " เจียงหรงเอ่ยเรียกหลานชายเข้ามาตนเอง เสี่ยวจิ้งต่างกับพี่สาวของเขาที่พูดและออ้นเก่ง เขาเป็นเด็กเงียบครึม ไม่ค่อยแสดงออกเท่าไหร่นัก แต่เจียงหรงก็เอ็นดูเขาไม่น้อยเช่นกัน

ทางด้านโจวเหมินได้ยินเสียงของลูกทั้งสองจึงเดินออกมาดูเพราะกลัวว่าสองพี่น้องจะทะเลาะกัน

" อ่าว นายเองหรอ เข้าบ้านก่อนสิ มาถึงนานรึยัง "

"เพิ่งมาถึง "

" สวัสดีค่ะพี่หรง " เธอคือ หลี่อิงภรรยาของโจวเหมิน

" สวัสดีครับ ขอรบกวนสัก4-5วันนะครับ "

" ตามสบายค่ะ ฉันขอตัวไปทำอาหารก่อนนคะพี่ "

หลังจากที่เธอเข้าครัวไป ทั้งสองก็มานั่งคุยกันหน้าบ้าน โดยดูเด็กน้อยทั้งสองที่นั่งเล่นกันเงียบๆไปด้วย

" มีเรื่องอะไรรึเปล่า " โจวเหมินเอ่ยถามเพราะตามปกติแล้วเจียงหรงมักจะหลบปัญหาจากปักกิ่งมาพักที่บ้านเขาอยู่เสมอ

" เปล่าหรอกฉันมาติดต่อซื้ออาหารทะเลแห้งของนายให้หนานหนานน่ะ "

"หนานหนานไม่ได้อยู่ที่หน่วยผลิตยูนนานหรอกหรอ "

"อยู่สิ แถมตอนนี้แต่งงานแล้วด้วย ฉันเลยอยากหากิจการให้เธอสักอย่างเอาไว้เลี้ยงตัวเองและลูกๆ "

"อ่อ เอาสิ นายต้องการอะไรบ้างล่ะตอนนี้ที่บ้านใหญ่ของฉันตุนไว้มากมาย ตั้งใจว่าจะส่งไปร้านอื่นๆในปักกิ่งด้วย "

"นายจัดการมาให้ฉันหน่อย เอาแค่พอขายได้สักสามเดือน แล้วหลังจากนั้นนายค่อยส่งไปให้หนานหนานทุกเดือน เก็บเงินที่นั่นได้เลย แต่ในสว่นของที่ฉันสั่ง เก็บเงินที่ฉันได้เลย "

"ได้ ฉันจะจัดการให้เอง ว่าแต่จะไม่ไปพบเธอหน่อยหรอ " โจวเหมินเอ่ยถามเพื่อนสนิท

"ไม่ดีกว่าฉันยังไม่พร้อม "

"อืม ตามใจแต่อย่าให้เธอรอนานล่ะ อีกไม่นานเธอก็จะไปแล้ว "

เจียงหรงนึกถึงน้องสาวของโจวเหมิน เธอชื่อว่าโจวฟาง ตอนนี้เธอป่วยรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลรัฐแห่งหนึ่งโดยมีคนในครอบครัวคอยดูแล เขากับเธอเจอกันเมื่อ4ปีก่อน และได้คบหากันเกือบ2ปีจึงตัดสินใจเลิกกันเพราะเธอมีสัญญาหมั้นหมายอยู่กับลูกชายของนายทหารคนหนึ่งที่เป็นเจ้านายของพี่ชายคนโตของตระกูลโจว แม้ว่าเวลาจะผ่านมานานแล้วแต่เขาก็ไม่เคยลืมเธอได้เลย จนเมื่อปีก่อนโจวเหมินได้บอกเขาว่าเธอป่วยหนักอาจจะมีชีวิตอยู่อีกไม่นาน เนื่องจากหมอไม่สามารถรักษาเธอให้หายได้

"