ในตอนที่เกิดเรื่องอ้ายอ้ายเพิ่งจะมีอายุหนึ่งเดือนเท่านั้น เป็นทารกน้อยแรกคลอดที่ไม่รู้เรื่องราวผู้หนึ่ง เป็นไปไม่ได้ที่เด็กน้อยจะจำเรื่องที่ผ่านมาได้
และหากจำได้เช่นนั้น...บุตรสาวของนางก็ดูเหมือนจะเป็นเด็กพิเศษจริง ๆ
ทว่าเมื่อบัดนี้อ้ายอ้ายมาอยู่ในอ้อมกอดมารดา เด็กน้อยก็ขยี้ตาพร้อมกับอ้าปากหาวจนน้ำตาไหล ยังยกนิ้วโป้งขาวอวบของตนเองขึ้นมาดูดทั้งซุกใบหน้าลงบนอกของเมิ่งสืออีอย่างไร้เดียงสา
เมิ่งสืออีจึงคิดว่าตนเองคิดมากเกินไป อ้ายอ้ายคงง่วงนอนกระมังจึงได้มีอารมณ์ผิดปกติเช่นนี้ ไม่ได้เกี่ยวอันใดกับหานชางเหยียนผู้นั้น
อ้ายอ้ายพ่นน้ำลายออกมา จริง ๆ จะพ่นลมหายใจนั่นแหละแต่ว่าตั้งแต่ฟันซี่เล็กขึ้นมาน้ำลายไม่รู้มาจากไหนเยอะแยะจนไหลยืดออกมาเสมอ
เมื่อสักครู่หม่าม้ามองอ้ายอ้ายด้วยความสงสัย ด้วยสัญชาตญาณของความเป็นแม่ที่รู้เท่าทันบุตรตนเอง หม่าม้าคงคิดว่าอ้ายอ้ายเก่งเกินเด็กทั่วไป
อ้ายอ้ายต้องปิดบ
