Kübra
Abimler evde olmadığı için çok sıkılıyordum. En iyisi Beste’nin yanına gitmekti. Annemin sürekli abim ve Efnan hakkında konuşmalarını dinlemekten sıkılmıştım. Bilgisayarımdan hareketli bir şarkı açıp dans ederek giyinirken çok enerjiktim.
Geçmişte abim gibi ben de çok acı çekmiştim ama hayat devam ediyordu. Her şeyi geride bırakmıştım. İçim kan ağlamaya devam etse de dışarıya her zaman güzel gülümsememle çıkmaya devam ediyordum. Ben dans ede ede giyinmeye devam ederken odaya pat diye annem girdi.
“Kızım ne yapıyorsun?” diye sordu.
Ofladım. Şimdi abimlerin nerede olduğundan başlayıp Efnan’ın kötülemeye kadar her şeyi sıralayacaktı. Valla annem bu sıcaklarda hiç çekilmiyordu.
“Az sonra çıkacağım anne. Beste’yle buluşacağım,” dediğimde kafasını salladı.
Yatağıma oturup bilgi
