EP.6 อยากจำกลับลืม
1233 Words
EP.6 อยากจำกลับลืม
“ผมจะปฏิเสธได้เหรอครับพี่ทริบเฟน” ทายาทคนเล็กกุมขมับอย่างยอมจำนน แต่ไม่วายเหลือบตามองนางชีสาวอย่างคาดโทษ
“อดทนหน่อยนะฮิดเดนไนต์แค่หกเดือนเองแกก็จะเป็นอิสระแล้ว” คุนไซต์ตบลงบนบ่าของน้องชาย ทั้งที่ตัวเองก็หนักใจไม่น้อยไปกว่าคนอื่น เพราะกังวลว่าผลกำไรของบริษัททริสตันจะดิ่งลงเหวแทนที่จะขยับขึ้นถึงสามสิบเปอร์เซ็นต์อย่างที่บิดาต้องการ
“ทนไม่ได้ก็ต้องทนครับมาถึงขนาดนี้แล้ว ผมขอตัวก่อนนะครับขอไปดูอะไรสวยๆ ขาวๆ อวบๆ ที่มันเจริญหูเจริญตาหน่อย แถวนี้มีแต่มลพิษทางสายตา” ทายาทคนเล็กไม่วายเหน็บเลขาสาวของบิดาก่อนจะหันไปเอ่ยลาพี่ๆ และทนายเอ็ดการ์ด
ส่วนช่อทับทิมนั่งตัวตรงเชิดหน้า ท่าทางของเธอราวกับนางพญาที่ไม่สนใจคำพูดเสียดสีของอีกฝ่ายให้ระคายหู
“ถ้าอย่างนั้นผมก็ขอตัวด้วยเช่นกัน ผมมีผ่าตัดเคสพิเศษสองทุ่ม คิดว่าจะไปนอนงีบเอาแรงสักหน่อย” ทริบเฟนลุกขึ้นยืนเต็มความสูงก่อนจะก้าวออกไปอย่างรีบร้อน แต่แล้วเขาก็ต้องชะงักเมื่อพบกับพ่อบ้านประจำคฤหาสน์ทริสตัน
หิรัญ! บิดาของหยกทิพย์!
เมื่อสองหนุ่มต่างวัยต้องเผชิญหน้ากันโดยไม่ทันตั้งตัว ต่างคนต่างยืนนิ่งก่อนที่ชายสูงวัยจะเป็นฝ่ายโค้งทำความเคารพบุตรชายคนกลางของตระกูลทริสตัน
“สวัสดีครับคุณทริบเฟน”
หิรัญซ่อนความรู้สึกไว้ได้อย่างดีเยี่ยม ไม่บ่งชัดว่าเขารู้สึกอย่างไรที่ได้พบทริบเฟนอีกครั้ง หลังจากไม่ได้พบชายหนุ่มมาถึงหกปี ระยะเวลานี้เป็นระยะเวลาเดียวกับที่บุตรสาวผู้เป็นแก้วตาดวงใจของเขาได้หายไปจากชีวิตของผู้เป็นพ่อโดยไม่ติดต่อกลับมาอีกเลย
เขารู้ว่าถ้อยคำตำหนิรุนแรงของเขามีส่วนในการผลักบุตรสาวออกไปจากอก ซึ่งมันคือความเสียใจที่สุดในชีวิต เป็นความผิดพลาดที่เขาต้องหลั่งน้ำตาทุกครั้งที่คิดถึงมัน
“สวัสดีครับคุณพ่อบ้าน สบายดีนะครับ” ทริบเฟนเอ่ยทักทายอย่างเสียไม่ได้
“ก่อนหน้านี้สบายดีครับ แต่ตอนนี้เห็นจะไม่สบายเสียแล้ว”
“เสียใจด้วยนะครับเรื่องของคุณท่าน…”
หิรัญมีสีหน้าสลดลง เขาทำงานกับตระกูลทริสตันมาตั้งแต่อายุยี่สิบสี่ปี ก่อนจะพบรักกับบุษบาที่ทำงานเป็นแม่ครัวคอยทำอาหารไทยให้กับคุณท่านหญิงเอื้องมณี ภรรยาเพียงคนเดียวของบานเนอร์ ทริสตัน เขาพบรักและอยู่กินกับบุษบามาถึงหกปี บุตรสาวตัวน้อยผู้เป็นที่รักและความหวังของเขาทั้งสองจึงถือกำเนิดขึ้น
แต่ไม่รู้ว่านรกชัง หรือสวรรค์กลั่นแกล้ง บุษบาเมียรักได้มาด่วนจากไปหลังจากคลอดลูกน้อย นับแต่นั้นเขาจึงเฝ้าทะนุถนอมฟูมฟักหยกทิพย์ราวกับไข่ในหิน แต่ใครจะคิดว่าลูกสาวของเขาจะทำให้คนในครอบครัวตระกูลทริสตันต้องหมางใจกัน เพียงเพราะเธอชอบบริหารเสน่ห์ยั่วยวนผู้ชาย มันคงไม่เป็นเรื่องราวใหญ่โตหากว่าผู้ชายเหล่านั้นไม่ใช่บานเนอร์ และ ทริบเฟน
ทันทีที่เขารู้เรื่อง เขาโกรธจนขาดสติ เขาจับหยกทิพย์มัดไว้กับต้นไม้แล้วลงมือตีเธอด้วยไม้เรียวทั้งที่เขาไม่เคยแม้แต่จะหยิกหรือทำให้บุตรสาวเป็นรอยขีดข่วน แต่วันนั้นเขาทั้งตีและดุด่าเธอด้วยถ้อยคำรุนแรงหยาบคาย หัวใจดวงน้อยๆ ของหญิงสาวแหลกสลายลงพร้อมกับหัวใจเปื้อนน้ำตาของผู้เป็นพ่อ
