เจ้าสาวคืนเดียวลืมตาขึ้นมาในยามเช้า แสงตะวันสาดส่องเล็ดลอดหน้าต่างมาทำให้ความงัวเงียหายไปเล็กน้อย... เธอรู้สึกว่าได้นอนเต็มอิ่มแสนสบายจนแทบไม่อยากลืมตา... ร่างบอบบางเหยียดแขนเหยียดขาเต็มที่แล้วลืมตามองเพดานครู่ใหญ่ๆ จึงลุกขึ้นมา นึกทวนความทรงจำไปเมื่อคืนแล้วหญิงสาวก็ต้องแปลกใจที่ตัวเองมานอนที่เตียงอย่างเรียบร้อยแล้วก็มีผ้าห่มอุ่นๆ ห่มให้ แต่ที่เตียงไม่ใหญ่นักมีเธอนอนอยู่เพียงแค่คนเดียวเพียงเท่านั้น...
มือเรียวกระชับผ้าห่มขึ้นมาห่มอีกครั้งหันไปมองนาฬิกาดิจิตอลที่หัวเตียงก็ต้องตกใจเมื่อเห็นว่ามันสาย ชีควาดิมคงออกไปทำงานแต่เช้าแล้ว ก่อนเขาไปเขาคงทนเห็นเธอนอนขดตัวอยู่บนโซฟาไม่ไหวเลยอุ้มมานอนที่เตียงแต่เธอก็หลับลึกเลยไม่รู้สึกตัว... หญิงสาวรู้สึกดีกับเขาขึ้นมาเล็ก
