เวลาต่อมา..
"เรียบร้อยครับนาย"
"เอาไปทิ้งให้หมด" เขาสั่งลูกน้องให้จัดการกับศพนับสิบที่นอนเกลื่อนกลาดอยู่ที่พื้น หลังจากที่เขาจัดการกับคนพวกนั้นให้หมดสิ้นไป ลูกน้องก็มาถึง เขาจึงสั่งให้ลูกน้องพาหญิงสาวไปรอบนรถ เพราะเขาต้องเคลียร์พื้นที่ตรงนี้ให้เรียบร้อยก่อน
"แล้วเธอล่ะครับ" ดวงตาเฉี่ยวคมขยับไปทางรถที่มีหญิงสาวอยู่ข้างใน เขานิ่งไปครู่หนึ่งก่อนจะเอ่ยบอกลูกน้องเสียงเรียบ
"กูจัดการเอง"
"ครับ" จากนั้นลูกน้องก็พากันไปเคลียร์พื้นที่ต่อ ร่างสูงหมุนตัวสาวเท้าตรงไปยังรถที่จอดอยู่
ไซลอน หรือ ซาล เจ้าของความสูง 190 เซนติเมตร อายุ 39 ปี มีลักษณะนิสัยนิ่งขรึม ชอบความมืดเกลียดแสงสว่าง เป็นคนพูดน้อยต่อยหนัก สถานะไม่ต้องพูดถึง เพราะเขาไม่เคยมีแฟน ใช่..ทุกคนฟังไม่ผิด เขาไม่เคยมีแฟนมาจนถึงทุกวันนี้ และแน่นอนว่าเรื่องผู้หญิงเขาต้องมีบ้าง อย่าลืมว่าเขาก็แค่มนุษย์ธรรมดาคนหนึ่งที่มีอารมณ์เหมือนกับคนทั่วไป แค่ไม่บ่อยเหมือนกับเพื่อนตัวเองเท่านั้น น้อยครั้งที่ไซลอนจะเรียกผู้หญิงมาเอา ถ้าไม่ถูกใจจริง ๆ ผู้หญิงพวกนั้นไม่มีทางได้มานอนอยู่ใต้ร่างเขาเด็ดขาด ส่วนข้อมูลอื่น ๆ เขาขอไม่บอกก็แล้วกัน อย่าอยากรู้เลยถ้าไม่ใช่เมีย ไว้ได้เป็นเมียเขาเมื่อไหร่จะบอกทุกอย่างเอง..
..และเธอ โนร่า หญิงสาววัย 25 ปี ลูกสาวคนโตของเจ้าของบริษัทนำเข้ารถหรูรายใหญ่ เธอสูญเสียแม่เมื่อสองปีก่อน ตอนนี้อาศัยอยู่กับพ่อและแม่เลี้ยงของเธอ หลังจากที่แม่เสียได้สามวัน พ่อของเธอก็ได้พาเมียใหม่และลูกสาวอีกคนของท่านเข้ามาอยู่ในบ้าน ทุกอย่างไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปตั้งแต่แม่เธอไม่อยู่ โนร่าไม่ได้เรียนต่อเพราะแม่เลี้ยงไม่ให้เรียน สั่งห้ามเด็ดขาด ใครช่วยโดนไล่ออกทุกคน จนโนร่าเลือกจะเชื่อฟังและไม่ทำให้ใครเดือดร้อนเพราะตัวเอง เธอไม่สามารถทำอะไรได้เลย เนื่องจากพ่อของเธอฟังทุกคำพูดของคนรักใหม่จนไม่สนใจเธอที่เป็นลูกแท้ ๆ ยังดีที่บ้านยังมีแม่นมกับคนรับใช้ที่เป็นคนของแม่เธอ ทำให้หญิงสาวพอมีเพื่อนอยู่บ้าง แม้ในบางครั้งเธออยากจะหนีไปในที่ไกลแสนไกลก็ตาม..
"ลงมา"
"คะ ค่ะ" เท้าเล็กก้าวลงจากรถพลางมองเลยไปยังด้านหลังคนตัวโต ทว่าทุกอย่างกลับว่างเปล่าไม่มีใครนอนอยู่ตรงนั้นเหมือนในตอนแรก
"ขอบคุณนะคะ" ใบหน้าสวยเงยขึ้นมองพร้อมกับขอบคุณคนที่แม้แต่หน้ายังไม่เคยได้เห็นมัน เขาปกปิดจนเธอไม่สามารถรู้ได้เลยว่าใบหน้าที่อยู่ใต้สิ่งปกปิดเหล่านั้นหน้าตาเป็นอย่างไร
"...."
