Nikolai Disraeli

Chapter Ten

“Merry Christmas, everyone!” masayang bati ni Shana sa amin nang pumasok siya sa condo ko.

Christmas break na namin ngayon at kasama ko ang barkada para mag-bonding muna before umuwi sa kanya-kanya naming bahay for Christmas Eve. Tapos na rin ang finals kahapon kaya kailangan naming mag-chill.

“Merry Christmas!” bati ko rin sa kanya.

“Late ka na naman!” ani Amara na galing sa kusina.

“Bumili pa ako ng drinks sa 7/11 kaya ako late, okay?” paliwanag naman ni Shana.

Sila Amara at Ivy ang in charge na mag-bake ng cake tapos ako naman sa food. Table clothing naman ang gagawin ni Shana dahil wala siyang alam sa pagluluto. Last time na hinayaan namin siyang magluto, she nearly burned her condo that’s why we never let her cook again after that.

“Narinig niyo ba ‘yung ano…” Mabilis kaming nagtakbuhan palabas sa kusina no’ng narinig namin ang sinabi ni Shana.

“Ano? Anong chismis?” tanong ko agad nang lapitan namin siya.

“Hindi ‘to chismis, gaga. Iba ‘to.” Umupo si Shana sa couch kaya sinamahan din namin siya. Parang seryoso kasi ‘yung sasabihin niya.

“Ano na?” sambit ni Amara.

Nagpakawala muna si Shana ng buntong-hininga na para bang kinakalma ang sarili. “So, I was on my way here when I heard a very bad news. Tumalon daw si Mr. Reyes sa sa rooftop ng Reyes Corp. tapos ayun, patay.”

“Omg. Suicide?” hindi makapaniwalang tanong ni Ivy.

“His case is somewhat sketchy kasi may dalawang syringe na na-retrieve sa rooftop pero ayon sa autopsy, isa lang ang needle mark sa katawan ni Mr. Reyes. Hindi nila masabing murder ‘yon kasi wala rin silang na-trace na ibang fingerprint sa syringe maliban lang kay Mr. Reyes. Walang ibang ebidensya na krimen ‘yung nangyari,” mahabang paliwanag ni Shana.

“Ano daw ‘yung tinurok kay Mr. Reyes?” tanong ko.

“Pampatulog daw? That’s what I heard,” sagot naman ni Shana.

“Dalawa ‘yung nakitang syringe sa site pero isa lang ang confirmed na naiturok kay Mr. Reyes according sa autopsy. Sa’n napunta ‘yung content nung isa pang syringe?” curious na tanong ni Ivy.

Oo nga ‘no? Hindi kaya….. “Hindi kaya sa pumatay kay Mr. Reyes?”

“Maybe yes or no? Kung murder man ‘yung case ni Mr. Reyes, panahon na rin siguro para matakot tayo para sa mga daddy natin. This can’t be taken lightly anymore,” seryosong sambit naman ni Amara.

Tama siya. Nangangamba na rin ako para kay dad. “Pasko ngayon kaya sana naman tumigil na ‘yung mga ganyan na pangyayari,” malungkot na saad ko.

“Let’s just hope na last na ‘yung kay Mr. Reyes. Anyway, ‘yon ang narinig ko habang pabalik ako rito from 7/11 kaya naki balita muna ako,” ani Shana.

Natahimik kami dahil sa balita kaya wala munang nagsalita hanggang sa may naalala ako. “Putangina ‘yung niluluto ko!”

Tumakbo ako pabalik sa kusina at pinatay ‘yung stove bago chineck ‘yung sauce ng spaghetti na niluluto ko. Mabuti na lang at hindi nasunog!

“Nasunog ba?” tanong ni Ivy na kararating lang sa kusina.

Tinabi ko muna ‘yung pan dahil luto na ‘yung sauce. “Hindi pero malapit na. Pakuha ako ng malaking bowl, Ivy. Paglalagyan lang nitong sauce, thanks!”

“We’re having spaghetti and fried chicken tonight, ‘di ba?!” sigaw ni Shana mula sa living room.

“Oo kaya bilisan mo na riyan para tulungan mo si Cora rito!” sagot naman ni Amara.

