SENIORS33:อยากจริงจัง
2050 Words
SENIORS 33
****************************
ฉันตกใจมากที่พี่อาร์เห็นฉันเดินมาดูรูปของแม่เขาแบบนี้และถือวิสาสะทำอะไรไปโดยไม่ขออนุญาตเขาก่อน
ฉันขอโทษทันทีแต่ดูเหมือนเขาจะไม่ได้โกรธอะไรฉันสักนิด เขาเล่าให้ฉันฟังว่าแม่ของเขาเสียชีวิตไปตั้งแต่ที่เขายังจำความไม่ได้และเขาก็อยู่กับพ่อและแม่เลี้ยงมาตั้งแต่เด็ก
และพ่อเขาก็มีรูปแม่อยู่แค่รูปเดียวเขาก็เลยมาเก็บเอาไว้ เขายิ้มให้ฉันเหมือนเขาไม่ได้โกรธแต่อยากให้ฉันได้เห็นรูปแม่ของเขา
ฉันเริ่มทำตัวไม่ถูกที่พี่อาร์บอกว่าอยากให้ฉันเจอกับแม่ของเขาแบบนี้ นี่เขาจริงจังฉันมากขนาดนี้เลยเหรอ
แล้วผู้หญิงคนอื่นเขาเป็นแบบนี้ด้วยหรือเปล่าหรือว่าเป็นแค่กับฉันคนเดียวอ่ะ
“ที่พี่พาเหมยมาที่นี่ก็เพราะอยากให้เหมยเจอกับแม่ของพี่และอยากให้แม่เจอเหมยด้วย”
“…”
“แม่พี่ต้องชอบลูกสะใภ้คนนี้แน่ๆ เลยว่าป่ะ”
“...”
ฉันหันไปมองหน้าพี่อาร์ที่ยิ้มให้ฉันแล้วหันไปมองรูปแม่ตัวเอง เขาคงจะรักแม่ของเขามากถึงแม้จะไม่เคยได้เจอหน้ากันหรือไม่เคยสัมผัสตัวกันเลย
และฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมพี่อาร์ถึงอยากให้ฉันมาเห็นแม่ของเขา ร่างสูงเดินมาจับมือฉันและบีบมือฉันเบาๆ
ประโยคเมื่อกี้ที่เขาพูดนั้นฉันไม่ได้โกรธหรือทำหน้าไม่พอใจใส่เขาเลย ฉันรู้ว่าตอนนี้เขาคงคิดถึงแม่ของเขามากเลยเลือกที่จะเงียบ
พี่อาร์รั้งเอวฉันเอาไว้ให้อยู่ในอ้อมแขนของเขา พอฉันจะผลักออกเขาก็ไม่ยอมแล้วหันไปพูดกับรูปแม่ตัวเอง
“แม่ครับนี่เหมยคนที่จะมาเป็นลูกสะใภ้แม่นะครับ แม่ช่วยบอกให้เธอรับรักผมเร็วๆ นะครับ ผมอยากมีเมียแล้ว”
เขาบ้าไปแล้วหรือเปล่ามีอย่างที่ไหนไปบอกรูปแม่ตัวเอง ฉันมองหน้าพี่อาร์ที่หันมายิ้มให้ฉัน ก่อนที่ฉันจะหัวเราะออกมาเพราะฉันไม่เคยเห็นมุมนี้ของเขาเลย
มุมที่เขาดูเหมือนเด็กขี้ฟ้องเมื่อถูกแย่งของเล่น แต่ก็เข้าใจเขานะเวลาที่เราอยู่คนเดียวเหงาๆ การที่ได้พูดคุยกับรูปแม่ตัวเองมันอาจจะทำให้หายเหงาขึ้นมาก็ได้
ฉันเองก็ทำบ่อยๆ เหมือนกันตอนเข้าค่ายสมัยมัธยมฉันเป็นคนที่อยู่ติดบ้านมากแถมตอนนั้นมือถือก็ห้ามใช้โทรหาพ่อแม่ก็ไม่ได้
และพกรูปพ่อกับแม่ติดตัวมาด้วยเวลานอนฉันก็ต้องนอนร้องไห้เพราะอยากกลับบ้านและได้พูดกับรูปเหมือนตัวเองเป็นคนบ้า ฉันก็คิดว่ามีแค่ฉันคนเดียวซะอีกที่พูดกับรูป
“พี่จริงจังขนาดนี้แล้วไม่คิดจะใจอ่อนให้พี่บ้างไงหืม?”
