พลินมองอาหารที่ปรุงเสร็จสิ้นในภาชนะบนเตา ลืมไปเสียสิ้นกับแผนการที่ญาดาบอกว่าจะเริ่มในคืนนี้ บางทีคนอย่างบารมีกับญาดาก็ดูเหมาะสมกันอยู่ไม่น้อยทีเดียว
แล้วหันมาบอกคนให้เทียวไปดูแขกเหรื่อของบารมีด้วยว่าขาดเหลืออะไรก็ค่อยยกค่อยหาไปบริการ อย่าให้ขาดตกบกพร่อง
สี่ปีที่ได้ใช้ชีวิตในรั้วบ้านคุณศุภลักษณ์ นอกจากได้ที่อยู่ที่อาศัยเพื่อทำหน้าที่ของแม่ในการเลี้ยงดูบุตรีจนครบตามกำหนดเวลาแล้ว พลินยังได้รับการอบรมบ่มเพาะเรื่องมารยาท การเข้าสังคม การวางตัว คำพูดวาจาให้สำรวม รวมถึงการทำอาหารคาวหวานหลากหลายชนิดอีกด้วย
“คุณพลินไม่ไปนั่งกับพวกคุณๆ เขาล่ะคะ”
หญิงรับใช้คนหนึ่งถาม ใจนึกชอบคุณพลินอยู่ไม่น้อย ช่างต่างจากพี่สาวคนสวยนั่นนัก ไม่รู้ว่าบารมีไปชอบผู้หญิงแบบนั้นได้อย่างไร
“ไม่ดีกว่าค่ะ พลินไม่รู้จักใครเลย นั่งด้วยก็จะไม่สนุก ทั้งเขาทั้งเรา”
“อย่างนั้นขึ้นห้องไปนอนพักเถอะนะคะ ดูซิมายืนหน้ามันทำกับแก
