เมื่ออยู่ลำพังในห้องของพระวิจิตรฯ ซึ่งนับแต่นี้ไปคือห้องนอนของหล่อนด้วยเช่นกัน บุษบามองสำรวจไปจนทั่ว ห้องสีขาวขนาดใหญ่ก่อจากปูนขึ้นเป็นตึกไม่ต่างจากร้านค้าในห้างฝรั่งและไม่ต่างจากโรงเรียนของแหม่มโคลที่หล่อนไปศึกษาภาษาอยู่หลายปี บุษบาเดินไปหยุดที่บานหน้าต่าง ด้านบนนี้สามารถเห็นพื้นที่ในอาณาบริเวณของเรือนพระวิจิตรฯ ได้โดยรอบ
จากตรงนี้เห็นไปถึงโรงครัวและเรือนของบ่าวนับสิบหลังที่ตั้งเรียงรายกันอยู่ตามคำที่พระวิจิตรฯ บอกไว้ อีกทั้งยังเห็นเรือกสวน ไร่นา และคูคลองที่อยู่ห่างออกไปอีกด้วย เพราะบริเวณชั้น 2 นี้สูงจากพื้นด้านล่างที่เป็นชั้น 1 อยู่มาก มากกว่าในห้องของหล่อนที่เรือนคุณพ่อซะอีก อีกทั้งหน้าต่างบานใหญ่ที่สัมพันธ์กับประตูทางเข้าก็ยังช่วยทำให้ลมผ่านเข้าออกภายในห้องได้เป็นอย่างดี
ห้องนี้จึงเย็น โปร่ง โล่ง และให้ความสบายใจกับผู้อาศัย คงเพราะแบบนี้บรรดานักเรียนนอกจึงกลับมาก่อสร้างเรือนของตนเ
