“ห้องพักเป็นอย่างไรบ้าง แม่บุษอยู่ได้รึไม่” ศรถามเมื่อบุษบานั่งลงในฝั่งตรงกันข้ามกับเขาเรียบร้อยแล้ว
“อยู่ได้ค่ะ ห้องดีมากเลย ลมผ่านตลอด ช่วงดึกคงยิ่งเย็น”
“ใช่ ฉันตั้งใจออกแบบให้ลมผ่านเข้าออกตลอด อากาศจะได้ถ่ายเท ช่วงดึกแม่บุษอาจเย็นจนต้องห่มผ้า แต่สำหรับฉันก็ว่าเย็นสบายดีนะ”
“คุณพระไม่ต้องห่วงค่ะ ฉันอยู่ได้ค่ะ”
บุษบาอมยิ้มน้อยๆ เมื่อได้พูดคุยกันมากขึ้น คงต้องอยู่ร่วมกันไปอีกหลายๆ คืนจนกว่าจะคุ้นเคย เมื่อรู้ว่าเขาห่วง หล่อนก็สุขนัก
“ได้ยินแบบนี้ฉันก็เบาใจ ที่ฉันมานี่ไม่อยากจะให้แม่บุษต้องอึดอัดดอกนะ เพียงแค่จะมาบอกให้เบาใจว่าแม่บุษไม่ต้องกลัวฉัน ขอแม่บุษจงอยู่ที่ห้องนี้อย่างสบายใจเถิด เพราะฉันจะไปนอนห้องด้านข้างนี่เอง แต่หากคุณแม่ถาม แม่บุษก็ไม่ต้องบอกอะไรนะ ฉันคิดว่าแม่บุษคงต้องการเวลาที่จะศึกษานิสัยใจคอกันให้มากกว่านี้ แม้จะตบแต่งกันเป็นเมียผัว แต่ฉันก็ไม่อยากเอาแต่ได้ แม่บุษเข้า
