Chapter 4
1719 Words
คนเป็นแม่ยังอยากจะเป็นลมอยู่รอมร่อ มองหน้าลูกชายตัวดีที่ไปทำเรื่องงามหน้ากับเด็กตัวเล็กๆอย่างหนูดิว
"ทำได้ยังไงลูก น้องตัวเท่านี้เอง"
"ผมเมาครับแม่ ผมขอโทษ"
เขาเอ่ยออกมาอย่างรู้สึกผิด คนเป็นแม่มองลูกชายอย่างผิดหวังก่อนจะหันไปมองหน้าเด็กสาวแล้วลูบผมเชิงปลอบ
"ไม่ต้องร้องแล้วนะลูก แม่จะให้น้ำเหนือรับผิดชอบหนู"
"อะไรนะครับ... รับผิดชอบเหรอ"
"ทำไม! เราทำน้องขนาดนี้จะไม่รับผิดชอบเหรอ มีความเป็นลูกผู้ชายอยู่มั้ย พ่อเลี้ยงคาวีควรจะสั่งสอนให้ลูกรู้จักความรับผิดชอบซักหน่อยนะคะ กล้าทำต้องกล้ารับ ถึงจะเมาแต่เรื่องมันเกิดขึ้นไปแล้วเด็กก็เสียความบริสุทธิ์ไปแล้ว จะเรียกร้องคืนจากไหนอีก ไปลูกแม่จะพาไปพักที่ห้องของน้ำเหนือยังไงพี่เขาก็รับผิดชอบหนูอยู่แล้วอย่ากังวลเลยนะ"
คุณแม่เอ่ยออกมาอย่างใจดี เธอเข้าใจความรู้สึกของเด็กคนนี้ดี สมัยที่เธอไปมีความสัมพันธ์ครั้งแรกกับสามีก็เสียใจแบบนี้แหละ กว่าพ่อเลี้ยงคาวีจะยอมรับเธอเป็นเมียก็หนักหนาเอาการ และครั้งนี้เธอจะไม่ให้อดีตมันซ้ำรอยเดิมอีก ยังไงลูกชายต้องรับผิดชอบในสิ่งที่ตัวเองทำไว้
"ค่ะคุณแม่"
ดิวลุกขึ้นเดินออกไปพร้อมกับคุณแม่ ส่วนน้ำเหนือเขายังอึ้งอยู่ไม่รู้จะเริ่มตรงไหนก่อนดี พ่อเลี้ยงคาวีมองตามภรรยาไปก่อนจะหันมาคุยกับลูกชาย
"รับๆไปเถอะ เราพลาดเองที่ไปยุ่งกับเด็ก พ่อช่วยไม่ได้หรอกนะ"
"เพราะพ่อคนเดียวเลย ถ้าพ่อไม่ทำกับแม่ไว้ผมก็ไม่ต้องโดนแบบนี้"
น้ำเหนือหันไปโทษคุณพ่อของเขา พ่อเลี้ยงยักไหล่อย่างช่วยไม่ได้
"เกี่ยวไรกับพ่อเล่า นั้นมันอดีตนานมาแล้ว ถ้าเราไม่ไปพลาดยุ่งกับเด็กแต่แรก ก็ไม่ต้องมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นทุกอย่างเราทำเองอย่ามาโทษพ่อสิ"
เขายังไม่ยอมแพ้และไม่ยอมรับความผิดในสิ่งที่ตัวเองทำในอดีต อีกอย่างเขารับผิดชอบภรรยาทุกอย่างไม่ได้ทิ้งขว้างซะหน่อย เพราะฉะนั้นลูกชายของเขาก็ต้องรับผิดชอบเช่นกัน
"อีกอย่างพ่อรับผิดชอบแม่ของลูก แต่งงานอยู่กินกันมาหลายปีจนลูกโตขนาดนี้ เพราะฉะนั้นลูกก็ต้องรับผิดชอบแม่หนูคนนั้นด้วย พ่อว่าก็ดูนิสัยน่ารักดีนะสวยด้วย ไหนๆก็พลาดไปแล้วเอายังไงก็เอาแล้วกัน"