"มีอะไรติดหน้าหนูเหรอ" เพราะอีกคนเอาแต่นิ่งราวกับว่ากำลังสงสัยอะไรสักอย่างเกี่ยวกับตัวเธอ
"บ้านอยู่ไหน" คงต้องไปส่งเธอให้ถึงบ้าน ขืนปล่อยให้กลับเองคงเดินไปที่ตายอีก
"จากนี้ไปประมาณห้าซอยค่ะ" นิ้วเล็กชี้เส้นทางไปยังบ้านตัวเอง
"เดินมา?" ถ้าเดินมาถือว่าสุดยอดมาก เพราะทางที่หญิงสาวเดินมามันค่อนข้างเปลี่ยวเลยทีเดียว คนบ้าอะไรไม่กลัวตายเลยสักนิด
"ใช่ค่ะ"
หมับ!
"ไปกับฉัน" ไซลอนคว้าเข้าที่แขนเล็กเพื่อจะดึงเธอไปยังรถอีกคันที่จอดอยู่
"ไปไหน"
"เอา.." ยังพูดไม่จบ
"ไม่!" โนร่ารีบกระชากแขนกลับทันที ทว่าเธอกลับนึกขึ้นได้ว่าตัวเองเผลอไปรับปากชายหนุ่มไว้แล้ว นั่นหมายความว่าหลังจากที่เขาช่วยชีวิตเธอ เขาจะทำอะไรกับเธอก็ได้
"ทำไม?"
"หนูกลัว" พลางก้มหน้างุดตอบเสียงเบา
"...." ไซลอนเงียบสลับมองท่าทางประหม่าของหญิงสาวตัวเล็กตรงหน้า
"ฉันจะพาไปเอารถเธอกลัวอะไร" อย่าบอกนะว่า..
"กะ ก็"
"นี่เธอคิดว่าฉันจะพาไปเอา?"
"เอ่อ..คือ.."
"สภาพแต่ละคนเหมือนหมาตกน้ำขนาดนี้ฉันคงแข็งหรอกมั้ง"
"ตัวแข็งเหรอคะ"
"คxxแข็ง"
"นะ นี่คุณ"
"ก็อยากรู้ไม่ใช่เหรอว่าอะไรแข็ง พอบอกแล้วทำอาย ประสาท"
"...." ทำหน้ายู่ใส่เขาไป โนร่าลืมเหตุการณ์ก่อนหน้านั้นไปอย่างสิ้นเชิง ไซลอนแอบกระตุกยิ้มเล็กน้อย นี่แหละที่เขาต้องการ
"ไปสักที จะยืนให้ยุงมันมาออกลูกใส่ก่อนหรือไง"
"พูดดี ๆ ก็ได้"
"เลิกทำหน้าลิงสักที" เขาส่ายหัวเนือย ๆ ก่อนจะเดินนำไปยังทางที่รถตัวเองจอดอยู่
ตึกตึก..
กึก!
"ดะ เดี๋ยวค่ะ" โนร่าหยุดเดินพร้อมกับเรียกอีกคนไว้
"อะไร" ไซลอนเอี้ยวมองคนด้านหลังสีกหน้าหงุดหงิด
"คันนี้เหรอคะ"
"ใช่ ทำไม"
"หนูใส่กระโปรง" เพราะรถที่ไซลอนจะเอาไปส่งเธอ เป็นรถบิ๊กไบค์คันโปรดของเขานั่นเอง เขาไม่ค่อยชอบขับรถยนต์เท่าไหร่ เสียเวลา
"แล้ว?"
"มันจะเปิดไหม"
"ถ้าโง่ให้กระโปรงเปิดตลอดทางก็โชว์มันไปเถอะ" พูดแล้วก็เดินหนีไปทันที ปล่อยหญิงสาวทำหน้าเหวอตกใจกับประโยคที่เขาพ่นออกมา แต่ละคำพูดของเขาแสบไปถึงทรวง อยากรู้เลยใครได้เป็นผู้โชคร้ายคนนั้นได้เขาไปเป็นแฟน สุดท้ายโนร่าต้องจำใจยอมไปกับเขาในที่สุด ไซลอนนำหมวกกันน็อคตัวเองมาสวมให้หญิงสาว แม้ว่าระยะทางมันจะไม่ไกลมาก ยังไงซะก็ต้องปลอดภัยไว้ก่อน ดูทรงแล้วเธอคงไม่ชินกับการนั่งรถแบบนี้เท่าไหร่ หลังจากคอยประคองตัวเธอให้ขึ้นไปนั่งบนรถจนสำเร็จ ไซลอนจึงไปส่งเธอที่บ้านด้วยความรวดเร็วก่อนที่เขาจะมุ่งหน้าไปต่อที่ผับไมเนอร์
เขาตึงทุกอีพีคนนี้
Thanks for following me?❤️