ตอนที่ : 10 คืนที่สอง 2

2024 Words

“พี่คิน ขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไหร่คะ” ถามไปมือก็ดึงผ้าห่มคลุมจนถึงลำคอ ชำเลืองดูนาฬิกาที่ตั้งอยู่ตรงหัวเตียง เมื่อสองชั่วโมงก่อนเธอรู้สึกอ่อนเพลียจึงของีบสักหน่อย ไม่คิดว่าจะหลับยาวร่วมชั่วโมงแบบนี้ “พี่กวนเหรอไหม” เขาถามด้วยสายตากรุ้มกริ่ม “เปล่าค่ะ ไหมแค่เผลอหลับไป” “พี่ไปรอที่ห้องนั่งเล่น ลืมไปเลยว่าไหมเข้าประตูหลังบ้าน ดูสิ นั่งรออยู่ได้ตั้งสองชั่วโมง ขณะที่ไหมมานอนหลับอุตุอยู่ในนี้” เขาสาธยายความเปิ่นของตัวเองให้หญิงสาวฟัง ไหมฟ้ายิ้มไม่อยากจะเชื่อที่เขาเล่า นคินทร์ลงไปรอเธอข้างล่างสองชั่วโมง ส่วนเธอก็หลับรอเขาอยู่ข้างบนสองชั่วโมงเหมือนกัน “กลัวไหมไม่มาเหรอคะ” กลั้นใจถาม “ใช่น่ะสิ กลัวจะไม่มา แถมยังไปตามที่ห้องพักด้วย ดีนะที่เจอป้าไพลินจึงได้รู้ว่าไหมขึ้นมาแล้ว” “ไหมไม่กล้าขัดคำสั่งพี่คินหรอกค่ะ สั่งยังไงก็ทำตามอยู่แล้ว” “งั้นเหรอ งั้นตอนนี้พี่ขอสั่งให้ไหมจูบพี่ ไหมทำได้ไหม” เมื่อไหมฟ้าไม่กล้าขัด เขาก็จะลองสั่งดูสักครั้งเหมือนกัน “พี่คิน” ได้ทีก็เอาใหญ่เชียว ไหมฟ้าถึงกับค้อนขวับเข้าให้ “อ้าว ก็ไหมเป็นคนพูดเองนี่นาว่าสั่งยังไงก็ทำตามอยู่แล้ว พี่ก็ออกคำสั่งให้ไหมจูบพี่ ทำไมไหมไม่ทำล่ะ หือ” เขาแสร้งทำอารมณ์เสียเข้าใส่ ไหมฟ้าถึงกับระบายลมหายใจให้ได้ยินต่อหน้า คนอะไรเห็นแก่ตัวเป็นที่สุด “ไหมจูบไม่เป็น พี่คินก็รู้นี่คะ” เมื่อคืนเขาเองก็เป็นฝ่ายเริ่มก่อน จูบก่อน และทำอะไรอีกหลายๆ อย่าง ในขณะที่เธอกำลังมึนงงกับสิ่งแปลกใหม่ในชีวิต “เดี๋ยวพี่สอน” “โธ่...พี่คินคะ” ไหมฟ้ามองหน้าเขา ไม่รู้จะแย้งอะไรได้อีก “อะไร” “อยากทำอะไรก็ทำเถอะค่ะ ไม่ต้องสอนไหมก็ได้” ไฟเขียวใส่เต็มที่ หญิงสาวไม่อยากเป็นของเล่นของเขา ขืนสอนจูบสอนโน่นนี่คงต้องได้ทำตามใจเขาอีกหลายสิบบทเรียน “ก็ได้ๆ งั้นพี่ไม่เกรงใจนะ” เขายิ้มพราย เพราะรู้ว่าลึกๆ แล้ว ไหมฟ้าไม่เต็มใจในเรื่องนี้ แต่แปลกที่เขาไม่รู้สึกโกรธกลับเห็นว่าอาการแง่งอนที่แอบแสดงออกมานั้น ช่างน่ารักน่าเอ็นดู เขาเอนร่างของไหมฟ้าลงบนเตียงนอน สัมผัสริมฝีปากอิ่มแผ่วๆ ด้วยปลายนิ้ว ก่อนจะสอดเรียวลิ้นเข้าไปในโพรงปากนุ่มตวัดเรียวลิ้นเล็กของไหมฟ้าอย่างนุ่มนวล คนถูกจูบหลับตาพริ้ม แขนเสลาทั้งสองข้างถูกยกขึ้นโอบรอบคอของเขา นคินทร์อ่อนโยนและนุ่มนวลในทุกจังหวะการเคลื่อนไหว เขาต้องการจดจำทุกรายละเอียดที่สัมผัส