“พูดกับรูปใครก็พูดได้ค่ะ”
“เป็นไงแม่พี่สวยป่ะ สวยเหมือนน้องเหมยเมียของพี่อาร์ในอนาคตเลยค่ะ”
“นี่เหรอคะที่พี่อาร์บอกว่ามีอะไรจะให้?”
พี่อาร์ส่ายหน้าทันทีก่อนจะล้วงมือเข้ากระเป๋าแล้วหยิบแหวนขนมออกมาสวมนิ้วนางข้างซ้ายให้ฉัน
มันเป็นแหวนลูกอมที่เด็กๆ ชอบซื้อกัน ฉันมองแหวนในมือคือมันบังเอิญมากที่พอดีกับนิ้วของฉันเลย อย่าบอกนะว่านี่คือสิ่งที่เขาจะให้ฉันเนี่ย ฉันควรดีใจหรือเปล่า
“เหมยไม่ใช่เด็กแล้วนะคะถึงจะเอาขนมมาล่อเพื่อให้รับรักพี่อาร์แบบนี้”
“พี่เปล่า”
“โกหกไม่เนียนเลย”
“โอเคค่ะ ยอมรับก็ได้ว่าพี่รักเหมย พี่อยากได้เหมยเป็นเมียพี่ตอนนี้เลย”
“…”
“ถ้าพี่เอาเราได้พี่ก็อยากเอาตอนนี้เลยนะ แข็งแล้วเนี่ย”
“อะ…อะไรแข็งคะ”
“ลำของพี่ไง”
ฉันตกใจมากที่พี่อาร์พูดจาแบบนี้ เขาไม่เคยพูดแบบนี้กับฉันเลยนะนี่เป็นครั้งแรกที่เขาพูดอะไรแบบนี้ออกมา
เขาชอบพูดเรื่องเซ็กส์อันนี้ฉันรู้แต่เมื่อกี้ที่เขาพูดน่ะมันเป็นครั้งแรกที่ฉันได้ยินจากปากของเขาไง
พี่อาร์ที่เห็นว่าฉันทำหน้าตกใจเขาก็หัวเราะออกมา ฉันมองหน้าคนตรงหน้าที่หัวเราะดูเหมือนเขามีความสุขมากและมันก็ทำให้ฉันเผลอยิ้มตามเขาไปด้วย
ฉันไม่คิดว่าคนอย่างพี่อาร์ที่มีดีทุกอย่างจะมาตามจีบฉันและจริงจังกับฉันขนาดนี้
ทั้งที่ฉันก็ไล่เขาและแสดงออกชัดเจนว่าไม่ชอบเขามากแต่เขาก็ไม่ละความพยายามและยังคงทำต่อไป
ถ้าเป็นผู้ชายคนอื่นเขาจะพยายามเหมือนที่พี่อาร์ทำหรือเปล่า ที่ต้องตื่นแต่เช้าทั้งที่ตัวเองก็ไม่มีเรียนเพื่อที่จะมารับฉันไปมหาลัย
ผู้ชายที่มายืนเฝ้าฉันหน้าหอพักจนกว่าฉันจะปิดไฟนอนแล้วเขาถึงจะกลับ จากที่คิดว่าตัวเองจะไม่มีความรู้สึกอะไรให้เขาแล้วนะเพราะฉันชอบการอยู่คนเดียว
แต่พอพี่อาร์เข้ามาช่วยแชร์ความคิดของเขา ช่วยมาอยู่เป็นเพื่อน ช่วยมาเป็นคนขับรถ ช่วยมาเป็นคนถือของ ช่วยเป็นคนเลี้ยงข้าว จนตอนนี้ฉันเองก็เริ่มจะชินกลับการที่มีเขาอยู่ด้วยแล้ว
ที่บอกว่าตัวเองรู้สึกแปลกๆ เวลาที่มองหน้าพี่อาร์มันอาจจะเป็นเพราะว่าฉันเองก็เริ่มรู้สึกดีกับเขาเหมือนกัน และรู้สึกดีโดยไม่รู้ตัวว่ารู้สึกดีกับเขาตั้งแต่เมื่อไหร่
“โกรธพี่หรือเปล่าที่พูดไม่เพราะ?”
