Your Love Is Gone

CHAPTER 6- TIRED

Divina's POV

Magdamag akong naghintay kay Gariet. Nanuod lang ako ng TV. Habang hinihintay ko siya kagabi ay nakailang idlip ako at gising pero walang Gariet na dumarating.

Nasaan kaya siya? Saan siya natulog kagabi? Hindi ba siya pumasok?

Ang dami kong tanong.

Sumasakit ang ulo ko sa kakaisip. Mukhang hindi na maayos pa ang aming relasyon. Hindi na maaayos pa ang pagsasama namin dalawa.

Nagpakawala ako ng malakas na buntong hininga.

Paggising ko, naglinis na lang ako at pagkatapos ay naligo. Sumasakit pa rin ang ulo ko.

Dahil siguro ito sa walang maayos na tulog.

Natapos na akong maligo pero wala pa ring Gariet na dumarating. Siguro pumasok na ito at hindi na uuwi. Baka mamaya pa siyang gabi uuwi.

Hindi naman ako pwedeng magreklamo dahil ito ang hiningi niyang kondisyon sa akin. Ang manatili ako sa tabi niya pero hindi ko na siya pakikialaman.

Napatingala ako. Humingang malalim. Kaya ko pa ba?

Nakahinga na naman ako ng maluwag nang marinig kong may nag-doorbell.

Iniisip kong si Gariet na ito. Kaya nagmadali akong lumapit sa pintuan para pagbuksan ang asawa ko.

Laking gulat ko ng mapagbuksan ko ay si Mrs. Rivera at ang nakatatandang kapatid  ni Gariet. Nanlaki ang mga mata ko.

"K-kayo po pala," kaagad akong lumapit at magmamano sana dito pero kaagad tinabig ni Mrs. Rivera ang kamay ko. Napaawang ang labi ko.

"Huwag mo akong mahawakan. Huwag mo ihawak sa akin 'yang marumi mong kamay!" masungit na sabi nito sa akin.

Tinabig ako at nagtuloy-tuloy na pumasok sa loob ng condo namin. Sumunod naman ako dito.

Inilibot ng mga ito ang kanilang paningin. Alam kong hindi nila ako gusto para sa kanilang anak. Nakakapagtaka at ngayon lang sila naligaw dito. Simula ng tumalikod sa kanila si Gariet.

"Balita  ko wala na kayo ng anak ko? Bakit nandito ka pa? Pinagsisiksikan mo pa ang sarili mo sa anak ko. Isa kang basura. Wala kang kwenta. Hindi ka talaga nababagay sa anak ko. Ang kapal ng mukha mong ipagsiksikan mo pa ang sarili mo sa anak ko. Ngayong pinagtatabuyan ka na at sinusuka ka na paalis sa buhay niya." Lumapit ito sa akin at kaagad na pinisil ang aking baba.

Napanguso ako at halos tumabingi ang aking mukha dahil sa mariin niyang pagpisil sa aking baba.

Nangilid ang luha ko.

"Umiiyak ka! Nagpapaawa ka! Kung  ako sa 'yo, umalis ka na  sa buhay ng anak ko. Sinabi niya na sa amin ang lahat. Wala kang kwenta. Wala kang kwentang  asawa at  ina. Dahil sa 'yo nawala ang anak niyo! Tapos ngayon nandito ka pa rin. Oh, c'mon! Babae! Mag-isip ka! Sinusuka ka na ng anak ko kaya lumayas ka na dito!" sigaw nito sa akin at pinagtulakan ako palabas.

"Mom!" saway ng nakakatandang kapatid ni Gariet.

"Ma-ma...mahal ko po ang anak niyo, at kahit ipagtabuyan niya ako paalis sa buhay niya. Hindi ako aalis dahil alam kong mahal pa niya ako. Gusto kong mabalik kami sa dati. Kaya sana po, huwag naman po kayo ganito. Sinusubukan ko po na magkaayos kaming muli." pagmakaawa ko dito.

Sarkastika itong tumawa.

"Oh my god! Nakakatawa ka! Ayaw na nga sa 'yo ng kapatid ko. Ano pa ang aayusin mo?" ngayon naman ang kapatid ni Gariet ang sumugod sa akin.

Sunod-sunod kong naramdaman ang pagpatak ng aking luha sa aking pisngi. Ang sakit nila magsalita.

Napapikit ako. Kaya ko ito. Kaya ko ang mga masasakit nilang sinasabi sa akin. Hindi naman ako basta sumusuko.

"Umalis ka sa buhay ng unico hijo ko! Tapos ang usapan! Magkano ang gusto mo para lang umalis sa buhay ng anak ko? Hindi kita gusto para sa anak ko at kahit kailan hindi kita  magugustuhan." nanlisik ang mga mata na sabi ni Mrs Rivera.

"Hindi niyo po mababayaran ng malaking halaga ang pagmamahal ko sa anak niyo. Walang katumbas na kahit na anong bagay ang pagmamahal ko kay Gariet. Kahit anong pilit niyo hindi ko iiwan si Gariet. Hindi ko siya isusuko na lang." nanghihina na sabi ko.

"Walang hiya ka talagang babae ka!" kaagad akong sinugod ng mom ni Gariet at nahablot niya ang buhok ko. Sinabunutan niya ako. Halos mapunit ang anit ko sa pagsabunot niya sa akin.