สูดดมกลิ่นกายสาวที่หอมติดปลายจมูกเอาไว้ในความทรงจำ อาภรณ์ของทั้งคู่ถูกเปลื้องออกจากร่าง ไหมฟ้าตื่นตาตื่นใจทุกครั้งที่ได้เห็นร่างกายแสนกำยำและเต็มไปด้วยมัดกล้ามของเขา เธอมองดูเจ้าของใบหน้าคมสัน จมูกโด่งสวย รับกับริมฝีปากหยักหนา คิ้วของนคินทร์หนาเข้ม ดวงตาก็คมเฉี่ยว หากเขาไม่ยิ้มใบหน้าจะแลดูดุดันน่าเกรงขาม ดีที่ว่าชายหนุ่มค่อนข้างเป็นคนอารมณ์ดี จึงไม่ค่อยได้เห็นมุมดุดันแบบนั้น แต่ก็ใช่ว่าไหมฟ้าจะไม่เคยเห็น เวลาโกรธนคินทร์น่ากลัวใช่เล่น “ไหม” เขาเรียกชื่อไหมฟ้าขณะที่ริมฝีปากกำลังจดจ่ออยู่ที่เม็ดสีชมพูสดสวย “คะ...” ไหมฟ้าขานรับเขาเสียงสั่น “ไหมสวยมากรู้ไหม สวยแบบไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะสวย” เขาพูดเองก็มึนเอง ไหมฟ้ายกมุมปากขึ้นข้างหนึ่ง สมควรจะดีใจหรือไม่ต่อคำชมนี้ “เป็นยังไงคะ ไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะสวย อ๊ะ!” ท้ายประโยคต้องอุทาน เมื่อปลายลิ้นของเขาปัดป่ายแผ่วสลับหนักหน่วงตรงปลายยอด จากนั้นก็ชะลอจังหวะเพื่อจะเอ่ยคำพูดนี้ “ก่อนหน้าก็สวยงั้นๆ แต่พอถอดเท่านั้นล่ะ สวยมากมายก่ายกองเลย” แม้จะอยู่ในห้วงอารมณ์หวามแต่ไหมฟ้าก็หัวเราะออกมาได้ หญิงสาวยกฝ่ามือลูบเส้นผมของเขาไปมา ก่อนจะขยุ้มสุดแรงเกิดเมื่อเจอพายุสวาทจากชิวหา บางครั้งถึงกับกระตุกเส้นผมของเขาแรงๆ บางเวลาก็เด้งหน้าอกเข้าหาอย่างเร่าร้อน ไม่เข้าใจว่าทำไมเรื่องแบบนี้มันถึงได้ควบคุมร่างกายของตัวเองไม่อยู่ “อา...พี่คินพอแล้ว” เมื่อต้านไม่ไหวหญิงสาวก็ร้องขอ นคินทร์ดูดยอดทรวงสีสวยแรงๆ หลายที จากนั้นก็เลื่อนหน้าลงจูบหน้าท้องนวลเนียน เคลื่อนตัวลงต่ำไปเรื่อยๆ ก่อนจะพลิกร่างของไหมฟ้าให้นอนคว่ำ จูบสะโพกงามงอนเลยไปถึงบั้นท้าย ก่อนจะไต่ขึ้นไปตรงแนวกระดูกสันหลัง ไหมฟ้าไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงจูบแบบนั้น แต่ว่าเธอกำลังจะล่องลอยเพราะความวาบหวิวที่ก่อเกิดขึ้นอยู่ตลอดเวลา ลมหายใจร้อนผ่าวเป่ารดไปทั่วเรือนร่าง เขาสลักลมร้อนบนผิวกายทุกหยาด หยุดจูบหนักๆ ตรงต้นคอสามสี่ที จากนั้นก็พลิกร่างของหญิงสาวให้กลับมานอนหงายเช่นเดิม “สวยทุกที่จริงๆ” เขาสำรวจจนพึงพอใจ ไหมฟ้าเบือนหน้าหนีด้วยความอับอาย เพราะว่าสัมผัสร้อนและแกร่งกำลังแนบชิดกลีบกุหลาบแสนสวยของเธอ เขาพร้อมและเธอก็พร้อมเช่นเดียวกัน “ถ้าเจ็บบอกพี่นะ” เขายิ้มจนเห็นฟันสีขาวเรียงเรียบ หญิงสาวพยักหน้าลงช้าๆ หวังว่าจะไม่เจ็บเหมือนค่ำคืนที่ผ่านมา