พ่อเลี้ยงคาวีพูดจบก็เดินกลับห้องทันที ทิ้งให้ลูกชายนั่งเครียดอยู่ตรงโซฟาคนเดียว เขากุมขมับอย่างปวดหัว ไม่รู้ว่าจะทำยังไงต่อดี
"เอาไงดีวะเนี่ย"
เขาถอนหายใจออกมาเล็กน้อย ก่อนจะลุกขึ้นเดินกลับห้องของตัวเองไปไม่ลืมที่จะหิ้วกระเป๋าของเด็กสาวไปด้วย ช่วยไม่ได้แหะคงต้องตามน้ำไปก่อน
เมื่อมาถึงห้องนอนเขามองดิวกำลังนั่งอยู่บนเตียงกับคุณแม่ของเขา
"หนูขาดเหลืออะไรบอกแม่นะ บอกพี่เขาก็ได้ ว่าแต่หนูเรียนที่ไหนลูกไกลมั้ย"
"มหาวิทยาลัยประจำจังหวัดค่ะ"
"เรียนเก่งซะด้วยสิ เรียนมหาวิทยาลัยดังของจังหวัดด้วย งั้นหนูอาบน้ำเปลี่ยนชุดก่อนนะลูกเดี๋ยวตอนเย็นไปทานข้าวด้วยกัน"
ดิวยกมือไหว้ท่านอย่างซาบซึ้ง ตอนแรกคิดว่าจะถูกครอบครัวเขาไล่ตะเพิดออกมาแล้วซะอีก แต่ไม่คิดว่าจะใจดีมากขนาดนี้
"ขอบคุณคุณแม่นะคะที่ไม่รังเกียจหนู"
"แม่จะไปรังเกียจหนูได้ยังไง ลูกชายแม่นิสัยไม่ดีเลยเมาแล้วทำอะไรไม่คิดก็ต้องยอมรับผลที่ตามมา หนูพักผ่อนนะลูก"
"ค่ะคุณแม่"
คุณแม่ลุกขึ้นก่อนจะลากลูกชายตัวดีออกไปข้างนอก ท่านตีแขนลูกชายอย่างโกรธมากก่อนจะถอนหายใจออกมาอย่างทำใจ
"นิสัยอย่าเอาพ่อมาให้มากนัก เห้อ! ไปคุยกับน้องให้เข้าใจกันซะ เราทำผิดไปแล้วก็ต้องยอมรับผลที่ตามมา อย่าไปใช้คำพูดดูถูกน้องแบบนั้นอีกนะ ให้เงินอะไรน้องไม่ได้ขายตัวอย่าไปดูถูกผู้หญิงแบบนั้นอีก อย่าให้แม่ได้ยิน"
"ผมขอโทษครับแม่"
น้ำเหนือยกมือไหว้คุณแม่ของตัวเองอย่างรู้สึกผิด เขาพลาดเองที่พูดแบบนั้น คุณแม่ถอนหายใจออกมาก่อนจะปล่อยให้ลูกกลับเข้าห้องไป
"ไปคุยกับน้องเถอะ แม่จะไปเตรียมมื้อค่ำ"
"ครับแม่"
เขาเดินกลับเข้าห้องนอนของตัวเองไป ตอนนี้ดิวนั่งอยู่ที่พื้นเปิดกระเป๋าของตัวเองหยิบชุดธรรมดาเอาไว้เปลี่ยนตอนอาบน้ำ น้ำเหนือกอดอกมองหญิงสาวอย่างไม่รู้จะเริ่มพูดอะไรดี เธอเงยหน้ามองชายหนุ่มตาแป๋วก่อนจะเอ่ยออกมา
"มองทำไมเหรอคะ"
"มองเด็กปลิ้นปล้อนนะสิ"
ดิวเกาหัวอย่างงงๆ ปลิ้นปล้อนตรงไหนกันเธอก็แค่มาทวงความยุติธรรมให้ตัวเองเท่านั้น ทำไมต้องว่าแรงขนาดนั้นด้วย