“Wait lang, patapos na ako!” Nagsisigawan silang dalawa dahil malakas ‘yung speaker at hindi rinig ang boses kapag hindi nilakasan. Nagpatugtog kasi si Shana sa living room.

Tinulungan na ako ni Shana at hindi ulit namin pinag-usapan ‘yung nangyari kay Mr. Reyes. Nag-focus na kami sa ginagawa namin. Sinasabayan na lang din namin ‘yung mga kanta at minsan ay sumasayaw din.

“So, kumusta na kayo ni Nikolai?” usisa ni Ivy na may halong panunukso.

“Ay, syempre kilig na kilig ‘yan! Kulang nga mahimatay siya sa kilig kahapon noong sinundo siya ng manliligaw niya,” sabat naman ni Shana.

“Girls, ang haba talaga ng hair ko ‘no? Parang kailan lang nilalandi ko pa siya para makuha ang atensyon niya tapos ngayon, manliligaw ko na!” kilig na sambit ko.

“Yabang mo naman, sis!” Inikutan pa ako ng mata ni Amara. “Jowain mo na kaya?”

“True! I think he’s a good man naman except sa aura niya na cold,” ani Ivy na busy sa pagbuhos ng batter sa baking pan.

Pinatay ko muna ‘yung stove bago humarap sa kanila. “Well, I’m actually thinking of saying yes pero hindi ba masyadong maaga para um-oo agad?”

Tinigil muna ni Shana ang pag-coat sa mga drumsticks at tumingin sa ‘kin. “Then go, sagutin mo na. Hindi naman masama kung jojowain mo agad siya. He likes you and you feel the same way towards him, right?”

“Jowain mo na at nang magkaroon kayo ng label,” tumatawang giit ni Amara.

“I’ll think about it,” I answered and shrugged.

I love him, alam ko sa sarili kong hulog na hulog na ako sa kanya. Mabilis ang mga pangyayari sa aming dalawa pero anong magagawa ko kung mahal ko na talaga siya? Two months pa lang simula no’ng nakilala ko siya.

“Pero tingin niyo ba compatible kaming dalawa?” tanong ko sa kanila.

“Bakit sa tingin mo hindi ba?” taas-kilay na tanong ni Amara.

Ang taray talaga nito kahit kailan. “Tinatanong ko lang naman. Sabunutan kita diyan, eh!”

“Stop na, okay? Why would you think na hindi kayo bagay? Eh, ‘di ba ikaw nga ang unang lumandi sa kanya? Panindigan mo ‘yung feelings ni Mr. Disraeli,” sagot naman ni Shana.

“Magkaiba nga kayo ng personality pero kung gusto niyo talaga ang isa’t isa then wala namang mali doon. Bakit ka pa nagtatanong kung compatible kayong dalawa? Hindi mo ba feel na bagay kayo?” usisa pa ni Ivy.

“Syempre bagay kami ni Nikolai! Ang dami ko kasing iniisip.” Nag-o-overthink na naman kasi ako, jusko.

“Gusto mong kurotin ko ‘yang singit mo? Ayusin mo ‘yang pag-iisip mo,” malditang saad ni Amara.

“Oo na! Baka masipa pa kita.” Inismiran ko na lang siya.

Our bonding went well. Nagluto kami and then kumain tapos nanood lang sa Netflix. Noong na-bored kami, sinunod naman namin na mag-karaoke habang sumasayaw. We had some wine tapos nagligpit na kami. We cleaned our mess tapos bumalik na sila sa condo nila.

“Bakit kaya hindi siya nag-text or tumawag manlang sa ‘kin ngayon?” Kanina ko pa hawak ‘tong cellphone ko dahil naghihintay ako ng text mula kay Nikolai.

Noong umaga ‘yung huling text niya pero hindi na siya nag-reply no’ng sinabi ko na may bonding kami ng mga girls. Baka busy na naman siya sa mga ginagawa niyang paperworks.

“Tawagan ko kaya?” Nag-aalala kasi ako, eh. Tinawagan ko na lang siya at mabuti na lang sinagot niya agad.

“Hey,” bungad niya nang sagutin niya ang tawag.

“Busy ka?” tanong ko.

He cleared his throat. “Nope. I was just—“ I cut him off.

“Bakit ganyan ang boses mo? Are you okay? Para kang nanghihina,” kunot-noong tanong ko sa kanya.

