Medical Batchelor Series 3: A love to last

CHAPTER 4

"What the f**k is this!"

Biglang napatigil si Lindon sa pag halik sa akin ng maulinigan niya ang galit na galit na boses ni Jed.

"Why? Your voice is so annoying Jed." irita kong sabi sa kanya not even aware how murderous his face was.

I am making the greatest drama of all. Ang paniwalain siya na may ginagawa akong milagro sa likod niya and as I can see him now, mukhang ready na siyang magpakulong with his lethal glare to us.

"Dude—" umisang hakbang pa lang si Lindon ng mapasigaw ako sa biglaang pag suntok dito ni Jed.

"Tama na Jed!" sigaw ko sa kanya ng nakaakma na naman itong susuntukin si Lindon. Agad kong tinabig ang kamay nito saka napatabi at hinawakan ang nasuntok na pisngi ni Lindon, "Ano bang problemo mo?!" mabalasik at makakasugat ang tingin na ibinigay ko sa kanya.

"Me?! You are literally asking me what is my problem? I just found out that MY GIRLFRIEND is screwing with my friend! Did you think I'm that dumb not to know?!"

Nakita ko ang mapang husgang mga mata ni Jed na nakatingin lamang sa akin. Anger, betrayal, hurt. That was all I can see in his face right now. Masokista na talaga ako dahil tinatanggap ko lamang lahat ng iyon.

Mapang uyam akong napatawa.

"Girlfriend?!" di makapaniwala kong tanong, "Don't make me laugh, Jed and stop pretending!” I hate him.

"Pretending?" He just stared at me and confused.

"Why didn't you tell me that I was one of them, too? Why didn't you tell me that you will be dumped me after you find someone else to play too? Edi sana hindi na kita pinahirapan sa panliligaw mo sa akin? Edi sana nakipag laro na din ako sa iyo? Edi sana sinabi mo na lang na ginagawa mo lahat ng ito just to make your ex-girlfriend back! Sana tinulungan na lang kita and not to give me falls hope that you were also in love with me!" sinubukan kong pigiling huwag maging emosyonal. Pero habang ini-isa-isa ko ang mga narinig ko mula sa usapan nilang mag kakaibigan. Lahat ng sakit. Lahat ng inipon kong galit, kumawala na parang bomba sa mukha ko.

"C-cassie...I didn't—" I raised my hand and stopped him from talking.

"Don't explain to me Jed, I get it. As clear as the water that you just used me. And I won't make it harder for you to understand that your show was over! Kung gusto mong bumalik sa'yo yang ex mo? Try to make something romantic para mapansin ka and not so busy trying to break someone else's heart just like what she did to you!" I can see his face pale. Awa ang nakikita kong nasa mga mata niya at doon ako mas lalong nainis.

I don't need pity. Lalo na kung galing sa kanya. I vowed to myself that I will never cry over him again. Ginawa ko ng malinaw para sa kanya ang lahat dahil bukas, hindi ko na lilingunin pa ang eksenang ito sa buhay ko. Mas maiging mahalin ang sarili ng todo kaysa magpakita ng pag mamahal para sa iba tapos sakit lang sa puso ang isusukli nila sa'yo.

I take a deep breath and face him with a warm smile on my face.

"I thought... I saw something in you, Jed. But I was clearly wrong." I pause for a while, "You proved me wrong." Nakaramdam ako ng di maipaliwanag na sakit sa puso ko ng makita ko ang pag sisisi sa mukha ni Jed. Pero hindi na ako mag papaloko sa mga tingin na iyan dahil nadala na ako. Hinarap ko si Lindon at tinanong ko siya kung ayos lang siya.

"T-thank you, Lindon. I am free now." humalik ako sa pisngi niya saka tumayo at nilagpasan silang dalawa. Huminto pa akong sandali saka nag salita.

"Just so you know, ang lahat ng nakita mo ngayon ay plano ko. Lindon just helped me, kaya huwag kang magalit sa kanya. Put the blame on me, magalit ka sa akin hangga't gusto mo. I don't really care now. Were over, Jed. Kalimutan mo na nagkakilala tayo at gagawin kong maayos ang mga nalalabi nating pagkikita sa school na ito." hindi ko maipaliwanag ang sakit na nararamdaman ng puso ko sa isiping hindi ko na siya makikita.

