เจียงหนานกับยุค 80

ทำการค้า

เมื่ออาหารทั้งหมดเสร็จแล้วก็ช่วยกันยกออกมาตั้งโต๊ะและเริ่มกินอาหารด้วยกัน ทุกคนต่างถูกปากกับอาหารบนโต๊ะจนอิ่ม พี่สะใภ้จึงอาสาเก็บถ้วยชามไปล้างแทนเธอ ซึ่งตอนนี้สองพี่น้องบ้านฮุ่ยกำลังพูดคุยกับพี่ใหญ่ของเธออยู่พอดี

" จริงสิ นายอยากจะทำการค้าไหมล่ะ " เจียงหรงเอ่ยถามฮุ่ยหยาง

"ทำการค้าหรอ ฉันสนใจแต่ว่า ..."

" เอาแบบนี้ไหมล่ะฉันเป็นคนลงทุนหลัก พวกนายก็ลงทุนตามกำลังของตัวเอง แล้วก็คงต้องฝากให้หนานหนานดูแลเรื่องบัญชี ส่วนเรื่องสินค้าฉันจะนำมาส่งเอง พวกนายสองพี่น้องแค่จัดการงานในร้านแล้วก็ดูแลร้านให้ดีก็พอ "

" ได้ ฉันตกลง แล้วเราจะจัดการเรื่องส่วนแบ่งกันยังไง คือฉันไม่ได้เห็นแก่เงินแต่ว่าพวกเราแค่อยากรู้เท่านั้น " ฮุ่ยหยาง

"นายไม่ผิดหรอกที่ถาม เพราะฉันเองก็ต้องอธิบายเรื่องพวกนี้อยู่แล้ว " เจียงหรงเอ่ยบอก

" กำไรของทุกเดือนจะแบ่งเป็น3ส่วนคือ นาย น้องเขยและฉัน แต่ในส่วนของฉัน ฉันยกให้หนานหนาน "

"ขอบคุณค่ะ พี่ใหญ่ดีที่สุด " เจียงหนานเอ่ยบอกก่อนจะขยับเข้าไปกอดแขนของพี่ชาย เจียงหรงใช้มือลูบหัวน้องสาวด้วยความเอ็นดู

" ตกลงตามนี้นะ ส่วนเรื่องร้านเราคงต้องไปดูในเมืองก่อน " เจียงหรง

"ดีเลยค่ะมีร้านประกาศขายอยู่พอดี ถือว่าใหญ่ใช้ได้เลยล่ะค่ะ " เจียงหนาน

" ดีเลยงันพรุ่งนี้เราไปดูร้านนั้นกัน " เจียงหรง

" ตกลง งั้นฉันขอตัวกลับไปบ้านก่อน " ฮุ่ยหยาง

" ได้ๆ เจอกันพรุ่งนี้นะ " เจียงหรง

" กลับดีๆนะคะพี่ใหญ่ " เจียงหนาน

หลังจากที่คนบ้าน ใหญ่กลับไปแล้วเธอก็มาจัดห้องนอนให้พี่ชายนอนอีกห้อง โชคดีจริงๆที่เธอทำไว้ถึงสามห้องนอน ไม่งั้นพี่ชายของเธอคงต้องนอนกลางบ้านแล้ว

เจียงหนานตื่นแต่เช้าทำอาหารให้สามีและพี่ชายกินก่อนจะออกไปในเมืองเพื่อดูร้านค้าที่จะเปิดของพวกเขา

เจียงหนานพาชายหนุ่มทั้งสามมายังร้านค้าหัวมุมที่ติดประกาศขาย โดยถามจากร้านข้างๆว่าเจ้าของร้านนั้นอยู่ที่ไหน พวกเธอต้องการซื้อร้านนี้

" เธอเดินไปที่บ้านหลังนั้น อยู่ตรงข้ามกับสหกรณ์ เขาเป็นเจ้าของร้านนี้ "

" ขอบคุณค่ะเถ้าแก่ "

จากนั้นพวกเธอก็เดินไปที่บ้านหลังดังกล่าว เมื่อกดกริ่งหน้าบ้านก็มีชายชรามาเปิดประตูให้

" มาหาใคร "

" คือเราอยากจะซื้อร้านที่ติดประกาศขายน่ะค่ะ " เจียงหนาน

" อ๋อ เข้ามาก่อนสิ " ชายชราเอ่ยเชิญให้เจ้าไปด้านใน เขาให้แม่บ้านยกน้ำชามาต้อนรับ

" เชิญดื่มน้ำกันก่อน "

" ขอบคุณครับ คือเรื่องร้าน " เจียงหรง

" ร้านนั้นฉันเคยเปิดขายเสื้อผ้ามาก่อนแต่ตอนนี้สุขภาพไม่ค่อยดีเหมือนแต่ก่อนจึงคิดจะขาย ถ้าพวกเธอสนใจฉันจะขายให้ "

