ทาสสวาท มาเฟียแสนร้าย (NC25+)

“นี่ ยัยเพลงหายไปไหนแล้วล่ะ โอ๊ย ยัยนั่นเมาแล้วนะ” “อย่าไปสนใจเลย เดี๋ยวก็กลับมา” “แต่ยัยนั่น...” นิน่า หันมองซ้ายมองขวาอย่างเริ่มกังกล เมื่อ เพลงขวัญ เพื่อนสนิทของเธอหายไปจากโต๊ะหลังจากดื่มไปหนักมาก “ไม่ได้...จะปล่อยให้ยัยนั่นไปไหนคนเดียวตอนเมาไม่ได้เด็ดขาด!” นิน่ารีบเดินออกจากกลุ่มเพื่อน เมื่อรู้ว่าเวลาเพลงขวัญเมา มักจะเกิดเรื่องขึ้นทุกครั้ง ซึ่งเธอกลัวว่าครั้งนี้อาจเกิดเรื่องขึ้นอีกก็ได้ “นี่มันที่ไหน อื้อออ ทำไมไม่มีเพื่อนสักคนเลยล่ะ หลงเหรอ...” เพลงขวัญที่เมาจนแทบมองอะไรไม่ชัดเจนเดินเข้ามาในห้องที่แทบไม่มีคน เธอพยายามเพ่งตามองไปรอบๆก่อนจะเห็นมีคนเปิดประตูเข้ามา เพลงขวัญรีบเดินเข้าไปหลบหลังโซฟาเมื่อคิดว่าตัวเองคงมาผิดห้อง “ทุกอย่างเรียบร้อยแล้วใช่ไหม” “ครับ คนของเราจัดการไอ้สตีฟเรียบร้อยแล้วครับ ศพของมันถูกส่งกลับไปให้ครอบครัวมันที่โน่นเมื่อวาน ส่วนลูกน้องของมันหนีหายกันไปหมดแล้วครับ” “อืม ดีมาก” “ให้ผมเรียกเธอเข้ามาเลยรึเปล่าครับ”” “อืม เรียกเข้ามาเลย เอาเหล้าเข้ามาด้วย” “ครับ” พอพูดจบ ตะวัน ลูกน้องคนสนิทของมาเฟียหนุ่มอย่าง เมฆา ก็เดินกลับออกไป ส่วนคนเป็นเจ้านายได้แต่ถอยหายใจออกมาอย่างโล่งอกที่สุดท้ายก็กำจัดมารชีวิตออกไปได้สักที ‘อะไรกัน...ฆ่าคนอะไรกัน หรือเราหูฝาด เมามากเลยใช่ไหมเนี่ย...’ เพลงขวัญที่ดันมาได้ยินการสนทนาระหว่างลูกน้องกับเจ้านายหนุ่มถึงกับรีบเอามือปิดปาก จากที่เมาๆอยู่ถึงกับตาสว่างขึ้นมาทันที ‘แล้วจะออกไปยังไงเนี่ย! โอ๊ย! ไม่น่าเข้ามาในห้องนี้เลย’ จากนั้นไม่นานก็มีเสียงประตูห้องเปิดขึ้นอีกครั้งพร้อมกับบริกรเดินเข้ามาก่อนจะเดินออกไปเมื่อจัดเตรียมเครื่องดื่มให้เรียบร้อยแล้ว “นายครับ เธอมาแล้วครับ” “อืม นายไปจัดการให้แน่ใจว่าจะไม่มีใครรู้เรื่องไอ้สตีฟ ถ้ามีใครรู้ก็ฆ่าทิ้งไปให้หมด ฉันไม่อยากมีปัญหาทีหลัง” “ครับ” พอรับคำสั่งตะวันก็เดินกลับออกไปอีกครั้ง พร้อมกับที่สาวสวยเดินสวนเข้ามาในห้องวีไอพีของผับชื่อดังแห่งนี้ “ไม่เจอกันนานเลยนะคะ รู้ไหมว่าเอวาคิดถึงคุณแค่ไหน ไม่เคยมีใครดีเท่าคุณเลยจริงๆนะคะ” เอวา สาวสวยที่มีไว้สำหรับบริการแขกวีไอพีของผับแห่งนี้โดยเฉพาะเดินเข้ามาพร้อมกับนั่งทาบทับไปบนตักของแขกวีไอพีพ่วงตำแหน่งเจ้าของผับอย่างรู้งาน “หึหึ เธอก็รู้หน้าที่ไม่เปลี่ยน ครั้งนี้ขอหนักๆนานๆ” “ได้สิคะ เอวาพร้อมบริการเสมอ จะทั้งวันหรือทั้งคืนเอวาก็ไหว” น้ำเสียงอันยั่วยวนของเอวาบอกขึ้น