“ที่โซฟามีผ้าห่มอยู่ มันคงทำให้เธออุ่นขึ้น” ฉันเหลือบสายตาไปมองทางโซฟาตัวยาวที่อยู่ข้างโต๊ะทำงานของเอริค แล้วหันกลับมามองใบหน้าหล่อเหลาพร้อมกับยิ้มบางส่งไปให้เขาอย่างเข้าใจ
“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันขอเดินดูเครื่องบินเล็กๆ ในห้องทำงานคุณหน่อยได้มั้ยคะ? มันมีเยอะและน่ารักมากเลย”
เอริคเลิกคิ้วเข้มมองฉันด้วยความแปลกใจเล็กน้อย “อยากดูเหรอ?”
ฝ่ามือหนาที่ลูบไล้หัวไหล่บางเพื่อคลายหนาวให้อย่างแผ่วเบาเลื่อนมาลูบไล้เส้นผมกลางหลังฉันเล่นแทน ถึงแม้ว่าฉันจะรู้สึกประหม่าและทำตัวไม่ถูกที่เอริคสัมผัสร่างกายฉันอย่างสนิทชิดเชื้อเกินไปหน่อยก็ตาม แต่ฉันก็พยายามสูดหายใจเอาอากาศเข้าปอดลึกๆ เพื่อรวบรวมสติของตัวเอง และแกล้งทำเป็นไม่สนใจความอบอุ่นจากมือของเขาเท่าไหร่นัก แม้มันจะยากแค่ไหนก็ตาม…
“ค่ะ ฉันเห็นมันตั้งอยู่ที่บ้านหลังนี้เต็มไปหมด ทั้งที่ห้องนั่งเล่น ที่ห้องทำงานของคุณก็ด้วย คุณคงชอบมันมากสินะคะ”
“อันนี้มั