“I’m fine.”

“Sure ka ba? Parang hindi, e. Umamin ka nga sa ‘kin, Nikolai. May sakit ka ba ngayon?” Para kasi siyang nanghihina talaga. Pati paghinga niya ay naririnig ko na rin.

“It’s just fever,” he murmured.

“Ano?! May fever ka pala tapos hindi mo sinabi sa akin?!” pasigaw na sabi ko.

“This is nothing to worry about, luv,” sabi pa niya gamit ang nanghihinang boses.

Nag-init bigla ‘yung ulo ko. “Send mo sa ‘kin ‘yung address mo. Pupuntahan kita diyan! Huwag ka na namang tumanggi kung ayaw mong magalit ako sa ‘yo!”

“Fine. I’ll send the address or should I send someone to pick you up?” he offered.

“Huwag na. Kaya ko naman basta i-send mo ‘yung adress,” tanggi ko.

“Ingat ka,” bulong niya pero narinig ko ‘yon.

“I will. Magpahinga ka muna diyan at hintayin mo ako. Bye na.”

“Bye.”

Pinatay ko na ‘yung tawag at nagmadaling hinanap ang susi ng kotse ko. Nasa parking lot na ako nang mabasa ko ang text ni Nikolai na address ng bahay niya. Binilisan ko na lang ang pagmamaneho para makarating agad kay Nikolai.

Sana hindi malala ‘yung fever ni Nikolai. Bakit kasi siya nagkasakit at hindi pa niya sinabi sa ‘kin, nakakainis!

Lakad-takbo ang ginawa ko pataas sa kwarto ni Nikolai dahil sa sobrang pag-aalala. Naabutan ko siyang nakahiga sa kama habang nakapikit ang mga mata.

“Hey, are you feeling better?” nag-aalalang tanong ko sa kanya nang pumasok ako sa kwarto niya.

“Ang init mo,” bulong ko nang hawakan ko ‘yung noo niya.

Bumukas ang mga mata niya at sinubukang umupo sa kama kaya inalalayan ko na lang siya. Magsasalita sana siya pero hindi na niya tinuloy at tinignan na lang ako mula ulo hanggang paa. Dahan-dahang kumunot ang noo niya.

“What the f**k?!” inis na mura niya.

“Problema mo?” Wala naman akong ginawa sa kanya, ah?

“Ano ‘yan suot mo? Bakit ganyan?” Tinuro pa niya yung suot ko na may halos inis.

Tinignan ko tuloy ‘yung suot ko kung may mali. “Bakit anong mali sa suot ko? Okay naman, ah?”

He scoffed. “You mean you came here wearing that?”

Ano bang mali sa nightie na suot ko? Ano bang problema ng Nikolai na ‘to? Naiinis na ako, ah!

“Oo kasi nag-rush akong puntahan ko. Ano ba kasing mali sa suot ko?” pag-uulit na tanong ko pero may halong inis.

“Your not wearing any bra, Cora! Kitang-kita ko ‘yung n*****s mo,” nagtitimping saad niya.

Agad naman akong tumingin sa dibdib ko at pinagkrus ang mga kamay para takpan ang hinaharap ko. Oh my gosh! Bakat na bakat nga ‘yung n*****s ko tsaka ang ikli rin ng suot kong nightie. Nakalimutan kong magpalit dahil sa pagmamadali kanina. Nakakahiya tuloy!

“H-hindi ko naman alam na—“ Hindi na niya ako pinatapos.

“How many men saw you wearing that?” seryosong tanong niya.

“Hindi ko alam kasi tumakbo ako papunta rito sa kwarto mo,” mahinang sagot ko.

“Huwag mo nang uulitin ‘yon, Cora. You should have at least changed before coming here. It’s just fever, I’m not going to die,” mahinahon na sabi niya at bumuntong-hininga.

Nag-iwas ako ng tingin. “Sorry na. Nag-alala lang naman ako ng sobra.”

“It’s fine, luv. Come here,” he mumbled and spread his arms, telling me to come closer.

Lumapit ako sa kanya at niyakap siya ng mahigpit. Hinalikan niya ang noo ko at sinuklay ang buhok ko gamit ang kamay niya. Napakagat tuloy ako sa labi dahil sa kilig.