ท่อนขาเรียวทั้งสองข้าง ถูกง้างออกไปวางบนข้อพับตรงต้นแขน ความร้อนแสนระอุเริ่มประชิดเข้ามาทีละนิด ไม่ช้าก็ถูกดันแทรกผ่านเข้ามาภายในร่างกายของเธอ ไหมฟ้านิ่วหน้าด้วยความเจ็บแปลบเล็กน้อย จากนั้นนคินทร์ก็ทำให้ทุกอย่างราบรื่นไม่เจ็บปวดอีกต่อไป เขาเคลื่อนตัวเข้าออกในจังหวะหนักหน่วงเร็วขึ้น ดวงตาคู่คมหรี่มองดูภาพศิลป์ตรงหน้าด้วยความอิ่มเอมใจ ทรวงอวบกระเพื่อมตามแรงกระหน่ำของเขา เส้นผมสีดำกระจายกลางหมอนใบใหญ่ ดวงตาหลับพริ้มกับริมฝีปากที่สั่นระริก พร้อมกับเปล่งน้ำเสียงน่าฟังออกมาเป็นระยะ ภาพแบบนี้นคินทร์เคยเห็นมาแล้วก่อนหน้านับครั้งไม่ถ้วน แต่ทำไมกับไหมฟ้าเขาถึงได้อยากมองนานๆ โดยไม่รู้สึกเบื่อหน่ายเลยสักนิด ผ่านมาได้สักพักใหญ่ เขาก็ดันสะโพกอวบให้คว่ำลง วางฝ่ามือทาบลงตรงแผ่นหลัง มืออีกข้างก็ดันสะโพกให้งอนขึ้น พญามังกรตัวใหญ่ก็พุ่งใส่ดอกไม้ช่องามอย่างรวดเร็ว ไหมฟ้าสะดุ้งสะเทือนไปทั้งร่าง สองมือใหญ่ของเขาขยำขยุ้มสะโพกของเธอเอาไว้แน่น หญิงสาวจำต้องกดฝ่ามือลงบนที่นอนเพื่อรองรับแรงกระแทกที่เขาส่งเข้าหา มีทั้ง รุนแรง หนักหน่วง อ่อนโยน เขาทำได้อย่างไร ทำให้เธอรู้สึกได้หลากหลายแบบนี้ การเข้าหาที่รุนแรงลึกล้ำแสนหนักหน่วง แต่กลับอ่อนโยนด้วยรอยจูบที่ประทับตรงหัวไหล่มนจนทั่วแผ่นหลัง เม็ดเหงื่อเริ่มไหลย้อยอาบทั่วเรือนกายของทั้งคู่ “ถ้าเจ็บ...บอกพี่นะ...ไหม” นคินทร์พยายามบอก แม้จะควบคุมน้ำเสียงแทบไม่อยู่ เพราะว่าเรี่ยวแรงอันมหาศาลกำลังกระแทกกระทั้นเข้าไปในร่างกายอ่อนนุ่มของไหมฟ้า ซึ่งคนรับแม้จะสุขสมท่ามกลางความเจ็บหญิงสาวก็ไม่กล้าเอ่ยออกมา ปล่อยให้เขาตักตวงตามที่ต้องการ หญิงสาวกัดฟันแน่นสลับกับการปลดปล่อยเสียงครางกระเส่าออกมาเป็นระยะ จนเมื่อถูกรุกหนักเข้าก็กลายเป็นครวญครางแทบไม่ขาดสาย นคินทร์พาเธอท่องแดนหฤหรรษ์อย่างไม่รู้จักคำว่าเหน็ดเหนื่อย ปลายเท้าได้แตะปุยเมฆสองครั้งติดๆ ก่อนที่เขาจะตามมาห่างๆ พร้อมกับเสียงกระหึ่มจากการถูกปลดปล่อยดังลั่นห้องนอน ไหมฟ้าฟุบลงบนที่นอนก่อน โดยมีร่างหนักของนคินทร์ซบอยู่ด้านบน หยาดเหงื่อของทั้งคู่แทบจะผสมผสานกลายเป็นน้ำเดียวกัน มีเพียงแรงหอบเหนื่อยให้ทั้งคู่ได้ยินเสียงลมหายใจของกันและกัน “พี่ทำไม่เจ็บแล้วใช่ไหม” เขาพลิกตัวลงนอนข้างๆ แต่ก็ไม่วายเอ่ยถามให้อีกคนอับอายเล่น “นิดเดียวค่ะ” ถ้าบอกว่าไม่เจ็บเลยเดี๋ยวเขาจะได้ใจ “หือ งั้นขอพี่ดูหน่อยนะว่าทำไมยังเจ็บอยู่ พี่ว่าพี่ทำเบาแล้วนะ” พูดแล้วก็ทำท่าจะเลื่อนตัวลงด้านล่าง