ก่อนเธอจะเลื่อนกายลงมานั่งคุกเข่าอยู่ระหว่างขาของแขกที่สุดแสนจะเพอร์เฟคอย่างที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน เขาทั้งหล่อ ทั้งรวยแถมลีลารักยังเร่าร้อนหนักหน่วงอีก จะไม่ให้เรียกว่าเพอร์เฟคก็ไม่รู้จะเรียกว่าอะไรแล้ว จากนั้นเอวาก็เริ่มบรรเลงเพลงรักด้วยปากอันอวบอิ่มและเร่าร้อนของเธอโดยมีแขกวีไอพีหนุ่มนั่งเคลิ้มหลับตาพริ้มอย่างสุขสมเมื่อหลายวันแล้วที่เขาไม่ได้ปลดปล่อยเพราะมัวแต่ยุ่งเรื่องสตีฟ คู่แค้นคู่อาฆาตของเขาจนในที่สุดเขาก็จัดการสตีฟได้ “ฮึ่ม! ดีมาก อ๊า!” เสียงครางทุ้มดังขึ้น เมื่อทั้งปากทั้งลิ้นของเธอช่างทำงานได้ดีเหลือเกิน เอวาเล่นเลียวนไปมาบนหัวเห็ดบานหยักแล้วดูดดึงมันเข้าไปจนสุดลำเอ็นยาว ร่างใหญ่เสียวกระสันสั่นเทาจนทำให้เขาแทบอดกลั้นความต้องการเอาไว้ไม่ไหวแต่เอวาก็ช่ำชองเกินกว่าจะยอมให้เขาได้ปลดปล่อย เมื่อเธอค่อยๆผ่อนแรงลงแล้วเลียเล่นไปมาแทน “หึหึ ยังดีเหมือนเดิม” เขาบอกขึ้นพร้อมกับมองร่างบางที่กำลังกลืนกินแท่งรักของเขาเหมือนกับว่ามันอร่อยเกินกว่าจะหยุดได้ ส่วนเอวา ยิ่งเขาชมเธอยิ่งได้ใจเมื่อรู้ว่าจะได้ค่าตอบแทนอย่างหนักจากการบริการเขา และเขาเองก็ไม่เคยเจอใครที่บริการถูกใจได้อย่างเธอมาก่อนด้วย ‘นี่มันอะไรกัน...อ๊าย! เขากำลังทำอะไรกันเนี่ย!’ เพลงขวัญที่ได้ยินการสนทนาพร้อมทั้งเสียงครางและเสียงกลืนกินอย่างชัดเจนถึงกับอ้าปากค้าง เธอมองซ้ายมองขวาเพื่อหาทางออกเมื่อคงได้นั่งแอบอยู่แบบนี้ทั้งคืนแน่ถ้าเธอไม่ออกไป ปึก! “โอ๊ย! อุ๊บ!...” ‘เวรแล้วไงยัยเพลง ยัยบ้าเอ๊ย!’ เพลงขวัญที่กำลังจะคลานไปยังประตูถึงกับตกใจเมื่อเธอดันไปชนเข้ากับโต๊ะในห้องเข้าพอดี ทำเอาบทสวาทที่กำลังโลดแล่นถึงกับสะดุด ทั้งสองมองไปยังต้นทางของเสียงและพบว่ามีอีกคนกำลังคลานอยู่บนพื้นห้อง “ว๊าย! นี่เธอเป็นใครกันห๊ะ!” เอวาถึงกับตกใจลุกขึ้นตวาดถามเสียงดัง “เอ่อ พอดี เอ่อ ฉันเมา...เมามาก โอ๊ย เมาอะไรอย่างนี้ เมาจนเข้าห้องผิด ขอโทษที่รบกวน ฉันขอออกไปก่อนนะ” เพลงขวัญรีบลุกขึ้นตั้งท่าจะเดินออกจากห้องอันมืดมิดนี่ไป แต่เสียงทุ้งของเจ้าของห้องกลับดังขึ้นก่อน “เดี๋ยว...เธอออกไปก่อน...” “คะ? เอ่อ ให้เอวาออกไป...” “อืม” เอวาถึงกับงงเมื่อคนที่ควรถูกไล่ออกจากห้องควรจะเป็นอีกคนที่ไม่ใช่เธอต่างหาก แต่ด้วยเขาเป็นคนสั่งเธอเลยจำต้องเดินออกจากห้องไปด้วยท่าทางหงุดหงิดเพราะถูกขัดจังหวะ “เอ่อ ฉันบอกแล้วไงว่าฉันเข้าห้องผิด และ เอ่อ ฉันไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้นด้วย เพราะฉันเมา” เพลงขวัญรีบบอกแต่ท่าทางของเธอกลับตรงกันข้ามเมื่อมันช่างมีพิรุธเสียเหลือเกิน “หึหึ ฉันยังไม่ได้พูดอะไรออกมาสักคำ ที่เธอพูดมาน่ะแสดงว่าได้ยินสินะ” เพลงขวัญถึงกับหายใจสะดุด เมื่อที่เขาพูดมานั้นไม่ผิดเลยสักนิด “เอ่อ ไม่ได้ยินจริงๆนะ...