5 โกหกไม่เนียน NC+

1926 Words

“เพลง แกจะไม่ไปกับเราจริงเหรอ?” “อื้อ แม่ฉันโทรมาบอกว่าคุณพ่ออยากเจอ...สงสัยจะถูกลงโทษที่หนีเที่ยวอีกน่ะ ฉันไปก่อนนะ” หลังจากเรียนเสร็จ เพลงขวัญก็เอ่ยลาเพื่อนๆที่บอกว่าจะไปเที่ยวเล่นกันต่อหลังเลิกเรียนเมื่อมารดาของเธอพึ่งโทรมาบอกให้กลับบ้าน “ว๊าย! คุณเป็นใคร...” พอจะเดินไปเรียกแท็กซี่ก็มีรถสีดำคันสวยมาจอดข้างๆเพลงขวัญ ก่อนจะมีชายชุดดำสองคนเดินลงมาเธอถึงกับตกใจ “นายให้มารับ ขึ้นรถสิ” หนึ่งในนั้นบอกขึ้น ทำเอาเพลงขวัญถึงกับมองเขาตาค้าง ก่อนจะมองซ้ายมองขวาหาที่พึ่ง “อย่าคิดทำอะไรเลยถ้ายังไม่อยากตาย” พอได้ยินคำขู่ เพลงขวัญถึงกับชาไปทั้งตัว “ขึ้นรถ” และประตูรถก็เปิดออก เธอมองเข้าไปในนั้นเหมือนกับว่ามันเป็นเส้นทางแห่งความตายก็ไม่ปาน ‘ทำยังไงดี ถ้าขึ้นไปแล้วเขาพาไปฆ่าล่ะจะทำยังไง...’ “ขึ้นไปสิ หรือจะให้อุ้ม” “ไม่!...” พอได้ยินคำขู่ เพลงขวัญเลยต้องขึ้นไปบนรถอย่างเลี่ยงไม่ได้ จากนั้นคนของเมฆาก็พาเธอมาที่ชั้นบนสุดของโรงแรมที่เธอจำได้ดีว่าครั้งก่อนเธอก็ถูกพามาที่นี่ “เข้าไป” พอมาถึงเธอก็ถูกบังคับให้เข้าไปข้างใน และพอประตูเปิดออกเพลงขวัญก็เดินเข้าไปพร้อมกับมองไปรอบๆห้อง ‘หือ ไม่มีใครอยู่เหรอ...แล้วจะพามาทำไม...’ เพลงขวัญมองไปรอบๆห้อง และพบว่าไม่มีใครอยู่ข้างใน เธอทิ้งตัวลงนอนบนโซฟาสุดหรูหรา ก่อนจะนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในคืนนั้น “บ้าจริง! จะนึกถึงเขาทำไม เขาจะฆ่าเราเลยนะ!...ไม่น่าเสียตัวให้คนแบบนั้นเลย...” เพลงขวัญอดรู้สึกเสียใจและเสียดายไม่ได้ คนรักเธอยังไม่เคยมีด้วยซ้ำดันมาเสียตัวให้กับใครก็ไม่รู้ที่ขู่จะฆ่าเธอ “มันแย่ขนาดนั้นรึไง” เมฆาที่พึ่งอาบน้ำเสร็จได้ยินเสียงคนในห้องเลยเดินออกมาดู ก่อนจะพบว่าเป็นเพลงขวัญ เขาถึงกับนึกแปลกใจที่เธอมาอยู่ที่นี่ “คะ...คุณ! ทำไม คุณเข้ามาตอนไหน?” เพลงขวัญถึงกับเด้งตัวลุกขึ้นอย่างตกใจ “ฉันต่างหากควรถามว่าเธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง” เมฆาเองก็ตกใจไม่ต่างกันที่เธอมาอยู่ที่นี่ “อ่าว ก็คุณให้คนไปพาตัวฉันมาน่ะสิ” “..................” และเมฆาก็เริ่มเข้าใจว่าเรื่องที่เกิดขึ้นคือความผิดพลาดของลูกน้องเขา เมื่อเขาแค่ให้ไปดูว่าเพลงขวัญมีพิรุธอะไรรึเปล่า