บารมีเดินทางไปสามวันเท่านั้น แต่พลินรู้สึกว่าเป็นสามวันที่ช่างยาวนานเหลือเกิน ไม่เคยคิดว่าจะสามารถใช้คำว่าคิดถึงกับคนอย่างเขาได้ เพราะคล้ายกับอยู่กันคนละโลก แต่เมื่อผ่านเรื่องราวหลายอย่างมาด้วยกัน ได้เปิดใจพูดคุยกัน ได้ยินเขากล่าวคำว่ารักกับเธอ พลินก็บอกตัวเองได้อย่างไม่อายเลย ว่าเธอก็รักเขาไม่น้อยเช่นกัน
ความคิดถึงก่อความทุกข์ทรมานได้ขนาดนี้เชียวหรือ
กว่าจะครบสามสัปดาห์ตามกำหนดการของเขา เธอคงไม่คิดถึงเขาจนทรมานมากไปกว่านี้หรอกหรือไร คิดเล่นๆ ไปว่าหากคราวหน้าเขาต้องไปไหนไกลๆ นานๆ แบบนี้อีก จะต้องตามเขาไปด้วยเสียแล้ว
เขาไม่ได้โทรศัพท์มาหาเธอกับลูกเลย เคยโทรหาหนึ่งครั้ง บารมีไม่รับสาย จากนั้นเธอก็ไม่กล้าโทรอีก กลัวจะรบกวนเวลาทำงานของเขา
อยากถามเรื่องเจริญขวัญใจจะขาด ก็ไม่รู้จะติดต่อเขาได้อย่างไร
วุ่นวายใจ ใช่ว่าเธออยู่สบายใจได้ที่ไหน วันนี้เลยหากิจกรรมให้บุตรสาวทำที่ด้านหลังบ้าน
บ้าน