“ไม่ค่ะ พี่อาร์บอกเหมยเองไม่ใช่เหรอว่าอยากให้เหมยรู้ทุกด้านของพี่”
“ครับ”
“ขอบคุณนะคะพี่อาร์ที่ทำให้เหมย”
ฉันยิ้มให้คนตรงหน้าพร้อมกลับก้มมองแหวนลูกอมที่อยู่ในนิ้วของตัวเอง ฉันกล้าพูดได้เต็มปากเลยว่าไม่เคยมีใครทำให้ฉันมากขนาดนี้
เวลาที่มีคนเข้ามาจีบและฉันบอกว่าฉันอยากอยู่คนเดียวผู้ชายพวกนั้นก็หายไปเลย แต่ก็มีบางคนที่ยังตื๊ออยู่บ้าง แต่ตื๊อได้ไม่ถึงสองวันพอเห็นฉันไม่เล่นด้วยก็หายไปอีกราย
แต่กับพี่อาร์มันไม่ใช่แบบนั้นเพราะเขาไม่เคยหายไปจากฉันเลย ทั้งที่ฉันก็ไล่แล้วต่อว่าแล้วเขาก็ยังคงตื๊อฉัน ลงทุนทำอะไรให้ฉันหลายอย่าง
“พี่อาร์ไม่เหนื่อยบ้างเหรอคะที่ทำอะไรให้เหมยมากมายขนาดนี้?”
“เหนื่อยครับ”
พี่อาร์ตอบกลับมาแทบจะทันทีที่ฉันถามเขา ฉันเองก็พอรู้ว่าเขาก็คงจะเหนื่อยที่ต้องมาทำอะไรให้คนอื่นแบบนี้
แต่ฉันไม่โกรธเขาหรอกนะที่พูดตรงๆ กับฉัน ถ้าเขาบอกว่าไม่เหนื่อยนั่นคือเขาไม่จริงใจกับฉันแล้ว คนตรงหน้ายิ้มให้ฉันแล้วพูดต่อ
“ถ้าเหมยรับรักพี่มันก็คุ้มค่ากับสิ่งที่พี่เหนื่อยไม่ใช่เหรอครับ”
“...”
หว่านพืชหวังผลจริงๆ ฉันยิ้มให้พี่อาร์และไม่ได้ให้คำตอบอะไรเขาทั้งนั้น ฉันเองก็ยังไม่แน่ใจความรู้สึกของตัวเองเหมือนกันเพราะงั้นการที่ไม่ได้ให้คำตอบเขาน่ะดีที่สุดแล้ว
ถ้าฉันแน่ใจความรู้สึกตัวเองเมื่อไหร่ฉันจะบอกเขาเป็นคนแรกเลยถ้าเขายังอยู่กับฉันอ่ะนะ
แต่ถ้าเขาไม่อยากรอฉันแล้วฉันก็เข้าใจเหมือนกัน เพราะความอดทนของคนที่รอมันไม่เหมือนกันไง
แต่ฉันสัญญานะถ้าเกิดว่าฉันคิดที่จะเปิดใจเมื่อไหร่คนตรงหน้าฉันจะเป็นคนแรกเลยล่ะที่ฉันจะยอมให้เขามาเรียนรู้กัน
พี่อาร์มาส่งฉันที่หอและเขาก็ขอขึ้นไปบนห้องฉันด้วยแต่ฉันก็ปฏิเสธเพราะไม่อยากให้ไข่มุกมันมาจับผิดเอาได้
แค่ฉันไปไหนมาไหนกับพี่อาร์บ่อยๆ มันก็บอกว่าฉันกับพี่อาร์คบกันแล้ว แต่ไม่ยอมบอกเพื่อนทั้งที่มันไม่ได้เป็นอย่างที่มันคิดหรือเข้าใจเลย
ถ้ามันเห็นพี่อาร์เข้าห้องไปกับฉันตอนนี้มันต้องคิดว่าเราสองคนทำอะไรกันแน่ๆ เพราะเพื่อนฉันน่ะมันไม่เคยคิดดีหรอก
เพราะงั้นการที่จะให้พี่อาร์เข้าห้องฉันตอนกลางดึกแบบนี้มันคงดูไม่ดีเท่าไหร่ เพราะนี่ก็ดึกมากแล้วเขาเองก็ควรกลับไปพักผ่อนเหมือนกัน
พรุ่งนี้ค่อยเจอกันก็ได้ยังไงเราก็เจอกันทุกวันอยู่แล้ว นี่ฉันก็ตัวติดกับเขาตลอดเวลาเลยนะจนเพื่อนพูดแซวแล้วว่าหลงผู้ชายแล้วทิ้งเพื่อนอ่ะ