“I missed you,” bulong niya at hinalikan ulit ako sa noo.

“Na-miss din kita.” Hindi kasi kami nagkita simula no’ng nag-start ang finals namin. Ayaw daw niya akong distorbuhin kaya hanggang text at tawag lang kami last week.

“How’s your bonding with your friends?” he asked.

Nakahiga na kaming dalawa ngayon habang magkayakap. Sinusuklay pa rin niya ang buhok ko gamit ‘yung kamay niya.

Ngumiti ako nang maalala ‘yung mga pinag-usapan namin sa condo. “It was fun. Nagluto kami and then nanood sa Netflix. Nag-karaoke rin kami pagkatapos naming manood.”

“That’s good,” mahinang sambit niya.

“Anong plano mo ngayong Christmas? Hindi ka ba uuwi sa Sicily?” Wala kasi siyang nabanggit na gagawin niya ngayong pasko.

“Wala,” maikling tugon niya.

“Bakit naman? Christmas is my favorite season because I get to spend time with the people I love,” I told him.

He sighed. “I don’t do Christmas, luv.”

Bumangon muna ako sa higaan at tinitigan siya ng mabuti. “Naranasan mo bang magpasko rito sa Pinas?”

“Hindi. Christmas is for kids, right?” he answered.

“Sinong may sabi na pambata lang ang pasko?! Hindi pwede ‘yan, Nikolai. I will invite you out for a date one of these days. Kailangan mong makita ‘yung mga pailaw. Hindi ka magsisisi, promise!” excited na saad ko.

Iniisip ko pa lang na lalabas kaming dalawa para magwalwal, tuwang-tuwa na ako. Gusto kong ma-experience ni Nikolai kung gaano kasaya ang paskong Pinoy.

Hinila ako pabalik ni Nikolai sa higaan kaya bumalik ulit kami sa dati naming posisyon. “Are you that happy?”

“Masyado bang halata? Ang dami ng gusto kong puntahan ngayong pasko kasama ka,” ani ko.

“How about your parents?” he asked.

“Hmm… Hindi naman strict ang parents ko sa ‘kin.” And I’m thankful for that. Hinahayaan nila akong mag-enjoy habang bata pa ako.

“Fine. Puntahan natin lahat ng lugar na gusto mong puntahan,” aniya sabay halik sa noo ko.

Ay, bakit naman puro noo lang? Pwede rin naman sa labi, ah? Kanina ko pa ‘yon hinihintay pero wala pa rin.

“Nikolai?” tawag ko sa kanya.

“Yeah?”

“Kiss mo ‘ko,” pilyang sambit ko.

He chuckled. “Sure, luv.”

Mabilis niya akong hinalikan pero dahil hindi pa ako kuntento, hinila ko siya at mas pinalalim ang halik. Nasa ibabaw ko na siya kaya ramdam ko ang init ng katawan niya. Hindi ko na napiligang umungol no’ng bumaba ang labi niya at dinilaan ang leeg ko.

“Nikolai…” paos na tawag ko sa kanya.

“Hmm…” Nagsimula ng maglakbay ang kamay niya sa loob ng suot kong nightie kaya lalong uminit ang nararamdaman ko.

Shit! Napasabunot ako sa buhok niya nang sipsipin niya ‘yung n****e ko. Kung saan-saan na rin naglalakbay ang mga kamay niya. Naramdaman ko ang pagbaba ng isa niyang kamay sa puson ko hanggang sa intimate part ko.

“Damn. You’re wet,” bulong niya sa ‘kin.

Malakas akong umungol nang pinasok niya ang kanyang kamay sa undies ko at marahas niyang hinimas ang parte kong ‘yon. Inulit pa niyang gawin ‘yon habang busy ang labi niya sa paghalik sa ‘kin.

“Ahh… Nikolai…” Wala na ako sa tamang pag-iisip dahil sa ginagawa niya sa akin. Ayokong tumigil siya, I want more.

Tumigil muna siya sa ginagawa niya at tumingin sa ‘kin. “f**k! I want you, luv.”

Masyado na ba akong malandi kung sasabihin ko na gusto kong ituloy ang ginagawa namin?

Hindi ko kayang pigilan pa ‘tong nararamdaman ko. “Take me now, please.”