ไม่ใช่ให้ไปพาตัวเธอมาหาเขาที่นี่ “หรือว่าคุณไม่ไว้ใจฉันถึงให้คนคอยตาม ฉันบอกแล้วไงว่าฉันไม่บอกใครหรอก บอกไปก็เดือดร้อน...” เพลงขวัญบอกขึ้นพร้อมกับเผลอมองไปที่ร่างกายของเขา เธอเผลอกลืนน้ำลายกับสิ่งที่เห็นเพราะคืนนั้นเธอมองไม่เห็นอะไรเลยสักนิด มันมืดไปหมดต่างจากตอนนี้ “แล้วเธอไว้ใจได้ขนาดไหนกัน?” เมฆาเดินเข้ามาใกล้พร้อมกับก้มลงมองไปที่ร่างเล็กที่ก้มหน้าหลบเมื่อเขาเข้ามาใกล้จนหัวใจของเธอเต้นแรง “ได้...ฉัน...ฉันไม่บอกใครแน่นอน...” “แล้วถ้าเธอบอกล่ะ ฉันควรทำยังไง...ให้ฆ่าเลยดีไหม มีแค่คนตายเท่านั้นที่พูดอะไรไม่ได้” ‘คำก็จะฆ่า สองคำก็จะฆ่า! อีตานี่มันป่าเถื่อนจริงๆเลย ฮือๆๆ ไอ้บ้า...’ เพลงขวัญบ่นขึ้นใจใน เมื่อเขาชอบขู่ฆ่าเธอจริงๆ “ถ้าคุณไม่ได้อยากเจอฉัน งั้นฉันขอตัวกลับ...” หมับ! “ใครอนุญาต?” “เอ่อ ก็...ฉันต้องไปติวกับเพื่อน...แต่คนของคุณจับตัวฉันมา ตอนนี้ก็สายแล้วด้วย” “โกหกไม่เนียน ฉันอยากได้น้ำเย็นๆใส่น้ำแข็งด้วย ไปเอามาให้หน่อย” และอยู่ดีๆเมฆาก็เดินไปนั่งโซฟาใหญ่ ปล่อยให้เพลงขวัญได้แต่ยืนงง ก่อนจะเดินไปหาตู้เย็นแล้วค้นหาสิ่งที่เขาต้องการ “มีแค่นี่...น้ำเย็น...” เพลงขวัญเอาขวดน้ำเย็นที่หาได้ในตู้เย็นมาวางตรงหน้าเขา “ฉันต้องการน้ำแข็งด้วย” “ก็มันไม่มี” “แล้วถ้าฉันหาเจอล่ะ เธอจะให้ฉันทำอะไร” “เชิญ ถ้าหาน้ำแข็งเจอฉันยอมทำทุกอย่าง” “หึหึ พูดเองนะ” เมฆายิ้มร้ายออกมา เมื่อเขาไม่เคยต้องมานั่งต่อรองอะไรแบบนี้มาก่อน แต่เขากลับนึกสนุกอย่างบอกไม่ถูกที่ได้ต่อล้อต่อเถียงกับเพลงขวัญเสียอย่างนั้น เขาลุกขึ้นเดินไปที่ครัวไม่นานก็กลับมาพร้อมกับน้ำแข็งแก้วใหญ่ ทำเอาเพลงขวัญถึงกับอ้าปากค้าง “ไม่จริง...คุณไปเอามันมาจากไหน ฉันค้นหาจนทั่วตู้เย็นแล้วทำไมไม่เจอ” “ก็มันไม่ได้อยู่ในตู้เย็นน่ะสิ” เพลงขวัญถึงกับอึ้งเมื่ออันที่จริงแล้วเธอไม่เคยแม้แต่จะเข้าครัวเทน้ำดื่มเองเลยสักครั้ง เลยไม่รู้ว่ามีเครื่องทำน้ำแข็ง ส่วนเมฆาเองก็พอรู้เมื่อแค่ดูก็รู้แล้วว่าเธอคงทำอะไรไม่เป็น “ฉัน...ฉันไม่รู้ น้ำแข็งที่ไหนไม่อยู่ในตู้เย็น” “ลุกขึ้น...