“ขอบคุณนะคะสำหรับอาหารและแหวนลูกอม”
ฉันชูนิ้วนางข้างซ้ายที่มีแหวนลูกอมที่พี่อาร์เป็นคนสวมให้ วันนี้เป็นวันที่ฉันอารมณ์ดีมากถ้าไม่นับรวมกับเมื่อเช้าที่มีเรื่องกับพี่มิหวาอ่ะนะ
พี่อาร์ยื่นมือมาลูบผมฉันเบาๆ เหมือนเขาเอ็นดูฉันหนักมาก แววตาที่อ่อนโยนของเขามันทำให้ฉันรู้สึกแปลกๆ ขึ้นมาอีกแล้ว ฉันเลยหลบตาจากเขาทันที
“พรุ่งนี้เจอกันนะครับ”
ฉันยิ้มให้คนตรงหน้าก่อนลงจากรถแล้วเขาก็ขับรถไปจนลับสายตาฉันถึงเดินเข้าหอ
ฉันกำลังจะไขกุญแจเข้าห้องไข่มุกมันก็โผล่มาจากไหนไม่รู้ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ฉันเหมือนมันคิดว่าตัวเองกำลังเล่นหนังผีอยู่
อีบ้าถ้าฉันหัวใจวายตายจะทำยังไง แล้วนี่โผล่มาจากไหนเนี่ยทำไมเมื่อกี้ฉันไม่เห็นเลย
ฉันมองการแต่งตัวของมันก็รู้ได้เลยว่ามันกำลังจะออกไปเที่ยวร้านเหล้าแน่ๆ แต่งตัวจัดเต็มแบบนี้
มันนี่ก็เหลือเกินจริงๆ นะเที่ยวได้ทุกวันเลย คอยดูเถอะถ้าคะแนนออกมาไม่ดีล่ะก็จะหัวเราะเข้าให้
“นี่แกไม่คิดจะพักบ้างเหรอไข่มุกออกไปเที่ยวทุกวันแบบนี้ถามจริงกระเพาะแกหนาขนาดนั้นเชียว?”
ไม่มีวันไหนเลยที่มันไม่ออกไปเที่ยว เข้าใจแหละว่าดูแลตัวเองได้แต่มันจำเป็นที่จะต้องไปทุกวันหรือเปล่า
พักบ้างก็ได้มั้งฉันเองก็แอบเป็นห่วงเหมือนกันที่มันออกไปทุกวันแบบนี้ ไหนจะการแต่งตัวที่ยั่วยวนเพศตรงข้ามอีก ฉันกลัวว่ามันจะพลาดท่าขึ้นมาน่ะสิ
ฉันบอกมันแทบทุกวันแต่มันก็ไม่ฟังเลย มันบอกแค่ว่ามันดูแลตัวเองได้ฉันเห็นไอ้พวกที่ชอบพูดแบบนี้ไม่รอดสักราย
“บอกแต่คนอื่นไม่ดูตัวเองเลยนะจ๊ะเพื่อนรัก กลับดึกๆ แบบนี้แอบไปนอนที่ไหนมาก่อนหรือเปล่า?”
“จะไปนอนที่ไหนก็ทำงานป่ะ”
“เอ๋ เราก็เรียนด้วยกันนะไม่ยักรู้ว่าแกทำงานอยู่”
“…”
“งานอะไรอ่ะ งานบริการพี่อาร์บนเตียงป่ะ?”
“อีบ้า”
ฉันด่ามันที่พูดไม่รู้เรื่อง แล้วกำลังจะเข้าห้องเพราะไม่อยากพูดกับมันแล้วต่อให้พูดไปมันก็ไม่คิดที่จะฟังฉันอยู่ดี
งั้นก็ตัวใครตัวมันแล้วกันในเมื่อบอกแล้วไม่ฟังเตือนแล้วก็ไม่ฟังก็คงต้องให้มันโดนกับตัวเองแล้วล่ะ
พอฉันจะปิดประตูไข่มุกมันก็ดันประตูเอาไว้แล้วถามฉันขึ้นมาประโยคหนึ่งที่ทำให้ฉันปิดประตูกระแทกหน้ามันเลย
“เซ็กส์พี่อาร์แซ่บถึงใจป่ะจ๊ะน้องเหมย?”
- Writer
