ยากจะอธิบาย
1772 Words
พอส....
ผมขับรถมาถึงบ้านโดยระหว่างทางผมไม่ได้สนใจคนข้างๆเลยว่าจะเป็นยังไงเพราะซายน์เองก็เงียบไปไม่พูดไม่จาอะไร ก็ดีแล้วครับเพราะผมก็ไม่อยากคุยด้วย ทุกคนอาจจะคิดว่าผมใจร้ายกับเธอทั้งคำพูดและการกระทำ
หลายสิบปีก่อน...
"พี่ให้น้องซายน์นะครับ"
"เอ่อพี่ให้ซายน์ทำไมคะ"
"ก็พี่ชอบน้องซายน์ไง พี่อยากจีบน้อง"
"เอ่อคือว่าซายน์"
"พี่ไม่เร่งเอาคำตอบหรอกนะ แต่พี่อยากจะบอกว่าพี่ชอบน้องจริงๆ อยากขอน้องเป็นแฟน"
"............."
"ซายน์พี่ประธานนักเรียนเค้ามาพูดอะไรกับพี่เหรอแล้วเค้าให้ดอกไม้พี่ทำไม" พอสเดินอกมาจากมุมตึกแล้วเดินเข้าไปหาซายน์ที่ในมือมีช่อดอกไม้ช่อใหญ่อยู่ในมือ
"วันนี้วันวาเลนไทน์ไงพี่เค้าก็เลยให้พี่มา"
"แปลว่าเค้าชอบพี่เหรอ"
"อืมใช่เค้าบอกว่าเค้าชอบพี่"
ฟึ่บ!!! พอสดึงดอกไม่ช่อนั้นออกมาจากมือของซายน์แล้วเดินไปที่ถังขยะ
"พอสทำอะไรน่ะ"
"เอาไปทิ้ง"
"อย่านะ"ซายน์วิ่งตามมาติดๆเพราะเสียดายดอกไม้เนื่องจากเธอไม่เคยได้ดอกไม้ช่อใหญ่ขนาดนี้มาก่อนในชีวิต
"ผมไม่ชอบผมจะเอามันไปทิ้ง" พอสหันมาบอกกับซายน์ด้วยน้ำเสียงไม่พอใจก่อนจะโยนดอกไม้ช่อนั่นลงถังขยะไปอย่างไม่ใยดี
"แต่พี่ชอบ"
"พี่ชอบมันเหรอ"
"พี่หมายถึงพี่ชอบดอกไม้ ส่วนคนให้ดอกไม้พี่ก็ชอบนะก็เค้าหล่ออ่ะทำไมพี่จะชอบไม่ได้" ซายน์พูดตามซื่ออย่างที่ไม่ได้คิดอะไรเพราะคนที่ให้ดอกไม้เธอเขาเป็นถึงประธานนักเรียนแถมยังเป็นนักกีฬานักร้องประจำโรงเรียนอีกถ้าเธอจะชอบก็ไม่แปลกแต่เธอไม่ได้ชอบแบบจะอยากได้มาเป็นแฟน เธอชอบแบบที่ชอบพวกดารานักร้องอะไรประมาณนี้เท่านั้นเอง พูดง่ายๆก็คือปลื้มนั่นแล่ะเพราะภาพลักษณ์เขาดีทุกอย่าง
"งั้นก็เอาไป" พอสก้มลงไปหยิบดอกไม้นั้นขึ้นมาจากถังขยะแล้วเดินกลับมาหาซายน์ก่อนจะเขวี้ยงดอกไม้คืนมาให้ซายน์อย่างแรงด้วยความไม่พอใจก่อนจะเดินลงตึกไป
หลังเลิกเรียน...
ตุ่บ!!! เสียผลัก
"มึงมีสิทธิ์อะไรจะเอาดอกไม้ของกูไปทิ้งวะไอ้ลูกหมา"
"กูไม่ชอบกูก็แค่เอาไปทิ้งมึงมีปัญหาอะไร" พอสพูดอย่างไม่เกรงกลัวแม้ตัวเองจะตัวคนเดียวส่วนอีกฝ่ายมีถึงสี่คน
"แต่ดอกไม้ช่อนั้นกูเอาให้น้องซายน์แล้วมึงเป็นใครมาเอาไปทิ้งห๊ะ"
"กูพอใจจะทิ้งกูก็ทิ้ง"
"แม่งไอ้เด็กนี่มึงมันกวนตีน แบบนี้กุต้องสั่งสอนมันให้หลาบจำ เห้ยพวกมึงล็อกตัวมันไว้กูจะสั่งสอนมัน"
จากนั้น..
ผลั้ว!!!! เสียงต่อยปาก
ตุ่บ!!!!! เสียงต่อยท้อง
"อึก"
"หึทนมือทนตีนดีน่าหว่าห๊ะมึงอ่ะไอ้พอส"
"แค่นี้กูไม่รู้สึกอะไรหรอก ไอ้เหี้ย"
"นี่มึงกล้าด่าประธานนักเรียนว่าไอ้เหี้ยเหรอวะห๊ะ"
"ไม่ใช่พ่อกูทำไมกูจะด่าไม่ได้"
ผลั้ว!!!