เธอพูดแล้วนี่ว่ายอมทำทุกอย่าง หึหึ ว่าจะปล่อยไปแล้วแท้ๆ” หมับ! “ว๊าย! เดี๋ยว คุณจะทำอะไรฉัน เดี๋ยวก่อนๆๆๆ” “ถอดมันออกให้หมด” เมฆาบอกขึ้นพร้อมกับจับร่างเล็กให้ลุกเดินตามเขาเข้ามาในห้องนอนขนาดใหญ่ “แต่ฉัน...” “ถอดเดี๋ยวนี้” เขาสั่งขึ้นเสียงดังพร้อมกับสีหน้าจริงจัง จนเพลงขวัญรู้สึกกลัว เธอค่อยๆทำตามที่เขาต้องการด้วยการถอดชุดที่ใส่อยู่ออก เมฆามองภาพตรงหน้าอย่างไม่อยากเชื่อว่าเขาจะบังคับให้เด็กสาวอายุแค่ 20 มาบำเรอกามให้กับเขาแบบนี้ “ไม่เห็นน่าพิศวาสตรงไหนเลย” เขาพูดขึ้น ทำเอาเพลงขวัญถึงกับทั้งโกรธทั้งอาย เธอรู้ว่าเธอไม่ได้เกิดมาพร้อมเนื้อนมไข่เหมือนสาวๆบางคน แต่เธอก็ขาวสะอาดไฝฝ้าแทบไม่มี แถมหุ่นก็ดีไม่มีชั้นไขมันเลยสักนิด “ไม่น่าพิศวาสก็ปล่อยฉันไปสิ...ไปหาคนอื่นที่คุณต้องการมาสิ จะมาบังคับฉันทำไม” “ก็ตอนนี้มีแค่เธอ อย่าพูดมาก เริ่มได้แล้ว” เพลงขวัญมองเขาอย่างไม่พอใจ แต่พอเห็นผ้าเช็ดตัวที่พันท่อนล่างของเขาหลุดออกไป เธอถึงกับกลืนน้ำลายลงคอเมื่อแท่งรักสีหวานอันใหญ่ยักษ์กำลังนอนหลับคอพับอยู่ตรงหน้า เธอมองตามร่างกายกำยำขึ้นมาจ้องหน้าเขา เมื่อเธอปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเมฆานั้นดูสมบูรณ์แบบ ร่างกายสมส่วนที่มาพร้อมกล้ามเป็นมัดๆนั่นยิ่งทำให้เธอสั่นเทิ้มไปทั้งตัว ส่วนเมฆา เขาเองก็ไม่เข้าใจตัวเองเมื่อปกติแล้วเขาไม่เคยเป็นแบบนี้ เขามีผู้หญิงให้เลือกเป็นสิบๆคนแต่เขากลับเลือกเธอมาขึ้นเตียง ทั้งๆที่ดูก็รู้แล้วว่าเธออ่อนหัดและไม่พร้อมขนาดไหน “ให้...จะให้เริ่มยังไง...” เสียงที่เริ่มไม่มั่นคงถามขึ้น “เธออ่อนหัดขนาดต้องสอนเลยรึไง คืนนั้นก็เห็นโยกจนเอวแทบหัก” ‘อีตานี่! ก็รู้นี่ว่านั่นมันครั้งแรก แถมมืดขนาดนั้น โอ๊ย! ไม่รู้ด้วยแล้ว!’ เพลงขวัญได้แค่คิด เมื่อเธอค่อยๆคืบคลานไปบนร่างใหญ่ สองมือลูบไล้ไปตามมัดกล้ามของเขาช้าๆตามที่เธอคิด จากนั้นก็ค่อยๆกอบกำบนความอ่อนนุ่นที่พอเธอแตะต้อง มันกลับเริ่มขยายตัวใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ เธอขยับมือขึ้นลงตามสัญชาตญาณแต่มันกลับไม่พอสำหรับเมฆา “กินมันเข้าไป แค่นั้นมันไม่พอ” เขาสั่งขึ้น สองกรามกัดเข้าหากันแน่น เมื่อเธอทั้งเชื่องช้าทั้งอ่อนหัด ‘เอาวะ! มาถึงขนาดนี้แล้ว ยังไงก็รู้กันแค่สองคน’ และเพลงขวัญก็ค่อยๆก้มหน้าลงไปหาแท่งรักของเขา ก่อนจะอ้าปากครอบครองมันเข้าไป