Napansin ko na lang na may masaganang tubig sa mga mata ko na nagiging sanhi ng pag labo ng paningin ko. I am again crying, for him! Dammit! Agad ko itong pinunasan at walang pag aatubiling umalis ng lugar na iyon.

MABILIS na lumipas ang anim na taon. I based myself now here in the Philippines. It wasn't my plan after all, but it happened.

After Phyllis died. I was in hunger for revenge, I never stopped until I saw that bastard's dead body lying on the floor. Pero sa kabila non, I gained friends. Mga kaibigan na nag turing sa akin bilang isang tunay na pamilya. Amanda thought me how to live my life out of insecurities and anger. She became my bestfriend even though at first, that was never my intention. Her family became my family and I loved them. Biruin mo! Did I think again how to love?

Not until we crossed our paths. Again.

"Ma'am Cassie?"

"Yes, Jane?" Napukaw ang pagbabalik-tanaw ko sa mahihinang katok ng secretary ko.

"M-May problema po kasi tayo eh." mahinang sambit ng secretary ko.

"Problema? Tungkol saan?" nangunot na ang noo ko.

I have problems and complications, lalo na kapag sa trabaho. I managed a newly raised modeling agency. Tapos na ako sa pag-rampa at ngayon naman, naisipan kong magtayo ng agency slashed school para sa mga bagong aspirant models. Itinayo ko ito with the help of my friends, Mira and Amanda. Minsan, hinihingi pa rin ng pagkakataon na makita ko ang entablado lalo na kapag ganitong may mga pasaway talagang modelo. Nakisosyo din kami sa isang kilalang entertainment magazine kaya mas naging popular ang school of modeling namin.

"One of our clients wants to have a part two of Mr. Oncologist's cover, gusto po raw niya na madaliin ang pag aasikaso at g-gusto rin po niyang kayo mismo ang mag–approach kay Dr. Lopez para daw m-mas mabilis." Detalyadong salaysay ng secretary ko.

"Ano!? Bakit ako?! May department naman tayo na gumagawa niyan diba? Tell that client of ours that we will do that shoot but we need time. Ang tagal magpa–appointment sa hayop na doktor na iyon no!" nakita kong napanganga na lamang sa gulat yung sekretarya ko. Napapikit ako ng mariin saka pilit kinalma ang inis ko. Damn! Kundi lang talaga iyon napaka-importanteng kliyente nungkang makikipag-kita ako sa lalaking iyon.

"Naging maayos naman ang una nating appointment sa kanya, Ma'am, but it took us four months para lang mapapayag siya sa ilang pages para sa magazine at hindi po nagustuhan ni Mr. Tan iyon." What else would I expect? The same asshole as Jed, he's so happy making other people's life miserable. Masiyadong pa–importante.

"O-okay. Do-doblehin natin ngayon ang sipag para mapapayag si Dr. Lopez sa lalong madaling panahon, iyan ang sabihin mo kay Mr. Tan." mariin kong utos sa kanya.

"B-but Ma'am..."

"Ano na naman ba, Jane?" naiirita ko ng tanong. Kilala na nila ako sa pagiging ganitong mainitin ang ulo. Ayoko kasing naaagad sa pag ta-trabaho.

"M-Mr. Tan gave us time limit."

"What!!" hindi ko na napigilang mapasigaw at malakas na inihampas ang dalawang kamay ko sa lamesa.

"T-two weeks, Ma'am. After two weeks at hindi pa nakukuha ang sagot ni Dr. Lopez na mag-cover ulit ng magazine, ibibigay daw niya sa ibang company."

What the F*! Now what?! I needed to face that bastard now huh?

Sumasakit na ang ulo ko sa pag iisip. Maybe, Mira and Amanda can help me with this.

"Jane, tell our client that we will do our best to have that cover, okay? You may go." dismiss ko sa kanya saka niya ako iniwanang nag-iisip sa opisina ko.

I hate to see him. The first time na ni-cover namin yung magazine shoot niya hindi talaga ako nagpakita. I trusted my people so much na hindi na sila kailangan i-supervised. Naging patok naman sa madla yung magazine kaya lalo siyang sumikat.

Bumuga ako ng isang napakalalim na pag hinga bago napag pasiyahan na padarag na kuhanin ang bag ko saka umalis ng opisina.

Kailangan ko na namang magkipag-set ng appointment sa bakulaw na iyon.