The secret 7 : เริ่มสนใจ
1206 Words
ฉันถอดแว่นตาออกก่อนจะฟุบลงกับโต๊ะด้วยความเหนื่อยล้า ระหว่างที่รอเพื่อนทั้งสองเลิกเรียน จู่ๆ ฉันก็ต้องขมวดคิ้วเมื่อรู้สึกว่าเหมือนมีคนกำลังจ้องมองอยู่ หนังสือพิมพ์ที่ลอยมาถูกแขนฉันทำให้ฉันเงยหน้าขึ้นก่อนจะหยิบขึ้นมาดู และจุดเด่นคือตัวหนังสือตัวใหญ่กับเนื้อความพาดหัวข่าว
'นักโทษคดีจับเด็กผู้หญิงเพื่อทำอนาจารเมื่อ 10 ปีที่แล้ว ได้ถูกปล่อยตัวเมื่อพ้นโทษ เมื่อวาน เวลา 11:00 นาฬิกาของวันนี้'
เข่าฉันทรุดลงกับพื้นสนามหญ้า มือไม้สั่นไปหมด ความรู้สึกนี้มันกลับมาอีกแล้ว ความรู้สึกกลัวผู้ชายคนนี้ ความรู้สึกโดดเดี่ยว เสียงหัวเราะของผู้ชายคนนั้นยังดังก้องอยู่ในหัวของฉัน ไม่ ฉันจะต้องเข้มแข็ง เรื่องมันก็ตั้งนานแล้วอีกอย่างฉันไม่ได้เป็นข้าวฟ้าคนก่อน แต่ฉันเป็นข้าวฟ้ายัยหมอเฉิ่ม ฉันไม่มีจุดสนใจอะไรทั้งนั้น โลกของฉันไม่โดดเด่นอะไร
"นั่งเม่ออะไรคนเดียว คนถึงเฮียไวน์อยู่เหรอ" ฉันตื่นจากภวังค์เมื่อมีเสียงของบุคคลหนึ่งดังขึ้น ผู้ชายรูปร่างสูงโปร่ง ผิวขาวเดินมานั่งตรงข้ามกับฉัน
"ไม่ได้คิดถึงเขาซะหน่อย" ฉันตอบโดยไม่ได้มองหน้าไรอัน
"แต่ฉันว่าเหมือนมีคนกำลังคิดถึงเธออยู่นะคนสวย" ฉันขมวดคิ้วก่อนจะหันไปมองตามไรอัน ก่อนจะสบตากับเจ้าของดวงตาสีนิลที่กำลังจดจ้องมายังพวกเราอยู่ ที่รู้สึกว่ามีคนมองคงจะเป็นพี่ไวน์สินะ
"เขาอาจจะมองผู้หญิงสวยคนนั้น ที่นั่งอยู่โต๊ะด้านข้างก็ได้"
"เธอนี่นอกจากสวยแล้ว อย่างอื่นนี่ไม่ได้เรื่องเลยนะ" นี่เขากำลังด่าฉันงั้นเหรอ
"ถ้าเธออยากรู้ว่าเฮียไวน์มองเธอจริงหรือเปล่า ฉันช่วยเธอได้นะคนสวย" ฉันเลิกคิ้วเมื่อไรอันเดินมานั่งข้างๆฉันโดยให้ฉันนั่งหันหลังไปฝั่งที่พี่ไวน์นั่ง
"ไรอัน ฉัน..." ฉันสะดุ้งเบิกตากว้างเมื่อไรอันจับไหล่ฉันก่อนจะโน้มหน้าเข้ามใกล้ๆ
"อยู่นิ่งๆ ทำไมเงื่อแตกเยอะขนาดนั้น" ไรอันยื่นมือมาเช็ดเหงื่อให้ฉัน แต่ไม่ทันได้แตะลงที่หน้าผาก จู่ๆ ร่างฉันก็ถูกกระชากออกจากไรอันทันที
"ทำอะไรหัดดูสถานที่บ้างไอ้ไร" มือฉันที่ถูกมือหนากุมอยู่แต่สายตาของเขากำลังไม่พอใจกับน้องชายสุดๆ
"ผมแค่จะเช็ดเหงื่อให้ข้าวฟ้าคนสวยก็เท่านั้นเอง ใช่ไหมที่รัก" ฉันเลิกคิ้วมองไรอันที่กำลังยิ้มอย่างมีความสุขส่งมาให้ฉัน เขากำลังทิ้งระเบิดชุดใหญ่มาให้ฉัน เพราะฉันเริ่มรู้สึกเจ็บตรงข้อมือ
"หนูเจ็บ" ฉันบิดข้อมือออกจากมือหนาเมื่อเขาผ่อนแรงลง
"ขอโทษ"
"แล้วที่แกว่ายัยนี่สวย แกคิดผิดหรือเปล่า หรือเปลี่ยนรสนิยมใหม่" ฉันหันไปมองพี่ไวน์ด้วยความไม่พอใจ เขาไม่เคยมองฉันเป็นผู้หญิงเลยสักครั้ง หึ ใช่สิ ก็เขาชอบป่าไม้เดียวกันไง เดี๋ยวนะ หรือว่าจริงๆแล้ว เขากับไรอันไม่ใช่พี่น้องกันแต่เป็นแฟนกัน ก็ดูสิเขาเหมือนกำลังหึงไรอันเลยอ่ะ ให้ตายสิ ฉันมาถึงจุดนี้ได้ยังไงเนี่ย