ไหมฟ้ากลิ้งตัวหนีเขาในทันที “อ้าว จะไปไหนไหม มานี่ พี่ขอดูหน่อยว่าทำไมยังเจ็บอยู่” เขาตามติดพยายามยึดข้อเท้าเอาไว้ ทำท่าจะง้างออกแล้วมุดเข้าไปดู “อย่านะคะพี่คิน! ปล่อยไหมเดี๋ยวนี้” หญิงสาวทั้งถีบทั้งเตะไม่ให้เขาทำตามที่คิด “ก็บอกว่ายังเจ็บไง มานี่เลย” เขาลากทีเดียวไหมฟ้าก็ร่นตัวลงไปหาเขาจนได้ “ไม่เจ็บแล้วๆ” รีบปฏิเสธจนลิ้นแทบพันกัน “เปลี่ยนใจแล้วเหรอ” เขาเลิกคิ้วใส่แบบคนรู้ทัน “เลิกแกล้งไหมสักที” เผลอยกเท้าถีบหน้าท้องเป็นลอนซิกซ์แพ็กของเขาเบาๆ แล้วพลิกตัวหมายจะกลิ้งหนีลงจากเตียง “ว้าย!” นคินทร์กระตุกพรวดเดียวไหมฟ้าก็หล่นตุบอยู่ที่เดิม โถมร่างเข้ากอดหญิงสาวเอาไว้แน่น “อย่าถีบพี่อีกเข้าใจไหม” เขาไม่ได้โกรธ แต่แค่อยากตักเตือนว่าไม่สมควรทำ “ถ้าพี่คินไม่ทำแบบนั้น มีหรือไหมจะกล้าถีบ” นาทีนี้ไหมฟ้ากล้าเถียงเขาคอเป็นเอ็น “จะหวงอะไรกันนักหนา พี่เห็นไปจนถึงมดลูกแล้วมั้ง” เขาดุเสียงดัง ซ้ำยังเปรียบเปรยชนิดที่คนฟังรับแทบไม่ได้ “พูดจาน่าเกลียดจัง” คำต่อว่าของไหมฟ้าทำให้นคินทร์ฉุนโกรธขึ้นมา ยกมือขึ้นบีบปลายคางของหญิงสาว บังคับให้มองสบสายตาดุกร้าวของตน “ไหมฟ้า...เธอเป็นใครแล้วพี่เป็นใคร กล้าดียังไงมาขึ้นเสียงใส่พี่ ก็แค่...เมียเก็บ จำเอาไว้” เขาสั่งสอนได้เจ็บปวดไปถึงก้นบึ้งของหัวใจ ไหมฟ้าน้ำตารื้นทันทีที่ได้ยิน ผลักร่างเขาจนหลุดจากการกอดรัด “ไหมจะกลับห้องค่ะ” หญิงสาวเอ่ยเสียงเครือ น้ำตาหยดแหมะต่อหน้านคินทร์ นี่มันอารมณ์แบบไหนกันทั้งที่เขาเพิ่งจะเสร็จสมความต้องการ ทำไมต้องพูดจาเหยียดหยามกันถึงเพียงนี้ “พี่ไม่ให้กลับ” เมื่อเจอคนดื้อ เขาก็หมดอารมณ์จะพูดดีด้วย “ไหมอยากกลับห้อง” คนดื้อยังเอ่ยคำพูดเดิม “พี่บอกว่าไม่ให้กลับ ไม่ได้ยินหรือยังไง!” ตวาดเต็มสองหูของคนฟัง ไหมฟ้าตวัดสายตามองเขาทั้งน้อยใจทั้งโกรธ แต่โกรธนั้นมีมากกว่า ทว่าหญิงสาวก็ไม่ตอบโต้อะไรออกมา ทิ้งตัวลงนอนแล้วหันหลังให้เขาทันที ไม่มีการง้องอนเหมือนที่ควรจะเป็น นคินทร์ปล่อยเด็กดื้อเอาแต่ใจนอนอยู่ตรงนั้น ส่วนเขาก็ลุกขึ้นจากเตียงเข้าไปอาบน้ำชำระเนื้อตัว กลับออกมาสวมใส่เสื้อผ้าขึ้นนอน และหันหลังให้ไหมฟ้าเช่นเดียวกัน ‘นี่สินะ สภาพเรา’ ไหมฟ้าได้แต่สะท้อนอยู่ในอก เมียเก็บ ก็คงต้องอยู่อย่างสงบเสงี่ยมเจียมตัว หากเผลอขึ้นเสียงหรือเถียงกับเขาเข้า ก็จะถูกเมินเฉยใส่แบบนี้ ช่างน่าอนาถดีแท้

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more