เหมราชเดินเป็นหนูติดจั่นอยู่ภายในห้องพัก เขารู้สึกหงุดหงิดตัวเองที่ดันลืมเอาอุปกรณ์ชาร์จโทรศัพท์มือถือติดตัวมาด้วย แบตเตอรี่โทรศัพท์เขาหมดไปตั้งแต่ช่วงเย็น และก่อนหน้านั้นเขาหามันไม่เจอ บวกกับธุระเร่งรีบ เขาเลยไม่ใส่ใจเมื่อเวลาจวนเจียนเต็มที
เขาเสียเวลาต้องพากมลเนตรไปส่งบ้านเพื่อน เธอรั้งเขาไว้หลายนาทีเพื่อแนะนำให้รู้จักกับบรรดากลุ่มเพื่อนในงาน เขาไม่อยากฉีกหน้าหญิงสาวให้ต้องรู้สึกอับอาย เลยต้องยินยอมเดินตามแรงลากเข้าไปภายในงานจัดเลี้ยง
ทำให้เวลานัดของเขาฉิวเฉียด พอเสร็จสิ้นการเจรจา เดินออกจากห้องประชุมมาอีกที เขาต้องเสียเวลาควานหามือถืออยู่ตั้งนาน สุดท้ายมันหล่นอยู่ตรงหลืบพนักเบาะรถ เขาร้อนใจเพราะรู้ว่ารุ่งรดาอาจโทรเข้ามาหา ตอนนั้นหน้าจอก็ดับไปเสียแล้ว
ตอนเช้าก็มัวแต่สั่งลาแม่เนื้อหวานเสียหลายยก เล่นเอาเกือบหมดแรงเลยเชียวละ เลยลืมเลือนทุกอย่าง ก็อย่างว่าเขาต้องห่างรุ่งรดามาตั้งหลายว