"Mom, enough! Tama na 'yan." mabuti na lang at pinigilan ito ng nakakatandang kapatid ni Gariet.

"Hayaan na lang natin siyang mahirapan. Alam ko naman na hindi siya magtatagal dito. Dahil kahit anong gawin niya mukhang hindi na siya mamahalin pa ni Gariet. Tingnan na lang natin kung hanggang saan ang kaya niya." tumaas ang kilay ng nakakatandang kapatid ni Gariet.

"Let's go, mom. Nagsasayang lang tayo ng oras sa babaeng 'yan." hinila na nga nito palabas si Mrs Rivera. Hindi pa rin ito inaalis ang paningin sa akin.

Nang tuluyan na silang makaalis. Napasandal ako sa dingding at doon padausdos na umupo.

Lahat sila ay ayaw sa akin. Tanging si Gariet na nga lang ang kakampi ko pero ngayon wala na. Wala na akong kakampi pa. Dahil si Gariet na mismo ang tumutulak sa akin palayo sa kaniya.

Maghapon akong tulala, dagdag pa ang sakit ng aking ulo. Wala akong nagawa kundi ang humiga buong maghapon. Nilalamig at nanginginig ako sa loob ng kwarto.

Kalagitnaan ng gabi nagising akong kumikirot ang aking ulo. Nakatulog na naman pala ako.

Dahan-dahan akong bumaba sa kama para lumabas ng kwarto. Bigla akong nagutom.

Ilang hakbang pa lang ako nang may marinig akong hagikhik at may kasamang ungol.

Nanlaki ang mga mata ko at umakyat ang kaba sa aking dibdib. Hindi ko maiwasang mag-isip.

Napalingon ako sa nakaawang na pinto. Iyon ang dating kwarto namin dalawa ni Gariet. Si Gariet na lang ngayon ang natutulog doon.

Unti-unti kong hinakbang ang aking mga paa. Napapikit ako at mariing kinagat ang aking labi. Kahit alam ko kung ano ang masasaksihan ko. Itinuloy ko pa rin ang paghakbang ko palapit sa pintuan kung saan naririnig ko ang ungol ng isang babae.

Napapikit ako, naimulat ko ang aking mga mata. Nasa pintuan na ako. Ganun na lang ang pagtigil ng aking hininga.

Si Gariet, nakapatong sa babae habang sarap na sarap itong bumabayo sa ibabaw ng babae.

Napapikit ako ng mariin habang kagat ang aking labi. Ang sakit. Ang sakit sakit na makita ang asawa kong sarap na sarap sa ibang babae, na dati sa akin niya ginagawa.

"s**t! Mikael..oh...bilisan mo pa, ang sarap, s**t!" Sarap na sarap na ungol ng babaeng katalik ng aking asawa.

Gusto ko itong sugurin pero naalala ko ang lahat ng sinabi ni Gariet sa akin. Hindi ko siya pakikialaman sa lahat ng ginagawa niya.

"Uhhh...ohhh...ayan nga, ibaon mo pa ako sa kama. Oooh..." sarap na sarap pa rin na ungol ng babae habang enjoy na enjoy ito sa pagbabayo ni Gariet.

From where I was, I could clearly see how Gariet's weapon came out of the woman's tunnel.

Kumawala ang aking luha. I close my eyes and cover my ears. I can no longer bear to see them in that position. I ran away from that door.

Habang tumatakbo ako nagdilim bigla ang paningin ko.

*******

"Nagising ka na rin," a cold voice greeted me as I woke up. I remembered what had happened before I fainted.

Gariet is in front of me now. Wearing a shirt and shorts. I was in bed and lying down.

Dinala ba niya ako dito? Nakita niya ba ako kanina sa labas na nawalan ng malay?

"A-anong nangyari?" tanong ko kaagad dito. Nasisilawan pa ang aking mata. Medyo malabo pa dahil kamumulat lang.

Kinusot-kusot ko rin ang mata ko para mas lalong malinaw.

"Hindi ba dapat ako ang magtatanong niyan? Anong drama mo at natulog ka doon sa labas ng pinto ng silid na ito?" Salubong niya sa tanong ko.

Tiningnan ko lang siya at tinitigan. Nawalan ako ng malay. Hindi ako natulog sa labas ng pinto.

"B-binuhat mo ba ako?" nauutal na tanong ko sa kaniya.

"Ano pa ba sa tingin mo? Hindi naman pwedeng naglakad ka papunta dito sa silid na ito habang tulog." sarkatikong sagot niya.

"H-hindi ako nakatulog...nawalan---"

"Don't explain. I don't want to hear. Kumain ka na, it looks like you haven't eaten yet." lumakas ang t***k ng dibdib ko dahil sa sinabi niya.

Kahit papaano ay alam kong nag-aalala pa rin siya sa akin.

"Huwag mo 'kong titingnan ng ganiyan, Ina. Sinabi ko sa 'yo na huwag mo akong pakialaman, hindi ko sinabi sa 'yo na huwag kang kumain. Nasa poder pa rin kita at asawa pa rin kita. At kung anong mangyari sa 'yo, kargo ko pa," He handed me the plate with  food.

"Kumain ka. Hindi ka bata para pagsabihan ko pa." sabi niya at tumalikod sa akin. Tuluyan na siyang lumabas sa silid ko.

Nanatili akong nakatingin sa pintuan bago tuluyang ginalaw ang pagkain na ibinigay niya sa akin.

To be continued...