ตอนที่5 ข้อเสนอ
1261 Words
ตอนที่5 ข้อเสนอ
"อะไรนะ!" ลูกปัดถึงกับร้องอุทานออกมาด้วยความตกใจกับคำพูดของคิมหันต์
"นายเป็นใคร" ธันวาที่นั่งเงียบอยู่นาน ถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
"ก็เห็นหนิ ว่าผมเป็นอะไรกับลูกปัด" คิมหันต์ไม่ว่าเปล่าเขายกแขนข้างหนึ่งขึ้นมาโอบไหล่เล็กของลูกปัดเอาไว้ โดยที่มองหน้าธันวานิ่ง
แววตาของเขาเรียบเฉย ยากที่ใครจะเดาความคิดออก โดยเฉพาะลูกปัดในตอนนี้ เธอไม่คิดว่าคิมหันต์จะกล้าพูดอะไรที่ดูเหมือนการแสดงเป็นเจ้าของเธอ
ลูกปัดได้แต่นั่งมองเงียบ เธอหันไปมองหน้าผู้เป็นพ่อกับแม่ แล้วยิ้มเจือนๆ ในตอนนี้รู้สึกอึดอัดยังไงไม่รู้ เหมือนเธอกำลังเพิ่มปัญหาหนักกว่าเดิมเสียอีก
"ว่าไงครับ ถ้าคุณยกลูกสาวให้ผมดูแล ผมยินดีร่วมลงทุนกับบริษัทคุณ"
คิมหันต์หันไปถามคำตอบจากอภิชาติอีกครั้ง
"แล้วเงินที่ฉันให้คุณไปลงทุนก่อนหน้านั้นล่ะคะ จะว่ายังไง" อาพรพูดตัดหน้า ด้วยเพราะครอบครัวของธันวาเสียเงินลงทุนกับบริษัทครอบครัวลูกปัดไปแล้ว
"ไม่เอาน่าอาพร" สมพงษ์ สามีของเธอก็พูดตำหนิภรรยาเบาๆ สมพงษ์เป็นเพื่อนสนิทของอภิชาติ เขาเป็นคนใจเย็นกว่าภรรยา และไม่ได้อะไรกับเรื่องงานแต่งเท่าไหร่นัก
แต่ที่อยากให้ลูกชายได้ตกแต่งกับลูกปัด เพราะเธอนั้นเป็นคนน่ารัก นิสัยดี และยังเป็นลูกสาวของเพื่อน หากได้ปรองดองกันก็คงจะดี
แต่ในเมื่อลูกปัดเปิดตัวว่าที่แฟนแบบนี้ สมพงษ์ก็ไม่อยากจะเข้าไปก้าวก่าย
"อะไรกันคะคุณ พวกเราอุตส่าห์ช่วย อยากปรองดอง แถมยังคุยค่าสินสอดเรื่องงานแต่งแล้ว แบบนี้มายกเลิก มันไม่ดูน่าเกลียดไปหน่อยเหรอคะ แถมยังทำให้เสียหน้าแบบนี้อีก"
อาพรพูดด้วยความไม่พอใจ เพราะตนเองรู้ว่าลูกชายของเธอนั้นรักลูกปัดมานาน พอถึงโอกาส ก็อยากได้เป็นสะใภ้ แต่ในเมื่อไม่เป็นดังหวัง และยังเสียหน้าแบบนี้อีก เป็นใครก็ไม่ยอม
ลูกปัดหันไปสบตากับธันวาที่เอาแต่นั่งจ้องหน้าเธอ แววตาของเขานั้นดูเสียใจ จนเธอรู้สึกผิด แต่ทว่ายังไม่ทันได้พูดอะไร เขาก็ลุกออกจากโต๊ะเดินหนีออกไปโดยไม่ลาสักคำ
