Kübra
Etrafıma bakınırken herkesin bir aşka yelken açıp huzura doğru gittiğini fark ettim. Abim, asla kimseyi istemem diyen adam Efnan için ailemizi karşısına almıştı. Eğer Efnan olmasaydı asla onun babasına acımaz, sıkardı.
Efnan için susmuştu. O intikamı içine gömmüştü. Abim, o intikam için asla vazgeçmem, o adamı öldürene kadar bana rahat yok diyen adam resmen vazgeçmişti. Aşk böyle bir şeydi işte. Asla dediğin her şeyi yıkan ve olmaz dediklerini olduran…
Onların sonları mutlulukla biteceğine o kadar emindim ki çünkü Efnan da abim de bir şeyler hissediyordu. İkisinin mutlu olması en çok istediğim şeylerden biriydi. Aklıma bir de Beste geldi. Atakan’ın onu terk etmesine rağmen hala onun mutlu olması için etrafında pervane oluyordu.
Atakan ise ondan uzak durmak istiyor ama yapamıyo
