Efnan
Bu dünyada insanın nihai amacı, mutlu olmaktı. Bazı duygular vardır ki kendin istemediğin ve çabalamadığın sürece seni bulmuyordu. Mutlu olmak için de çok çabalamıştım. Baran’la evlendiğimde her şeyin bittiğini düşünürken aslında asıl hayatımın onunla başlayacağını fark etmem uzun sürmemişti.
Baran benim kalbimin avuçlarına konduğu adam olmuştu. Onun avuçları, kalbimi taşımaya devam ederken bazen yere atıp üzerine basırıyordu. Bunu her yaptığında onu asla affedemem diye düşünürken kendimi onu affederken buluyordum. Aşk böyle bir şey miydi? Yoksa bu salaklık mıydı?
Aslında aşık olmakta aptallıkla eşdeğerdi. İnsan, aşık olduğunda değişiyor, düşünemiyordu. Ben de aynı şeyleri yaşıyordum. Baran’a sana asla aşık olmayacağım dediğim günü hatırladım ama sadece bir hafta sonra aslında o