" พวกเราขอไปดูภายในร้านหน่อยได้ไหมคะ " เจียงหนาน

" เอาสิ อะนี่กุญแจ พวกเธอไปดูกันเองได้ไหม ถ้ายังไงค่อยมาตกลงราคากันอีกที "

" ได้ค่ะ " เจียงหนานรับกุญแจมาจากมือชายชราจากนั้นทั้ง 4 คนก็มุ่งหน้าไปยังร้านค้าที่อยู่ตรงหัวมุมเพื่อสำรวจดูภายในร้าน

" พี่ใหญ่คิดว่าร้านนี้เป็นยังไงบ้างคะ "

"พี่ว่าใช้ได้นะสภาพภายในดูดีกว่าที่คิดเอาไว้พวกนายล่ะ" เจียงหรงหันไปถามชายหนุ่มทั้งสองที่ต่อไปจะเป็นหนึ่งในหุ้นส่วนของร้านนี้ด้วย

" เอาตามที่นายว่า พวกเราพี่น้องไม่มีความรู้มากนัก " ฮุ่ยหยาง

" ถ้างั้นพวกเรากลับไปที่บ้านของคุณตากันเถอะ " ฮุ่ยหมิง

ทั้ง 4 คนเดินกลับไปที่บ้านของชายชราอีกครั้งเพื่อตกลงซื้อขายร้านค้า

" ร้านนี้เดิมทีฉันตั้งใจจะขายในราคา 3,500 หยวน ร้านของฉันมีถึง 2 ชั้นด้วยกันอีกทั้งชั้นบนยังมีห้องสำหรับใช้พักผ่อน 2 ห้อง ด้านนอกยังกว้างขวางพอสมควร แต่เห็นแก่ที่พวกเธอตั้งใจที่จะมาซื้อร้านของฉัน เช่นนั้นก็ 3,000 หยวนก็แล้วกันตกลงไหม "

" ตกลงครับ ขอบคุณคุณตามากๆครับ " เจียงหรง

หลังจากที่ได้โฉนดร้านค้ามาเรียบร้อยแล้วทั้ง 4 คนก็เดินเล่นในเมืองสักพักก่อนจะพากันกลับไปที่หมู่บ้าน จากนั้นก็มาปรึกษาเรื่องค้าขายอีกทีในตอนเย็น

" พี่ใหญ่ว่าเราขายอะไรกันดีคะ "

" พี่คิดว่าจะรับอาหารทะเลแห้งของเสี่ยวโจวมาขายที่ร้าน "

" คงไม่ใช่พี่ชายโจวคนนั้นใช่ไหมคะ " เจียงหนานถามขึ้นเพราะจากความทรงจำแล้ว โจวเหมินคนนี้นั้นคิดจะแต่งเจียงหนานเป็นภรรยามาตลอด ไม่รู้ว่าตอนนี้เขาเปลี่ยนความคิดได้หรือยัง

เจียงหรงแอบมองน้องสาวก่อนจะหัวเราะเสียงดังแล้วเอ่ยตอบ

" ไม่ต้องห่วงเขาแต่งงานไปแล้วล่ะตอนนี้กำลังมีลูกๆที่น่ารักถึง 2 คนอีกทั้งภรรยาของเขาก็หน้าตาสวยมากทีเดียว "

" ดีแล้วค่ะ " สองพี่น้องบ้านฮุ่ยได้แต่นั่งเงียบฟังสองพี่น้องบ้านเจียงพูดถึงคนชื่อโจวเหมิน ฮุ่ยหมิงเองก็นึกสงสัยว่าเพราะอะไรภรรยาถึงมีสีหน้าไม่ค่อยดีเมื่อเอ่ยถึงชายที่ชื่อ โจวเหมิน เอาไว้ค่อยถามภรรยาก่อนนอนก็แล้วกัน

บ้านใหญ่ฮุ่ยนั้นหลังจากที่ลูกชายคนโตมาปรึกษาเรื่องการค้ากับพี่ชายของลูกสะใภ้สามนั้น พวกเขาไม่ขัดข้องเพราะไม่มีความรู้อะไร คงได้แต่พึ่งพาสะใภ้สามเท่านั้น และได้แต่หวังว่ามันจะช่วยให้พวกเขามีชีวิตที่ดีขึ้น วันหน้าหากฮุ่ยหยางมีหลานสักหลายๆคนจะได้ไม่ลำบากเช่นพ่อแม่ของพวกเขา

" คุณว่าเจ้าใหญ่จะทำได้ไหมคะ " ฮุ่ยเหนียง

" คงต้องรอดูกันไปก่อน เงินนี่เป็นเงินก้อนสุดท้ายของบ้านเราแล้วล่ะ "

" ฉันเชื่อว่าพวกเขาทำได้ค่ะพ่อ แม่ ฉันเชื่อในตัวสะใภ้สามค่ะ " อวี้เหมย

" ใช่ พวกเราต้องเชื่อมั่นในตัวเธอ "