ตุ่บ!!!
"อั่ก!!!"
"นี่แค่สั่งสอนต่อไปมึงอย่ามาแส่เรื่องของกู ไม่ว่ายังไงน้องซายน์คนสวยกูก็ต้องจีบมาเป็นแฟนกูให้ได้ มึงจำเอาไว้"
"หึซายน์ไม่มีวันชอบคนเหี้ยๆแบบมึงหรอก คิดว่ากูไม่รู้เหรอว่ามึงให้ดอกไม้กับใครบ้าง"
"นี่มึงกล้ามากนะที่แส่เรื่องของกูขนาดน่ะได้พอส"
"ซายน์ไม่มีวันคบกับคนแบบมึงหรอก ซายน์เป็นของกู"
"55555มึงคิดว่ามึงเป็นใครวะห๊ะไอ้พอสถึงพ่อมึงจะรวยแล้วไงยังไงมึงมันก็แค่เด็กที่เอาแต่เตะต่อยไปวันๆจะมาสู้ประธานนักเรียนที่แสนดีและเพอร์เฟคอย่างกูได้ยังไง หึ ยังไงกูก็จะเอาซายน์ของมึงมาเป็นเมียกูให้ได้ ไปเถอะพวกมึงปล่อยมันนอนจมกองเลือดอยู่นี่แล่ะ"
พอสมองตามกลุ่มนั้นไปจนลับสายตาเขาพยุงตัวลุกขึ้นแล้วปัดเศษดินเศษใบไม้ออกจากตัวก่อนจะเดินไปที่ก๊อกน้ำเอาน้ำก๊อกสาดเข้าหน้าแล้วเช็ดเลือดที่เลอะเต็มปากอย่างอาฆาตแค้น
"ซี๊ด แม่งแสบชิบหาย" จากนั้นเขาก็เดินไปหาซายน์ที่ตอนนี้น่าจะอยู่ที่โต๊ะหินอ่อนหน้าโรงเรียนเพื่อรอรถของที่บ้านมารับ แต่สิ่งที่เขาเห็นก็คือซายน์กำลังนั่งอยู่กับไอ้ประธานนักเรียนเหี้ยนั่นที่มันเพิ่งต่อยเขา
"น้องซายน์เป็นแฟนกับพี่ไหมครับ"
"เอ่อ คือว่าซายน์"
"ไม่ต้องเขินหรอกครับ นะครับพี่ชอบน้องซายน์จริงๆนะ พี่ไม่เคยขอใครเป็นแฟนเลย น้องซายน์คือคนแรก"
"เอ่อออ คือ ก็....ก็ได้ค่ะ" พอได้ยินคำตอบจากปากของซายน์เขาก็เดินออกมาทันทีด้วยความรู้สึกที่ยากจะอธิบาย
แต่หลังจากที่พอสเดินออกมาซายน์ก็พูดกับผู้ชายที่ขอเป็นแฟนว่า...
"แต่ซายน์คงต้องปรึกษาน้องชายของซายน์ก่อนว่าจะยอมให้ซายน์มีแฟนหรือเปล่าเพราะซายน์เคยให้สัญญากับน้องชายไว้ว่าถ้าจะมีคนมาจีบซายน์น้องของซายน์จะเป็นคนพิจารณาว่าควรคบหรือเปล่าถ้าน้องชายของซายน์ไม่อนุญาตซายน์ก็คงคบกับพี่ไม่ได้ นั่นไงคะน้องของซายน์มาพอดีเลย"
"มีอะไรกัน" ซันสะพายกระเป๋านักเรียนเดินหน้าตึงเข้ามาหาพี่สาวที่มีกลุ่มผู้ชายสี่ห้าคนรุมล้อมอยู่รอบกาย
"คือพี่เค้ามาขอเป็นแฟนซายน์น่ะซัน" ซายน์บอกน้องชายตัวเองทันทีเพราะเธอเองก็รู้สึกไม่โอเคที่ถูกรุกแบบนี้ที่เธอบอกว่ายอมเป็นแฟนตอนแรกเพราะถ้าเธอปฏิเสธไปเลยอาจจะไม่ปลอดภัยเพราะใครๆก็รู้ว่าพี่คนนี้มีอิทธิพลมากแค่ไหนในโรงเรียนเธอ คิดว่ารอให้ซันมาก่อนแล้วพูดแทนเธอคงจะดีกว่า
"ห๊ะ ขอเป็นแฟน ซายน์เพิ่งจะอยู่มอหนึ่งเองนะจะมีแฟนได้ไง ไม่ได้ซันไม่อนุญาตส่วนพี่ก็เป็นถึงประธานนักเรียนจะมาจีบเด็กมอหนึ่งไปเป็นแฟนเนี้ยนะพี่เอาอะไรคิดวะ"
"เห้ยน้องทำไมพูดแบบนี้กับประธานนักเรียนวะ"
