SENIORS34:เริ่มหวั่นไหว

1796 Words

SENIORS 34 *************************** ไข่มุกมันเป็นคนชอบพูดอะไรไม่คิดแบบนี้แต่ฉันก็ไม่ได้สนใจเท่าไหร่ ไอ้ที่ปิดประตูใส่หน้ามันก็เพราะไม่อยากให้มันพูดมากมากกว่านี้เท่านั้นเอง และฉันก็ขี้เกียจฟังมันพูดด้วย ถึงแม้ไข่มุกจะเป็นคนที่ชอบเที่ยวกลางคืนแต่เรื่องเรียนมันก็ใส่ใจเหมือนกันนะ แถมเวลาสอบก็ได้คะแนนเยอะกว่าฉันด้วย เพราะมันเป็นคนหัวดีมากอ่านรอบเดียวก็จำได้เลย ไม่เหมือนกับฉันที่อ่านเท่าไหร่ก็ไม่เข้าหัวสักที ส่วนเรื่องพี่อาร์ฉันเองก็ยังเฉยๆ แต่ถ้าถามว่าตอนนี้รู้สึกยังไงกับเขามันก็เริ่มพัฒนาขึ้นมาแล้วนะจากที่ไม่ชอบให้เขามาตาม ไม่ชอบให้เขามาพูดเรื่องใต้สะดือ ตอนนี้กลับเฉยๆ แล้วเริ่มพูดคุยกับเขามากขึ้น ก็ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไรเหมือนกันมันเริ่มอยากเรียนรู้แล้วอยากรู้จักตัวตนของเขาให้มากกว่าเดิมว่าเขาเป็นคนยังไงกันแน่ ตั้งแต่ที่รู้จักพี่อาร์มาเขาเป็นสุภาพบุรุษมากเลยนะไม่เคยพูดจาไม่ให้เกียรติกันเลย แต่พอเขาเริ่มจีบฉันอีกด้านของเขาก็เริ่มโผล่ เขาบอกฉันว่าตัวเองไม่ได้เป็นคนดีอะไร เขาก็มีจุดบกพร่องเหมือนกัน ด้านร้ายเขาก็มีแต่อยู่ที่ว่าจะเลือกใช้กับใครเท่านั้น เขาอยากให้ฉันรู้ทุกอย่างที่เกี่ยวกับเขา เพราะเขาไม่อยากม่ีความลับปิดบังฉัน ในเมื่อเลือกที่จะรักแล้วก็ต้องให้ใจไปให้หมดต่อให้จะเสียใจก็ช่างมัน อย่างน้อยก็ได้รู้ว่าเราเองก็รักคนอื่นเป็นเหมือนกัน คำพูดนี้พี่อาร์เป็นคนพูดกับฉันเองแหละ เขาอยากให้ฉันเปิดใจอยากให้ฉันลองคบกับใครสักคนที่เรารู้สึกดีแล้วฉันจะได้รู้ว่าความรักมันไม่ได้น่ากลัวเลย ทุกคนมีสิทธิ์ที่จะผิดหวังได้เสมอแต่ไม่ได้หมายความว่าจะผิดหวังไปตลอดชีวิต คำพูดของพี่อาร์ทำให้ฉันเก็บไปคิดหลายวันเหมือนกันนะ แต่ก็นั่นแหละฉันก็ได้แค่คิดเพราะเอาเข้าจริงฉันก็กลัวว่าเสียใจและเจ็บปวดอยู่ดี หลังจากอาบน้ำเสร็จฉันก็เดินไปล็อกประตูระเบียงแต่แล้วสายตาก็เหลือบไปเห็นรถของพี่อาร์จอดอยู่ด้านล่าง นี่ฉันบอกเขาแล้วนะว่าไม่ต้องมาเฝ้าแล้วเพราะนี่ก็ดึกมากแล้ว ฉันส่องหาตัวเจ้าของรถแต่ก็ไม่เห็นก็เลยต้องเดินลงไปข้างล่างเพื่อที่จะบอกให้เขากลับบ้านได้แล้ว พอเดินลงมาก็เห็นเขานั่งอยู่ในรถแถมยังเปิดเพลงเสียงดังอีกต่างหาก ฉันก็เลยเคาะกระจกรถพอเขาเห็นฉันเท่านั้นแหละเขาก็ทำหน้าตกใจมากที่เห็นว่าฉันมายืนอยู่ตรงนี้ พี่อาร์ปิดเพลงก่อนจะออกมาจากรถแล้วยิ้มให้ฉัน ไม่ต้องมายิ้มให้เลยฉันบอกเขากี่ครั้งแล้วว่าไม่ต้องมาเฝ้า นี่ก็ยังจะดื้ออีก ตอนที่เขามาส่งฉัน ฉันก็เห็นว่ารถของเขาขับออกไปแล้วแต่นี่ยังจะวนกลับมาใหม่ เป็นอะไรมากหรือเปล่าเนี่ยถึงได้มาเฝ้ากันขนาดนี้ หรือกลัวว่าฉันจะหนีไปไหนเหรอ เชื่อสิฉันหนีเขาไม่พ้นหรอก “อ้าวน้องเหมยของพี่อาร์ยังไม่นอนอีกเหรอครับ?” “ไม่ต้องเปลี่ยนเรื่องกลบเกลื่อนเลยนะคะ” “เปลี่ยนเรื่องอะไร พี่เปล่า” “คืออะไรคะพี่อาร์ ทำไมยังไม่กลับอีก?” พี่อาร์ยกมือขึ้นเกาหัวตัวเองแล้วไม่มีคำตอบให้ฉันเหมือนเขาเองก็หาข้อแก้ตัวไม่ได้ในเมื่อฉันบอกและขอร้องเขาแล้วว่าไม่ต้องทำแบบนี้อีก แล้วนี่ฉันอาบน้ำแล้วยังจะต้องลงมาข้างล่างอีก ไหนจะชุดนอนที่ฉันไม่อยากจะใส่ให้ใครเห็นด้วย ก็ที่ลงมาหาเขาแบบนี้เพราะฉันไม่อยากให้เขาขับรถดึกๆ ไงมันอันตราย แต่เขาก็ไม่ฟังอ่ะ มันน่าโกรธให้มั้ยล่ะ “เหมยบอกแล้วไม่ใช่เหรอคะว่าไม่ต้องมาเฝ้าแบบนี้ เหมยไม่อยากให้พี่อาร์กลับดึกเหมยเป็นห่วง” “เดี๋ยวก่อน เมื่อกี้เหมยพูดว่าอะไรนะ?” คนตรงหน้าขมวดคิ้วเข้าหากันแล้วมองหน้าฉันเพื่อบอกให้ฉันพูดอีกทีว่าเมื่อกี้ฉันพูดว่าอะไร หูหนวกหรือไงฉันก็พูดเสียงดังนะ พี่อาร์เดินมาหาฉันแล้วบอกให้ฉันพูดอีกครั้งเพราะเมื่อกี้เขาได้ยินไม่ชัด “เหมยบอกว่าไม่ต้องมาเฝ้าแล้วค่ะมันดึกแล้ว” “ถัดจากประโยคนี้” “เหมยเป็นหะ...” ฉันเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าตัวเองได้พูดคำว่าเป็นห่วงออกไปโดยไม่รู้ตัวพอถูกถามเลยเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าไม่ควรพูดอะไรแบบนั้นเพราะมันจะทำให้อีกฝ่ายคิดเข้าข้างตัวเองว่าฉันเริ่มมีใจให้เขาแล้ว นี่ฉันแค่พูดว่าเป็นห่วงเขาก็ยิ้มไม่หุบเลย ไม่อยากจะคิดเลยว่าถ้าฉันบอกว่าชอบเขาขึ้นมาจริงๆ เขาไม่ลอยเลยเหรอเนี่ย พี่อาร์ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ฉันเพื่อที่จะถามฉันอีกรอบแต่ฉันก็ดันหน้าอกเขาให้ออกห่าง บอกเลยตอนนี้หน้าฉันร้อนผ่าวขึ้นมาเมื่อถูกอีกฝ่ายจ้องหน้าขนาดนี้ น่าอายชะมัดเลยที่เผลอพูดไปแบบนั้น เขาจะต้องคิดว่าฉันเป็นห่วงเขามากแน่ๆ “อยากฟังอีกจังเลยครับ” พี่อาร์พูดล้อฉันไม่เลิกก็เพราะเขาเป็นแบบนี้ไงฉันถึงไม่อยากพูดอะไรที่ทำให้เขาคิดเข้าข้างตัวเอง ไม่อย่างนั้นเขาก็จะคิดว่าฉันมีใจให้เขาแล้วก็ได้ ต่อให้ฉันจะเริ่มรู้สึกดีกับเขาก็ตามฉันไม่มีทางบอกเขาให้เขาได้ใจแน่ๆ คนตรงหน้ายิ้มกว้างออกมาที่ฉันบอกว่าเป็นห่วงเขาแบบนี้ “ไม่พูดพี่ไม่กลับนะครับ” “ทำไมชอบบังคับ” “ก็อยากให้น้องเหมยเป็นห่วงพี่อาร์ไม่ได้ไง?” เกลียดจริงๆ เลยไอ้คำว่าน้องเหมยที่เขาพูดกับฉันอ่ะ เพราะไม่ค่อยมีใครพูดกับฉันแบบนี้ น้อยคนมากนะที่จะเรียกฉันมากน้องเหมย แต่ส่วนมากที่ฉันได้ยินก็มีแค่พี่อาร์กับพี่แทนแฟนหวานเท่านั้นแหละที่เรียกฉันแบบนี้อ่ะ พี่อาร์อาจจะเรียกเพราะเขาอยากให้ฉันเขิน แต่พี่แทนน่ะเรียกเพราะอยากประชดฉันเท่านั้นแหละ เพราะเขาชอบบอกว่าฉันทำตัวไม่เหมือนผู้หญิงถ้ามีใครมาเรียกว่าน้องเหมยอาจจะเขินก็ได้ ที่จริงก็เขินนะที่พี่อาร์เรียก แต่พอเป็นพี่แทนมาเรียกบอกตามตรงว่าเขินไม่ลงจริงๆ “พี่อาร์” ฉันทำหน้าบึ้งใส่คนตรงหน้าแต่จะโทษเขาก็ไม่ได้หรอกเพราะฉันดันไปพูดเอง และถ้าฉันไม่พูดเขาก็จะไม่ยอมกลับจริงๆ ฉันก็เลยต้องจำใจที่จะพูดมันอีกครั้งเพื่อให้เขายอมกลับไปได้แล้ว ฉันถอนหายใจด้วยความเหนื่อยใจที่เขาดื้อมากและเอาแต่ใจมาก และที่สำคัญคือหน้ามึนมากด้วย ฉันคิดว่าเขาจะเลิกนิสัยนี้ไปแล้วแต่ก็ยังเอามาใช้กับฉันอีก “ก็ได้ค่ะพูดก็ได้ เหมยเป็นห่วงค่ะกลับได้แล้วนะคะ” “พี่อาร์ก็เป็นห่วงน้องเหมยเหมือนกันนะครับ น้องเหมยที่รักของพี่อาร์” พี่อาร์กำลังจะขึ้นรถกลับแต่เขาก็หันกลับมาหอมแก้มฉันทันทีโดยที่ฉันไม่ทันได้ระวังตัวเลย ฉันได้แต่ยืนอึ้งที่ถูกเขาหอมแก้มเมื่อกี้ คนฉวยโอกาส มือไวใจเร็วเหมือนกันนะ ฉันยกมือลูบแก้มตัวเองแล้วมองค้อนคนตรงหน้า “ฝันดีครับที่รัก” ยังไม่ได้เป็นอะไรกันเลยเรียกที่รักแล้วเหรอ ฉันเดินเข้าห้องมาด้วยหัวใจที่มันเต้นแรงมาก มันเต้นแรงจนฉันรู้สึกเจ็บขึ้นมา มันไม่เคยเต้นแรงแบบนี้มาก่อนเลยจะมีก็แต่เวลาที่ตกใจดูหนังผีหรือเจอเรื่องอะไรที่ทำให้ตกใจมากๆ แค่นั้น แต่ไม่เคยมีผู้ชายคนไหนทำให้ฉันใจเต้นแรงได้เท่านี้มาก่อน พี่อาร์เป็นคนแรกเลยที่ทำได้ จากที่ไม่เคยใจเต้นแรงกับเขาตอนนี้มันเริ่มรู้สึกว่าตัวเองเปลี่ยนไปจากเดิมแล้วเหมือนตัวของฉันไม่ปกติ หรือว่าที่เป็นอยู่ตอนนี้คือฉันเองก็เริ่มมีใจให้เขาแล้วงั้นเหรอ มันจะเร็วไปหรือเปล่าที่ฉันมีใจให้พี่อาร์เร็วมากขนาดนี้ทั้งที่เขาเพิ่งจีบฉันได้ไม่นาน ฉันไม่ชอบตัวเองแบบนี้เลยให้ตายสิ ฉันชะโงกหน้าไปที่ระเบียงเพื่อที่จะดูว่าพี่อาร์กลับไปหรือยัง ตอนนี้ไม่เห็นรถของเขาแล้วแสดงว่าเขากลับไปแล้ว จะมีผู้ชายสักกี่คนกันนะที่ทำเหมือนที่เขาทำอยู่ตอนนี้ที่มาเฝ้าผู้หญิงที่ไม่รู้ว่าจะตอบรับรักตัวเองหรือเปล่า อาจจะเพราะแบบนี้ก็ได้มั้งที่ทำให้ฉันเริ่มรู้สึกดีกับเขาได้ไม่ยากเพราะไม่เคยมีใครทำแบบนี้ให้ฉันมาก่อนเลย มันก็เลยทำให้ฉันรู้สึกหวั่นไหวขึ้นมาไง ฉันไม่อยากคิดเรื่องพี่อาร์แล้วเลยปิดไฟเข้านอน แต่เวลาผ่านไฟครึ่งชั่วโมงฉันก็ยังนอนไม่หลับในหัวมันคิดแต่เรื่องของเขาตลอดเลย รู้สึกว่าตัวเองกำลังจะเป็นบ้ายังไงไม่รู้ เมื่อก่อนไม่เห็นเคยเป็นแบบนี้เลย ทำไมมันถึงได้นึกถึงแต่เรื่องของพี่อาร์แบบนี้ก็ไม่รู้สิ โอ๊ยไม่ชอบตัวเองที่เป็นแบบนี้เว้ย อยากจะบ้าตาย นี่ฉันเป็นอะไรของฉันอ่ะ จากที่ไม่เคยสนใจเรื่องพี่อาร์มาก่อนตอนนี้มันกลับนึกถึงแต่เขาจนนอนไม่หลับแบบนี้ ให้ตายเถอะ พี่อาร์ชักจะเอาใหญ่แล้วนะที่เข้ามามีอิทธิพลกับหัวใจฉันแบบนี้

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more