ลิ้นเล็กตวัดเลียไปบนยอดเห็ดบานหยักพร้อมดูดดึงมันเข้าไปจนลึกสุดลำ จากนั้นเธอก็เริ่มเพลิดเพลินไปกับลำเอ็นร้อนอย่างไม่คิดรังเกียจ ทำเอาเมฆาถึงกับสั่นเทาอย่างเสียวซ่าน ถึงเธอจะเป็นมือใหม่แต่กลับทำให้เขาแทบทนไม่ไหว “กึด! ฮึ่ม!!” เมฆาครางออกมาเสียงดัง หน้าคมแหงนหงายอย่างทรมาน เมื่อลิ้นเล็กอันแสนไร้เดียงสากำลังตวัดเล่นไปมารอบๆเอ็นใหญ่ของเขา “พอได้แล้ว” พรึ่บ! “ว๊าย!” เขาบอกออกมาพร้อมกับดึงร่างเล็กขึ้นสูงจนสะโพกผายมาหยุดอยู่ตรงหน้าคม เมฆามองร่องรักสีหวานที่เยิ้มไปด้วยความต้องการของเธอ ก่อนเขาจะทำในสิ่งที่เพลงขวัญไม่คาดคิด “อ๊ะ! อ๊า ทะ...ทำอะไร อื้ออออ” เพลงขวัญถึงกับทำอะไรไม่ถูก เมื่ออยู่ดีๆเขาก็ครอบครองกุหลาบสาวของเธอด้วยปากร้อน ลิ้นสากลากเลียลึกเข้าไปจนร่างบางแทบทรงตัวไม่อยู่ “ฮึ่ม!!!” เขาครางอย่างพึงพอใจ ไม่คิดว่าเธอจะหอมหวานขนาดนี้ สองมือใหญ่กอบกำสะโพกสาวเอาไว้แน่นพร้อมกับกดมันลงมาให้เขาได้กลืนกิน “อ๊าาาาา ไม่ไหว อ๊ะ! อ๊า! ไม่ไหวแล้ว อึ๊! อื้ออออ” เพลงขวัญที่พึ่งเคยรู้สึกเสียวซ่านปนทรมานแบบนี้ถึงกับครางออกมาเสียงดัง ร่างบางส่ายกระสับไปบนหน้าคมก่อนจะปลดปล่อยออกมา เธอค่อยๆหมดแรงฟุบลงไปที่โซฟา ส่วนเมฆา เขาเองก็แทบไม่อยากเชื่อว่าเขาจะทำแบบนี้กับเธอ ก่อนจะตวัดร่างบางให้นอนราบลง “น่าจะฆ่าทิ้งไปซะตั้งแต่แรก” เขาพูดขึ้นเมื่อตอนนี้ความรู้สึกที่เคยแข็งแกร่งมาตลอดกลับเริ่มสับสนและสั่นคลอน เมฆาจ้องมองเพลงขวัญที่นอนหอบกระเส่าอย่างไม่เข้าใจ เมื่อเธอไม่ใช่ผู้หญิงในแบบที่เขาต้องการเลยสักนิด แต่เธอกลับทำให้เขาสุขสมและเสียวซ่านอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนเลยก็ว่าได้ สวบ!! เสียงอันหนักแน่นดังขึ้นเมื่อสองกายสอดประสานเข้าหากัน ความคับแน่นไม่ได้เป็นอุปสรรคสำหรับเขาอีกต่อไปเมื่อความต้องการมันมีมากกว่า “อื้อ! เจ็บ!...” เพลงขวัญสะดุ้งกับความเจ็บในชั่วขณะที่เขาสอดประสาน ก่อนจะกลายเป็นความกระสัน สองมือโอบกอดร่างใหญ่เอาไว้แน่น จากนั้นเมฆาก็จัดการกระแทกเอ็นร้อนเข้าใส่อย่างหนักหน่วงไม่คิดออมแรงอีก ทั้งห้องเต็มไปด้วยเสียงครวญครางของเพลงขวัญและเสียงเนื้อกระทบเนื้อเมื่อความต้องการอันมีมากมายถูกสาดซัดเข้าหากันไม่หยุดหย่อน

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more