“อ้าวเดีย แกกลับมาตอนไหนเนี่ย” ลิเดียหันไปมองเจ้าของคำถาม ใบหน้าของฮิวโก้ลอยมาตั้งแต่วินาทีนั้นวินาทีที่เห็นว่าเพื่อนของเธออยู่ในสภาพยังไง
ดีแค่ไหนที่อีกคนไม่ยอมอยู่ตรงนี้นานๆ ขืนอยู่ตรงนี้แล้วเห็นปลายฟ้าในสภาพนี้ หัวใจของคนแอบรักคงพังยับเยิน!
“ทำไมแกแต่งตัวแบบนี้”
“อ่า พอดีว่าฉันตั้งใจจะอาบน้ำอ่ะ” ปรายฟ้ามองคนรักเล็กน้อย มือเรียวกระชับปมผ้าขนหนูที่ห่อหุ้มอยู่บนร่างกาย สีหน้าของเพื่อนบ่งบอกว่าลิเดียมีบางสิ่งบางอย่างที่อยู่ในใจ
สภาพเธอตอนนี้มันเดาได้ไม่ยาก ว่าเธอและแฟนหนุ่มของเธอเพิ่งจะผ่านศึกอะไรด้วยกันมา แต่ที่ไม่เข้าใจทำไมเพื่อนเธอถึงทำเหมือนไม่ค่อยสบอารมณ์
“ขอคุยด้วยหน่อยสิ” คนเอ่ยขอไม่รอให้อีกฝ่ายอนุญาต ลิเดียเดินเข้าไปดึงมือของเพื่อน จากนั้นก็พาออกมาตรงริมระเบียงด้วยกัน ไม่ลืมที่จะเลื่อนประตูกระจกให้ปิดลงอย่างมิดชิด
ประกาศความเป็นส่วนตัวออกมาอย่างชัดเจน!
“แกเป็นอะไรเนี่ย”
