ชีควาดิมอยู่กับกวินตราแค่สามวันเท่านั้น แล้วอีกสองวันต่อมาเขาก็หายหน้าไป ไม่ได้มาให้เห็นและไม่บอกกล่าวว่าไปไหน เธอติดต่อเขาไม่ได้ด้วย จึงไม่รู้ว่าเขากำลังอยู่ที่ไหนและทำอะไรอยู่ ณ ตอนนี้ เธอต้องนอนตอนกลางคืนเพียงคนเดียวเหงาๆ ท่ามกลางอากาศหนาวเหน็บ แล้วก็ไม่ได้ยินข่าวจากเขา รู้เพียงแต่ว่าเขาไปทำงาน ช่วงกลางวันหญิงสาวจึงเดินทางเที่ยวกับคามินหงอยๆ รอฟังข่าวเขาโดยไม่รู้เป้าหมายว่าเขาจะติดต่อมาเมื่อไหร่ แล้ววันที่หกเขาก็สั่งให้คามินพาเธอมานั่งรถไฟไป มอสโควในตอนค่ำ โดยไม่มีคำอธิบายอะไรแม้แต่คำเดียว
กวินตรานั่งทอดถอนลมหายใจด้วยความไม่สบายใจในขณะที่นั่งจิบกาแฟอุ่นๆ มองสองข้างทางที่เคลื่อนตัวห่างจากเธอไป เพราะเธอนั่งเดียวดายอยู่ในห้องพักของรถไฟตู้นอน เมกะโพลิสเอ็กซ์เพรสที่กำลังเคลื่อนจากเซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก มุ่งหน้าไปยังมอสโควตามคำสั่งของชีควาดิม...
แทนที่จะดีใจที่จะได้ไปเมืองที่อยากไป
