“เชื่อว่าคุณน่ารักและผม....ก็รักคุณจริง ๆ”
มันเหมือนเรื่องโกหกที่เขามาบอกรักเธอทั้งที่เจอกันครั้งแรกหลังเรียนจบและแยกย้ายกันไปนานนับปี เขายังคิดถึงเธออยู่จริงหรือ
“ทั้งที่ฉันด่านายเนี่ยนะ”
“เขาว่าผู้หญิงด่าผู้หญิงรัก”
“บ้าน่ะสิ...”
“บ้ารักนะจีน”
แล้วบราเซียลูกไม้ซีทรูตัวน้อยก็ถูกปลดตะขอและถูกดึงเลื่อนหลุดออกไปจากร่างของหญิงสาว
“พายัพ...อือ”
จิณณ์หายใจแทบไม่ทั่วท้องเพราะพายัพดึงมือทั้งสองของหญิงสาวไปตรึงไว้ ข้างลำตัว ตอนนี้เธอเหมือนถูกเขาจับขึงพืดไม่มีผิด ณ เวลานี้เองที่สองเต้ากลมกลึงซึ่งปราศจากสิ่งใดขวางกั้นก็เปิดเผยความเต่งตึงและงดงามแก่สายตาคมปลาบของชายหนุ่ม
พายัพกลืนน้ำลายลงคอเบา ๆ เขาหายใจแรง นัยน์ตาสีฟ้าเป็นประกายจับจ้องอยู่ที่สองเต้าอวบใหญ่ไม่ใช่เล่นของหญิงสาว เนื้อกลมกลึงอวบอิ่มแต่งแต้มตรงกลางด้วยเม็ดเบอร์รี่สีแดงสุกปลั่ง มันทำให้ชายหนุ่มพลอยหายใจขัดไปด้วย
ร่างกายของเขาก
