"พระชายา ในที่สุดสิ่งที่พระชายาทุ่มเทก็เป็นผล ท่านอ๋องสั่งขังนางแม้ไทฮองไทเฮายังไม่กล้ายุ่ง"
"ดี นับว่าเป็นข่าวดี ข้าสมควรจะไปพบท่านอ๋องเสียหน่อยต่อไปนี้มีหลายเรื่องที่ต้องจัดการ เพื่อท่านอ๋องจะได้หมดความไว้วางใจในตัวนาง"
ไทฮองไทเฮานั่งทอดอาลัย
"เฉิงอู่ หากจะมีอะไรสักอย่างที่บดบังสายตาของเจ้าก็คงเป็นความรัก"
ไทฮองไทเฮาถอนใจ
"ท่านอ๋องให้นำย่าหนามาอยู่รับใช้ไทฮองไทเฮาแทนแม่นางเจิ้ง ห้องพักของแม่นางเจิ้งถูกปิดตายย่าหนานจึงต้องมาพักกับไทฮองไทเฮา"ถอนหายใจอีกรอบ
"เหลียงซานป๋อ เจ้าส่งอาหารให้นางมากหน่อย แวะไปพูดคุยกับนางบ้างบอกว่าข้ากำลังหาทางช่วยเหลือนางอยู่"
เสี่ยวป๋อยิ้มเดินออกจากห้องไปสวนกับจินเฉิงอู่
"เสด็จย่า หลานรู้สึกเหมือน….โดนหักหลัง"
"มาหาย่าใกล้ๆ สิ"
เดินเข้าไปซบลงที่ตัก
"เฉิงอู่แต่เล็กเจ้าก็อยู่กับย่ามาตลอด เรื่องราวไหนที่เกินรับไหวย่าแบกรับไว้ให้จนสิ้น ไม่ว่าจะแม่เจ้าตายห