"อ้าว ธันวา" อาพรรีบลุกเดินตามไปกับลูกชายทันที
"งั้นฉันกลับก่อนแล้วกันนะชาติ ไว้ค่อยนัดทานข้าวกันใหม่" สมพงษ์รีบลาเพื่อน เขาหันไปส่งยิ้มอย่างใจดีให้กับลูกปัดด้วยความเอ็นดู ก่อนจะลุกออกจากโต๊ะไป
ลูกปัดก้มหน้านั่งเงียบ เมื่อเหลือบไปมองสายตาคนเป็นพ่อแม่ มาเฟียหนุ่มยังคงโอบไหล่ของเธอเอาไว้อยู่ แววตาคมกริบหันมามองคนตัวเล็กราวกับเด็กน้อยที่นั่งอยู่ข้างๆ
"นี่ตกลงคบกันจริงๆ ใช่มั้ย รู้มั้ยว่าพ่อกับแม่ผิดคำพูดกับคุณอาพรเขา แล้วไหนเงินที่ลุงสมพงษ์ให้พ่อมาลงทุนก่อนอีก พ่อจะทำยังไง แล้วนี่นายเป็นใคร มาจากไหน คบกับลูกสาวฉันได้ยังไง"
"พ่อ!" ลูกปัดถึงกับขมวดคิ้วมุ่น เมื่อผู้เป็นพ่อหันไปถามกับชายหนุ่มในประโยคท้าย
"ทำไม พ่อสงสัยหนิ เป็นแฟนลูกงั้นเหรอ ไม่เห็นบอกพ่อแม่เลย" อภิชาติจ้องหน้าคิมหันต์ตาเขม็ง แต่มาเฟียหนุ่มกลับไม่ได้ใส่ใจกับสายตาของเขา
"เอ่อ ดะ...เดี๋ยวลูกปัดกับคิมหันต์มานะคะ คุณฉันมีเรื่องจะคุยด้วย"
ลูกปัดหันไปกระซิบบอกเบาๆ ก่อนที่เธอและเขาจะลุกออกจากเก้าอี้เดินไปคุยด้วยกันในที่ไม่มีคนพลุกพล่าน
ลูกปัดจูงแขนของคิมหันต์ให้เดินตามมาที่แถวลานจอดรถ อยู่ห่างจากร้านอาหารไม่ไกลนัก มาเฟียหนุ่มกอดอกยืนมองเธอด้วยใบหน้านิ่งเฉย
ทำเหมือนไม่รู้ร้อนรู้หนาวอะไรเลย
"นี่..ทำไมคุณต้องเล่นใหญ่ เล่นเหมือนขนาดนั้นด้วยคะ ฉันบอกแล้วไงคะว่าไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น แล้วที่คุณบอกว่าจะเอาเงินร่วมลงทุนกับบริษัทพ่อฉันด้วยเนี่ย คุณคิดดีแล้วเหรอคะ เงินมันไม่ใช่น้อยๆ นะ"
ลูกปัดถามด้วยความกังกล ด้วยเพราะเธอไม่ได้รู้จักหรือรู้สถานะของเขา เพราะเห็นว่าคิมหันต์อยู่ที่คอนโดเดียวกันกับเธอ แต่ห้องที่เขาอยู่นั้น มันเป็นชั้นธรรมดาๆ ถ้าหากเขาพูดออกไปลอยๆ ออกไปแบบนั้น พ่อแม่เธอก็ต้องเดือดร้อนอีก
"ทำไม ฉันดูไม่มีเงินขนาดนั้นเลยรึไง"
"ไม่ใช่แบบนั้นค่ะ แต่..เงินลงทุนคุณรู้มั้ยว่ามันต้องลงทุนด้วยเงินเท่าไหร่ มันหลักล้านเลยนะคะ"
ลูกปัดพูดด้วยหน้าตาที่ดูซีเรียสมาก ขืนเขาไม่มีตามที่คุยโม้เอาไว้ บริษัทพ่อเธอก็ต้องล้มละลายแน่
