“พายัพ...อย่านะ”
จิณณ์ร้องเสียงสั่นพร่าแต่ร่างกายของเธอกลับไม่ปฏิเสธหรือขัดขืนเขาเลยแม้แต่น้อย ตรงข้ามมันกลับตอบสนองเขาทุกอย่างทั้งริมฝีปากนุ่มที่ปล่อยให้เขาจูบและบดคลึงด้วยริมฝีปากหยักหนาตามแต่ใจ แล้วไหนจะมือไม้หนาหนักของพายัพที่เลื่อนเข้าไปใต้ชายกระโปรงของชุดซีฟองบางเบา ปลายนิ้วของเขากดลงบนต้นขาของเธอเบา ๆ และมันทำให้ร่างแน่งน้อยกระตุกตามสัมผัสของเขาทุกครั้ง
“พายัพ...”
“คิดซะว่าคุณกำลังเต้นลีลาศอยู่กับคู่ของคุณ”
“อืม...อือ...ฉันจะคิดอย่างนั้นได้ยังไง”
“ไม่ยากหรอก...เดี๋ยวผมจะสอนให้”
“อือ...อา...อย่านะ...พายัพ...ยะ...อย่า”
ยิ่งร้องห้ามก็เหมือนยิ่งยุยั่วให้พายัพรุกเร้าเธอมากขึ้น มือของเขาไม่ได้แตะอยู่ที่ต้นขาของหญิงสาวเท่านั้นแต่มันยังเลื่อนสูงขึ้นมาจนแตะที่ขอบชั้นใน ปากของเขายังวนเวียนอย