"ก็ไอ้ประธานนักเรียนมันมาจีบพี่สาวกูอ่ะ กูเป็นน้องทำไมกูจะพูดไม่ได้ กูไม่ยอมให้พี่สาวกูไปเป็นแฟนใครหรอกโดยเฉพาะมึงไอประธานนักเรียน มึงคิดว่าไม่มีใครรู้เหรอถึงความเหี้ยของมึงเหรอ มึงหลอกผู้หญิงมาเป็นแฟนตั้งกี่คนแล้วคิดว่ากูไม่รู้หรือไงวะพอมึงได้เขามึงก็ทิ้งแถมยังขู่ไม่ให้เขาบอกใครอีกว่าเคยคบกับมึง แล้วบบนี้มึงคิดว่ากูจะยอมปล่อยให้พี่สาวกูคบกับมึงเหรอห๊ะ อ่อ แล้วกูจะบอกให้นะ ถ้ามึงคิดว่าพ่อมึงใหญ่ มึงคิดผิดเพราะในจังหวัดนี้ไม่มีใครไม่รู้จัพพ่อกู พ่อกูใหญ่กว่ามึงแล้วก็รวยกว่ามึงด้วย ถ้ามึงมาทำอะไรกูกับพี่ พ่อกูไม่เอามึงไว้แน่ กลับซายน์" พูดจบซันก็เดินมาจับแขนพี่สาวตัวเองแล้วพาเดินออกไปรอรถที่หน้าโรงเรียนแทน
กลับมาที่ปัจจุบัน...
"แม่งเป็นภาระอีกแล้วไหมล่ะ เห้อออ" ผมถอนหายใจอย่างเบื่อหน่ายเพราะตอนนี้ซายน์หลับไปแล้วคงจะง่วงเพราะฤทธิ์ยาแก้แพ้ที่ทานเข้าไปก่อนหน้านี้ ผมก็เลยจำเป็นต้องอุ้มซายน์ลงจากรถแล้วพาเข้าบ้าน ก่อนจะบอกให้แม่บ้านเปิดห้องพักรับรองแขก
ฟุ่บ!!! ผมวางซายน์นอนลงบนเตียงห้องรับแขก แล้วสั่งแม่บ้านมาเช็ดตัวแล้วก็เอาเสื้อคลุมอาบน้ำมาเปลี่ยนให้ส่วนชุดที่ใส่มาก็ให้แม่บ้านนำไปซักเพราะซายน์ต้องใส่กลับบ้านจากนั้นผมก็เดินกลับมาที่ห้องนอนของตัวเอง
นานแค่ไหนแล้วที่ผมไม่ได้ใกล้ชิดกับซายน์ถึงขั้นแตะเนื้อต้องตัวกัน ก็คงจะตั้งแต่ตอนนั้นตอนที่เราทะเลาะกันเรื่องดอกไม้ช่อนั้น ตอนนั้นผมไม่รู้ว่าทำไมผมถึงไม่พอใจที่เห็นซายน์สนใจผู้ชายคนอื่นมากกว่าผมเพราะที่ผ่านมาผมกับเธอเราสนิทกันมาก คือตั้งแต่ผมจำความได้ผมกับเธอก็อยู่ใกล้กันตลอดเพราะบ้านเราใกล้กันพ่อแม่เราสนิทกันรวมถึงไอ้ซันกับตะวันด้วยเวลาไปเที่ยวเล่นที่ไหนเราก็จะไปกันสี่คน ผมจะติดซายน์มากกว่าส่วนตะวันจะติดไอ้ซัน
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
"คุณพอสคะคุณพอส" เสียงแม่บ้านมาเคาะเรียกหน้าห้อง
"มีอะไรป้า" ผมถามป้าแม่บ้านที่ผมเป็นคนบอกให้ดูแลซายน์
"คือคุณน้องซายน์ตัวร้อนมากเลยค่ะตอนนี้แล้วก็เพ้อด้วย" ผมรีบวิ่งออกไปจากห้องแล้วตรงไปยังห้องนอนรับแขกที่มีซายน์นอนอยู่
"อืออออ หนาวววว ฮือออออ พอส พอสอยู่ไหน พี่หนาวจังเลย" เธอเพ้อพร้อมกับเรียกชื่อของผมจนทำให้แม่บ้านในห้องพากันมองมาที่ผมเป็นตาเดียว
"คือคุณน้องซายน์เพ้อหาคุณพอสตลอดเลยค่ะป้าก็เลยไปตามคุณพอสมาดู"
"โอเคเดี๋ยวผมดูแลเองป้าไปทำอย่างอื่นเถอะ" ผมไล่แม่บ้านออกจากห้อง ทำให้ตอนนี้เหลือแค่ผมกับซายน์อยู่กันตามลำพังสองคน
สปอยล์...
"ตาพอส!!! นี่มันเกิดอะไรขึ้นลูก"
เกิดอะไรขึ้นกันนะมาลุ้นกันตอนหน้าจ้า
- Writer
