“ที่นี่คือที่ไหนหรือเจ้าคะ”
“หมู่บ้านไร้ชื่อ”
“หมู่บ้านนี้ไร้ชื่อหรือเจ้าคะ ไยชื่อแปลกจริง”
ฮวาซานเหรินพยักหน้าจากนั้นก็ให้นางสวมหน้ากากหนังมนุษย์เพื่อปลอมแปลงหน้าตาพร้อมกับเอ่ยว่า
“ชื่อแปลกใช่หรือไม่ จริง ๆ หมู่บ้านแห่งนี้เดิมไม่มีชื่อมาก่อนเป็นเพียงหมู่บ้านเล็ก ๆ แห่งหนึ่งพวกเขาบุกเบิกเส้นทางสัญจรด้วยตนเอง ผู้คนผ่านไปมาล้วนเรียกว่าหมู่บ้านไร้ชื่อ กระทั่งปัจจุบันมีคนอยู่เป็นจำนวนไม่น้อยทางการจึงมอบชื่อ ไร้ชื่อ ให้เป็นชื่อของหมู่บ้านแห่งนี้จริง ๆ”
แม้ว่าหมู่บ้านในตำบลแห่งนี้จะไม่ใหญ่โตมากแต่ก็นับว่ามีคนเดินกันขวักไขว่ เมิ่งสืออีเห็นว่าฮวาซานเหรินกำลังหลบซ่อนตัวจากหานชางเหยียนเข่าให้นางสวมหน้ากากปกปิดทว่าเขากล้ากลับเปิดเผยใบหน้าของตนเองอย่างไม่เกรงกลัวจึงทำให้นางเป็นกังวล
“หากมีคนเห็นท่านแล้วเอาไปแจ้งให้คนของหานชางเหยียนรู้...”
ฮวาซานเหรินยิ้ม
“น้องสืออีห่วงพี่หรือ”
เมิ่งสืออีพยักห
