Efnan
Sıkı sıkı gözlerimi yummaya devam ederken bir şey olacak diye ödüm kopuyordu. Dün bir şekilde kurtulmuştuk ama şimdi kurtulup kurtulamayacağımız belli değildi. Evet, adam Baran’dan korkuyordu fakat yine kanı kaynıyordu.
Yoksa bizim peşimize adamlarını göndermezdi. Bu kadar da olmazdı ama adam vazgeçmemeye kararlıydı. Kapının açılmasını duydum ama silah sesi gelmedi. Açmaya da korkuyordum. Açıp açmamak arasında gidip gelirken Baran “Lan sessiz sessiz mi gelinir?” dediğinde gözlerimi açtım.
Karşımda Ateş’i görünce derin bir nefes aldım. Ateş bizi sonunda bulmuştu. Bir sürü de adam vardı. Daha bir şey olmaz diye düşünüp kendimi sakinleştirdim. Baran’ın yanında da korkmuyordum ama bir şey olur diye tedirgin oluyordum.
Ateş ikimizi üsten aşağıya süzdü. Bize bir şey olup olmadığını