"เฮียมีตาหามีแววไม่ ดูดีๆสิ สวยจะตาย" นี่พวกเขากำลังใช้ฉันเป็นเครื่องมือในการประชดกันใช่ไหม
"รีบไปทำงานได้แล้ว วันนี้ไม่ไปผับหรือไง เป็นเจ้าของผับก็หัดเข้าทำงานให้ตรงเวลาหน่อย"
"ไรอันเป็นเจ้าของผับเหรอ" ฉันเอ่ยถามขึ้นเพราะไม่น่าเชื่อว่าเขาจะมีกิจการเป็นของตัวเอง
"ใช่ ไว้วันหลังจะพาไปเที่ยวนะ งั้นไปก่อนนะที่รัก เดี๋ยวกลัวหมาหวงก้างแถวนี้กัดเอา" ฉันยิ้มก่อนจะพยักหน้าพร้อมกับโบกมือลาไรอัน
"อืม ไว้เจอกันนะ"
ผมมองข้าวฟ้าโบกมือลาไอ้ไรอันพร้อมกับรอยยิ้มหวานของเธอ ขนาดแต่งตัวเฉิ่มขนาดนี้ยังมีแรงดึงดูดผู้ชายเข้าหาอีก โดยเฉพาะไอ้น้องชายตัวแสบของผม ร้อยวันพันปีไม่เคยสนใจผู้หญิง เพราะมันสนใจแต่ผับเกย์บ้าๆของมัน ถึงมันจะมีผับเกย์แต่มันไม่ได้เป็นหรอกนะ มันเป็นจำพวกที่มีความคิดแปลกๆประมาณนั้น
"แล้วจะยืนทำอะไร รอผู้ชายว่างั้น" น้องมองผมก่อนจะพยักหน้าเบาๆ หน้าตาใสซื่อของน้องทำให้ผมรู้สึกแปลกไป เธอจะรู้ไหมว่าผมกำลังประชดอยู่
"ใช่ค่ะ หนูข้าวรอพี่นนท์กับเพื่อน" ผมเลิกคิ้วมองข้าวฟ้าแทนตัวเองว่าหนูข้าว จะว่าไปก็น่ารักดีนะ
"หนูข้าว" ผมทวนชื่อของน้องก่อนจะฉีกยิ้ม
"เอ่อ คือหนูเผลอพูดไปค่ะ ปกติเวลาอยู่กับป๊าจะแทนตัวเองแบบนั้น"
"ก็ไม่ได้ว่าอะไรนิ่ หนูข้าวจะพูดแบบไหนก็น่ารักอยู่ดี" เดี๋ยว นี่ผมพูดอะไรออกไป แล้วไปเรียกน้องแบบนั้นได้ยังไง
"เอ้า ไอ้แสบ เอ่อ...นายนี่เอง คนที่ชนกับข้าววันนั้น" ผมพยักหน้าเบาๆเป็นเชิงตอบให้กับผู้ชายตรงหน้า
"ฉันชื่อนนท์ เป็นพี่รหัสของข้าว" ผมมองแขนของพี่รหัสน้องที่กำลังยกมือโอบไหล่น้อง ก่อนจะส่งยิ้มให้ผู้ชายคนนั้น
"ผมชื่อไวน์ แล้วผมคิดว่าผู้ชายกับผู้หญิงถึงจะสนิทแค่ไหนก็ไม่ควรถึงเนื้อถึงตัวกันนะครับ"
"ไอ้แสบมันไม่ถือหรอกครับ ใช่ไหม" น้องไม่ถือแต่ผมถือไง
"อ่อ ใช่ค่ะ หนูไม่ถือ" ยังมีหน้ามายิ้มระรื่นอีกนะ แล้วผมเป็นบ้าอะไรทำไมต้องมายืนอยู่ตรงนี้ด้วย
"เอ่อ พวกเราจะไปฉลองก่อนไปฝึกงาน พี่ไวน์จะไปด้วยกันไหมคะ" น้องเอ่ยขึ้น ก่อนที่ผมจะเลิกคิ้ว
"ไม่เป็นไร พอดีพี่มีธุระต้องไปทำต่อ งั้นขอตัวก่อนนะ"
"อ๋อ ค่ะ"
ขณะที่ผมกำลังจะเดินออกจู่ๆก็ต้องชะงักเมื่อมันมีประโยคที่ผมไม่เห็นด้วยเอ่ยขึ้น "พี่ว่าเราสั่งอาหารไปกินที่คอนโดพี่ดีกว่า เห็นว่าพวกเพื่อนๆเราไม่สะดวกไปกินที่ร้าน"
"ก็ดีนะคะ ที่ร้านคนก็เยอะไม่ค่อยเป็นส่วนตัวสักเท่าไหร่" นี่ก็เห็นดีกับเขาด้วย รู้หรือปล่าวว่าผู้หญิงไม่ควรเข้าห้องผู้ชาย ถึงจะสนิทแค่ไหนก็ตาม
"งั้นเราไปก่อนเพื่อนๆก็ได้ เดี๋ยวเพื่อนจะซื้อเหล้าตามไปทีหลัง"
ไม่รอช้าผมรีบเดินไปดักทันที "ผมคิดว่าตอนนี้ผมว่างแล้ว งั้นผมขอไปด้วยก็แล้วกัน"
"อ๋อ งั้นดีเลยครับ มีผู้ชายดื่มด้วยอีกคนคงจะสนุกหน้าดู แถมเป็นหนุ่มหล่อของคณะวิศวะเสียด้วย"
- Writer
