"น้องมะลิของยูมิมาแล้ว" ยูมิลุกขึ้นยืนเมื่อรถคันหรูเลี้ยวผ่านประตูรั้วใหญ่ขับเคลื่อนเข้ามาจอดตรงหน้าคฤหาสน์ เธอยิ้มแป้นพร้อมวิ่งไปที่ประตูรถเพื่อรอรับหมาน้อยทันที
เรียวเปิดประตูรถก้าวออกมายืนตรงหน้ายูมิ ในอ้อมแขนของเขามีเจ้ามะลิน้อยอยู่ มันมองไปที่เด็กสาวตาแป๋วแล้วส่ายหางดุกดิกเหมือนดีใจที่ได้พบหน้าเธออีกครั้ง
"มะลิจ๋า ยูมิคิดถึงทั้งวันเลย" เธออ้าแขนโผเข้าไปทำท่าจะอุ้มมะลิแต่คนตัวสูงกลับไวกว่าเอี้ยวแขนข้างที่อุ้มมะลิออกห่างแล้วคว้าหมับเอาคนตัวเล็กเข้าไปกอดหน้าตาเฉย
"ไม่ต้องรีบอยากกอดฉันขนาดนี้ก็ได้ยูมิ" เรียวพูดข้างใบหูเล็กเสียงเหมือนกระซิบ เธอดิ้นออกจากอ้อมแขนแข็งๆ แต่อบอุ่นของเขา ก่อนจะมองเขาหน้าตาเหลอหลา ส่ายหัวไปมาเร็วๆ กับคำกล่าวหาของเขา
"ยูมิไม่ได้จะกอดพี่เรียวสักนิด พี่เรียวต่างหากที่ดึงยูมิเข้าไปกอดเอง"
"เหรอ สงสัยมือฉันมันคงลั่นไปเองมั้ง" เรียวตอบหน้าตายๆ เธอเบะปากใส่เขาตากลม