ถึงได้ยินฉันก็ไม่บอกใครหรอก ฉันไม่รู้จักด้วยซ้ำคนชื่อสตีฟ...” “หึหึ” และยิ่งพูดเพลงขวัญยิ่งเผยความจริงออกมา เธอตัดสินใจวิ่งตรงไปทางประตูห้องแล้วเปิดมันออก ปึง!!! แต่เขากลับไวกว่า เดินมาเพียงไม่กี่ก้าวก็สามารถดันประตูห้องปิดลงอีกครั้ง ทำเอาเพลงขวัญถึงกับยืนแข็งทื่อเมื่อเขายืนประชิดอยู่ด้านหลังของเธอ ลมหายใจอุ่นร้อนสาดลงมาที่ลาดไหล่เปลือย ก่อนเสียงกระซิบที่เป็นเหมือนเสียงมัจจุราชสำหรับเธอจะดังขึ้น “คงปล่อยให้เธอรอดไปไม่ได้แล้วล่ะ” เขาบอกขึ้น ก่อนจะดึงร่างเล็กให้หันหน้ามาหาเขา มือใหญ่ยกขึ้นบีบกำรอบลำคอเล็กแล้วเริ่มเพิ่มแรง เพลงขวัญที่กลัวจนตัวสั่นได้แต่หลับตาปี๋พร้อมกับคิดว่าเธอคงได้ตายอยู่ในห้องนี้แล้วแน่ๆ “ฉันขอโทษ ฮือๆๆ ฉันยังไม่อยากตาย ฮือๆๆๆ ฉันเกิดมาได้แค่ไม่กี่ปีเองนะ ฮือๆๆๆ” สองตาหลับปี๋แต่ปากยังร้องขอชีวิต ทำเอาคนที่อยากฆ่าเธอถึงกับลังเล เขาเผลอผ่อนแรงพร้อมกับจ้องมองคนตรงหน้า ‘นี่มัน...เด็กนี่...’ เขาพึ่งเห็นหน้าของคนที่เขาต้องการฆ่าแบบชัดเจน และเขาก็คิดว่าเธอยังเด็กอยู่ “เธออายุเท่าไหร่?” เขาถามขึ้น “ฉัน ฮึก...26 ฮือๆๆ ปล่อยฉันไปเถอะนะ ฮือๆๆ ฉันยังไม่อยากตาย ไม่อยากตายจริงๆ ฮือๆๆๆ” เพลงขวัญขอร้องออกมา ก่อนจะค่อยๆปรือตาขึ้นมองเขาเมื่อเห็นว่าแรงบีบที่คอหายไปแล้ว และพอเห็นหน้าเขาชัดเธอถึงกับอึ้ง ไม่คิดว่าคนเลวๆแบบเขาจะหล่อได้ขนาดนี้ ’26 เหรอ หึหึ น่าลองดีนี่’ และเขาก็เปลี่ยนใจ เมื่อเห็นหน้าตาของเธอชัดเจน แถมหุ่นเล็กๆที่ขนาดแตกต่างจากเต้าอวบที่โผล่พ้นออกมาจากเดรสสั้นที่เธอใส่อยู่นั่นอีก “ไม่อยากตายงั้นเหรอ...จะให้ฉันทำยังไงดีล่ะในเมื่อเธอรู้ความลับของฉันไปแล้ว” “จะให้ฉันทำอะไรก็ได้ แต่อย่าฆ่าฉันเลยนะ ฮือๆๆ ฉันขอร้อง” “ทำได้ทุกอย่างงั้นเหรอ” และแผนชั่วก็ผุดออกมา “งั้น...เธอก็มาทำงานต่อจากผู้หญิงคนเมื่อกี้” “ห๊ะ! ฮึก...ทำงานอะไร ฮึก...ฉันทำไม่ได้หรอก ทำไม่เป็น” เพลงขวัญถึงกับตกใจ เพราะรู้ว่าเขาหมายถึงงานอะไร “หรือว่าอยากตาย” ไม่ได้พูดเปล่า แต่เขายังบีบรัดคอของเธอแน่น “โอ๊ย! อื้อๆๆ ทำ แฮ่กๆๆ ทำก็ได้ ปล่อยก่อน แฮ่กๆ” เพลงขวัญรีบจับแขนของเขาให้ปล่อย ก่อนจะรีบหายใจเอาลมเข้าปอด “ว่าไง จะทำหรือจะตาย” และสุดท้ายเธอก็หมดทางรอด กลัวตายยิ่งกว่ากลัวที่จะเสียตัวให้กับเขา เธอไม่น่าเดินหลงเข้ามาในห้องนี้เลยจริงๆ