"ก็พี่น้ำเหนือพรากพรหมจรรย์ของดิวไปก็ต้องรับผิดชอบสิคะ"
"แล้วทำไมไม่โวยวายตั้งแต่วันนั้น มาทำไมตอนนี้"
เขาเอ่ยถามอย่างไม่เข้าใจ ปล่อยเวลาผ่านไปตั้งนานเพิ่งจะคิดได้หรือไงถึงมาเรียกร้องเอาตอนนี้
"กะ..ก็ ก็เพิ่งคิดได้ค่ะ ไม่รู้แหละพี่น้ำเหนือได้ดิวเป็นเมียแล้วต้องรับผิดชอบค่ะ ถ้าพี่ไม่รับผิดชอบแล้วจะมีผู้ชายที่ไหนมายุ่งกับดิวอีก ไม่รู้แหละมันคือความผิดของพี่แต่แรก เพราะดิวบอกแล้วว่าไม่ใช่ผู้หญิงที่เพื่อนพี่ส่งมาแต่พี่ก็ไม่ฟังเอง ดิวจะไปอาบน้ำแล้วค่ะ"
เด็กสาวเอ่ยออกมาก่อนจะลุกขึ้นเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วเข้าห้องน้ำไปทันที น้ำเหนือมองตามก่อนจะถอนหายใจออกมาเล็กน้อย นี่เขาต้องมีเมียอย่างไม่ทันตั้งตัวแถมยังเลือกไม่ได้อีก ถ้าเป็นแบบนี้ชีวิตโสดและอิสระของเขาคงไม่มีอีกแล้ว น่าเศร้าโคตรๆ
เวลาผ่านไปเกือบครึ่งชั่วโมง หญิงสาวออกมาในชุดใหม่ เธอมองเขาก่อนจะยิ้มออกมาบางๆ
"ดิวอยากนอนพักค่ะ"
"ก็นอนสิ ใครห้ามล่ะ"
เขาเอ่ยออกมาเสียงเรียบ หญิงสาวหน้างอเล็กน้อยก่อนจะเดินไปหยิบหมอนมากอดไว้แล้วไปนอนตรงโซฟาแทนที่จะเป็นเตียงนอน น้ำเหนือมองการกระทำของหญิงสาวอย่างงุนงง
"ไปนอนทำไมตรงนั้น"
"ดิวจะนอนตรงนี้ค่ะ พี่น้ำเหนือก็นอนที่เตียงไปเลยค่ะดิวไม่แย่งหรอก"
หญิงสาวยิ้มออกมาก่อนจะนั่งลงบนโซฟา นุ่มกว่าเตียงที่หอพักอีกแค่นี้ก็นอนได้สบายมากแล้ว บ้านนี้หรูหรามากแอร์เย็นสบายแถมยังมีแม่บ้านคอยทำงานบ้านให้ทุกอย่าง ชีวิตคนรวยมันดีมากจริงๆ ต่างกับชีวิตของเธอลิบลับเลย
"มาที่นี่ในฐานะอะไร"
น้ำเหนือเอ่ยถามเด็กสาว ดิวเงยหน้ามองชายหนุ่มก่อนจะเอ่ยออกมาอย่างใส่ซื่อ
"ก็มาเป็นเมียของพี่น้ำเหนือไงคะ พี่ได้ดิวแล้วก็ต้องรับดิวเป็นเมียสิถามได้"
"งั้นก็มานอนบนเตียงนี่"
หญิงสาวมองเขาอย่างสงสัย ทำไมต้องไปนอนบนเตียงด้วยเธอนอนตรงนี้ก็สบายออก
"นอนตรงนี้ก็ได้ค่ะ ทำไมต้องไปนอนบนเตียงด้วย"
"ก็มาที่นี่ในฐานะเมียไม่ใช่เหรอ เป็นเมียก็ควรทำหน้าที่เมียสิ ไปอยู่ตรงโซฟานั้นไม่ใช่หน้าที่เมีย"