แล้ววันต่อมา…หยกทิพย์ก็หายไปจากชีวิตเขาตลอดกาล
“เรื่องคุณพ่อผมทำใจได้แล้ว แต่พินัยกรรมของท่านต่างหากที่ทำให้ผมไม่สบายใจ” ทริบเฟนหมายมาดว่าจะคาดคั้นเอากับหิรัญ ถึงอย่างไรหิรัญก็เป็นบิดาของหยกทิพย์และเป็นคนเก่าคนแก่ของตระกูลทริสตัน หากขอให้หิรัญช่วยไปพูดกับหยกทิพย์ให้มอบพัดพารัดชาให้เขา เพียงเท่านี้เขาก็ไม่ต้องพบเจอผู้หญิงแพศยาให้ระคายหัวใจ
หิรัญก้มหน้านิ่งอย่างไม่ออกความเห็น เพราะเดาว่าอาจเป็นเรื่องการแบ่งทรัพย์สินมรดกมากมายมหาศาลไม่ลงตัว ซึ่งข้ารับใช้อย่างเขาไม่มีสิทธิ์แสดงความคิดเห็น
“คุณพ่อให้ผมตามหาหนูพัดพารัดชาหลานสาวของคุณพ่อบ้านกลับมาอยู่ในความดูแลของผม”
“อะไรนะครับ!” หิรัญเงยหน้าขึ้นด้วยความตกใจเมื่อได้ยินเช่นนั้น แต่คิดว่าตนคงหูฝาดไปจึงเอ่ยถามซ้ำอีกครั้ง
“คุณพ่อบ้านได้ยินไม่ผิดหรอกครับ คุณพ่อทำพินัยกรรมสั่งเสียไว้ว่าให้ผมรับพัดพารัดชามาดูแลที่คฤหาสน์หลังนี้”
“ใครหรือครับพัดพารัดชาชื่อน่ารักเชียว”
ทริบเฟนมองหน้าชายสูงวัยอย่างไม่อยากเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน “ก็หลานสาวของคุณพ่อบ้านไงล่ะครับ”
“หา!”
ใบหน้าเต็มไปด้วยริ้วรอยเหี่ยวย่นของพ่อบ้านเป็นสีแดงก่ำด้วยความตกใจและความดีใจระคนกัน ก่อนจะละล่ำละลักถาม "หยกทะ...ท้องหรือครับคุณทริบเฟน ท้องเมื่อไหร่ ตอนไหน และ...กับใคร" ประโยคสุดท้ายเบาหวิวจนน่าใจหาย ด้วยรู้ดีว่าลูกสาวของตนเป็นเช่นไร
"นี่คุณพ่อบ้านไม่รู้เรื่องที่ผู้หญิงคนนั้นท้องเลยหรือครับ"
พ่อบ้านสูงวัยพยักหน้าช้าๆ ดวงหน้าตื่นเต้นดีใจเมื่อสักครู่สลดลงอย่างเห็นได้ชัด ก่อนจะตอบรับออกไปสั้นๆ อย่างไม่รู้จะพูดอะไรต่อดี
“ครับ”
“เป็นไปได้ยังไงในเมื่อคุณพ่อบ้านเป็นพ่อ…”
“ผมนี่เป็นพ่อที่แย่จริงๆ เลยนะครับ” ชายสูงวัยตัดพ้อตัวเองอย่างเห็นขัน แต่เมื่อเขาเงยหน้าขึ้นสบตาเจ้านายหนุ่มหยาดน้ำตาแห่งความเสียใจก็ไหลออกมาจากดวงตาที่เริ่มฝ้าฟาง ดูเหมือนเจ้าตัวจะตกใจไม่น้อยไปกว่านายแพทย์หนุ่ม เขารีบใช้หลังมือเช็ดหยาดน้ำตาอย่างลวกๆ
“ขอโทษครับ” หิรัญเอ่ยขอโทษแผ่วเบา การที่เขารู้ว่าหยกทิพย์ตั้งท้องทำให้เขายิ่งรู้สึกผิดและคิดถึงลูกสาวจับหัวใจ
“คุณพ่อบ้านติดต่อกับลูกสาวล่าสุดเมื่อไหร่ครับ” ชายหนุ่มเลือกที่จะนิ่งเฉยกับน้ำตาของชายสูงวัย ด้วยเป็นผู้ชายด้วยกัน การจะมานั่งปลอบแบบผู้หญิงคงไม่เหมาะเพราะจะทำให้อีกฝ่ายดูอ่อนแอ
“ล่าสุดก็คือวันที่เกิดเรื่องเมื่อหกปีก่อนครับคุณทริบเฟน”
ชายหนุ่มขมวดคิ้วเข้าหากันด้วยความแปลกใจ “หมายความว่ายังไงครับ ผมไม่เข้าใจ” เขาซักถามทันที เพราะนับตั้งแต่เหตุการณ์ในวันนั้นเขาก็ไม่เคยหันหลังกลับมาที่คฤหาสน์ทริสตันอีกเลย รวมทั้งไม่ยอมรับรู้ข่าวสารใดๆ จากที่นี่ จนกระทั่งผ่านไปเกือบเดือนเขาจึงได้รู้ว่าหยกทิพย์ออกจากคฤหาสน์ไปแล้ว ซึ่งเขาก็ไม่เคยซักถามว่าเธอออกไปตอนไหน เมื่อไหร่ อย่างไร เพราะเห็นว่าไม่มีประโยชน์ที่จะต้องสนใจผู้หญิงที่ทำตัวเป็นกากีให้เสียเวลา
- Writer