และเธอไม่อยากให้พ่อแม่ของเธอต้องมาเครียดเรื่องนี้ แม้ว่าทางออกที่ดีที่สุดคือการแต่งงานกับธันวา ครอบครัวเธอจึงจะไปรอด แต่ด้วยความที่รักอิสระ เธอจึงอยากหาวิธีอื่นที่ไม่ต้องแต่งงาน
แต่ก็ไม่คิดว่าเรื่องมันจะเริ่มวุ่นวายแบบนี้
"ฉันมีข้อเสนอให้ ถ้าเธอยอมมาเป็นคู่นอนให้ฉันเป็นเวลาสองปี ฉันจะยอมร่วมหุ้นและลงทุนกับบริษัทพ่อเธอ"
"อะไรนะ!! นี่..ข้อเสนอบ้าบออะไรกันคะ"
"ข้อเสนอบ้าๆ ที่ทำให้เธอไม่ต้องแต่งงาน ครอบครัวไม่ล้มละลาย ได้หุ้นส่วนเพิ่ม และยังมีนายทุนร่วมลงทุนอีก ลองคิดดูดีๆ ล่ะ ไหนที่เธอโกหกว่าเราคบกัน ถ้าไม่เล่นให้สมบทบาท...พ่อแม่เธอจะว่ายังไง"
"..."
ข้อเสนอที่คิมหันต์ให้มา และคำพูดที่ทำให้เธอฉุกคิดได้ว่า ตอนนี้เธอกำลังโกหกพ่อแม่เธออยู่ว่าคบหากับเขา หากเขาสามารถทำให้ครอบครัวเธอไม่ต้องเป็นหนี้ มันก็ค่อนข้างดีต่อตัวเธอ
ลูกปัดยืนครุ่นคิดกับคำพูดของชายหนุ่มอยู่นาน หากแต่เธอต้องยอมเป็นคู่นอนให้กับเขา ในเวลาสองปีโดยไม่ผูกมัดใดๆ ก็จะดีกับตัวเธอเหมือนกัน
"คู่นอนสองปี..เอ่อ ยังไงคะ"
เธอเริ่มสนใจจึงถามข้อตกลงให้แน่ชัด
"ก็แค่...มานอนกับฉันไม่ต้องทุกคืน แค่วันที่ฉันต้องการก็พอ" แววตาคมกริบจ้องมองนัยน์ตาสวยคู่กลมโตนั้น ด้วยความยากที่จะคาดเดาความคิดและอารมณ์ของเขาได้
ลูกปัดเม้มริมฝีปากเข้าหากันด้วยความประหม่าเล็กน้อย
เธอยืนคิดอยู่นาน
"ฉัน..ตกลงค่ะ" แม้วิธีนี้จะเป็นวิธีที่สิ้นคิดของเธอ และไม่มั่นใจว่าคิมหันต์จะมีเงินมาร่วมลงทุนอย่างที่เขาบอกหรือไม่ แต่คำพูดของเขาก็ดูเชื่อถือได้
"แต่ว่า...ไม่ผูกมัดนะคะ"
เธอยื่นข้อแม้สำหรับตัวเธอ
มาเฟียหนุ่มยืนเงียบ ท่าทางสุขุมเงียบขรึม มันทำให้ชายหนุ่มดูน่าเกรงขาม ลูกปัดไม่รู้ว่าตอนนี้เธอกำลังยืนคุยอยู่กับใคร และไม่รู้เบื้องหน้าเบื้องหลังของเขามาก่อน
ความสัมพันธ์เมื่อคืนนี้ ก็ถือว่าเธอทำตัวเอง ที่เข้าผิดห้อง และยังไปยั่วยวนเขาอีก เสียตัวเป็นเรื่องเล็กน้อยสำหรับเธอ แม้ว่ามันจะเป็นครั้งแรกก็ตาม
"แน่นอน" เสียงทุ้มต่ำบอกเรียบๆ ใบหน้าคมคายยังคงนิ่งเฉย
- Writer