เขายิ้มมุมปากออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ คิดจะจับเขาทำสามีแล้วจะทำอะไรก็ได้อย่างนั้นเหรอ... เธอกำลังคิดผิด ดิวได้ยินแบบนั้นก็ตาโตอย่างตกใจ เธอต้องนอนกับเขามีอะไรกับเขาแบบผัวเมียกันด้วยเหรอ ตอนแรกก็เตรียมใจมาบ้างแต่พอเจอสถานการณ์จริงรู้สึกกลัว คืนนั้นเขาทำรุนแรงกับเธอมากจริงๆ
"แต่ว่าพี่น้ำเหนือทำรุนแรงกับดิวอ่ะ ดิวกลัวไม่เอาหรอก"
"คืนนั้นพี่เมาไง ตอนนี้ไม่เมาแล้วมานั่งนี่สิ"
หญิงสาวส่ายหน้าทันทีก่อนจะหยิบหมอนมากอดไว้แน่นไม่ยอมให้เขาเข้ามาใกล้ ยิ่งเห็นเธอแสดงท่าทีกลัวแบบนั้นเขายิ่งชอบใจ น้ำเหนือลุกขึ้นไปใกล้ก่อนจะโอบเอวเธอไว้แล้วดึงเข้ามาแนบลำตัว
"ไม่เอานะ! ดิวกลัว"
"กลัวทำไม มาถึงที่นี่ประกาศความเป็นเมียไปแล้วมีอะไรต้องกลัวอีก"
ดิวมองเขาตัวสั่น น้ำเหนือยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ก่อนจะโน้มใบหน้าเธอมาจูบอย่างดูดดื่ม บอกเลยว่าหลังจากที่เขามีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับเธอครั้งแรกก็รู้สึกติดใจจนไม่อยากให้ผู้หญิงคนอื่นมาลบสัมผัสนั้นออกไป เขาจึงไม่ยุ่งกับใครอีก แต่ไหนๆเธอมาหาถึงที่แล้วแถมยังประกาศว่าเป็นเมียของเขาเต็มปาก และเขาคงต้องรับผิดชอบเธออย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ทำไมจะต้องนิ่งเฉยไม่ทำอะไรล่ะ... จริงมั้ย
"พี่น้ำเหนือ ดิวกลัวแล้วนะ ฮึก! พี่ทำแรงอ่ะ"
"จะทำเบาๆโอเคมั้ย"
เขาดึงเธอเข้ามาอีกครั้งก่อนจะซุกไซ้ตามซอกคออย่างต้องการ เสียงเคาะประตูจากข้างนอกดังขึ้น เขาผละออกอย่างเสียอารมณ์ที่มีคนมาขัดขวางความอยากของเขาในตอนนี้
"หนูดิวลูกอาบน้ำเสร็จหรือยัง"
"เสร็จแล้วค่ะคุณแม่"
ดิวได้โอกาสรีบผละออกจากชายหนุ่มก่อนจะรีบวิ่งไปเปิดประตูทันที
"หนูหิวหรือยังลูกแม่ทำกับข้าวเสร็จแล้ว"
"หิวค่ะ งั้นไปเลยนะคะดิวช่วย"
"จ้ะ ไปเถอะ น้ำเหนือออกมาทานข้าวลูก"
"ครับแม่"
เขาเอ่ยออกมาอย่างเซ็งๆ ดิวหันไปมองชายหนุ่มก่อนจะแลบลิ้นใส่อย่างสมน้ำหน้าที่เขาไม่สามารถทำอะไรเธอได้
"ยัยแสบเอ้ย! คืนนี้เจอแน่"
- Writer
