Efnan
Adamın sesinin ardından adeta nefesimi tuttum. Az sonra olacakları görmemek için de kafamı, Baran’ın koluna yaslayıp gözlerimi sıkıca yumdum. Baran’ın gerilen vücudunu hissediyordum. O da korkuyordu. Onun korkusu başkaydı.
Eğer ateş ederse herkes duyup başımıza toplanacaktı. Baran’ın nefesini saçlarımda hissettim. “Şş, ben yanındayım,” diye fısıldadı.
O söyleyene kadar titrediğimi bile fark etmemiştim. Vücudum zangır zangır titriyordu. Ben kendimi durduramıyordum. Baran boşta olan elini sıkıca belime sardı. Belimi tutan kolu beni güvende hissetse de eğer bir şey olursa ilk onu öldürürlerdi. Ölmesini istemiyordum.
Neden diye sorgulayan iç sesime verecek cevabım yoktu. Bu sorgulamanın bana bir katkısı yoktu çünkü bir cevabım yoktu. Genel olarak Baran hakkında bir sonuca varamıy
