Halos hindi ko malunok ang aking kinain dahil ramdam ko yung titig ni Ethan. Seriously? Hindi ba niya ako tatantanan? Hindi ba siya napapagod kakatitig?
"Will you please stop staring at me?" sita ko sa kanya.
"How can I?"
I rolled my eyes heavenwards. "Ethan, pwede bang kumain ka muna? Huwag mo akong titigan, please? I can't swallow the food."
Ngumisi siya at sinunod yung sabi ko. Apparently, hindi na namin nakita sina Mae pagpasok namin. I'm sure she's having a good time with her date kung saan man sila ngayon. Some are already dancing and some are still eating, like us.
Nang matapos na akong kumain ay napasandal ako sa inupuan. At least I'm safisfied with the food. I fish my phone on my bag and watch the time. 9:21 PM. Pwede na siguro akong umuwi. Tapos naman din akong kumain.
Paan
