Efnan
Baran’ın arkasından öylece bakarken gözlerim doldu. Bunu bana neden yapıyordu? Her şey iyi olmaya başladığında yine başa sarıyorduk? Hep beni üzüyor ve ağlatıyordu. Sonra neden bana güvenmiyorsun diye bana kızıyordu. Kızlar arkamdaydı. Ben hala kapıya bakıyordum.
Kızların anlattıklarına gıptayla bakıyordum. Biz onlar gibi değildik. Baran beni gerçekten seviyordu ama aramızda bir şeyler eksikti. Mesela onlar gibi tutkulu değildik. Acaba benden mi kaynaklı diye düşünmüştüm ama utanmama rağmen daha dün onunla sevişmeyi başlatan bendim. Daha ne yapacaktım?
Bazen beni hiç hak etmediğini düşünüyordum. İtirafı bile sevindirmemişti. Şu an gerçekten acı çekiyordum. Dayanacak gücüm de kalmamıştım. Elfin “Efnan,” dediğinde ona döndüm.
Tam o an gözyaşlarım hıçkırığa dönüştü. Sıkıca Elfin’
