Lumipas ang mga buwan. Umuwi na si Auntie Lerma sa Pilipinas. Nagpadala ng pasalubong si Zoie para sa kaniyang pamilya at sa kanilang mga kamag-anak. Batid niyang hindi malayong papanaw na ang tiyahin at parang nilamukos ang puso niya dahil dito. Ngunit wala silang magagawa na magkapamilya dahil sa ayaw naman nitong mag-undergo ng chemotherapy o kaya ay surgery. Tapos na ito sa mga iyon nang ilang taon na ang nakalipas at ayaw na nitong ulitin pa iyon nang mag-relapse ang cancer nito.
Paminsan-minsan ay nagtatawagan sila ng pinsan niyang si Marilou na malapit sa kaniya kaysa sa ibang mga pinsan niya. Palagi naman silang nagkukumustahan at naikuwento niya ang amo rito.
“Hayy… Baka may problema lang iyong tao. Dahil sabi naman ni Auntie Lerma mabait ang amo n’yo.”
Narinig pa niyang sabi
