MHD 2
1116 Words
Nang makapagligpit ay agad kung tinungo ang silid ng anak at ni Farrah. Tulog na ang dalawa kaya naman ay pumasok lang siya upang halikan ang anak. Tumabi siya ng higa dito. Ganun ang ginagawa niya sa tuwing dumarating siya tumatabi siya sa kanyang anak. Ilang araw din kasi silang di nagkasama kaya naman sinusulit niya ang bawat sandali na kasama ito.
Sa ganoong paraan man lang ay mabawi niya ang mga panahong wala siya sa tabi ng kanyang anak. She know its prostrating and at the same time hard her situation is but she know in time. Makakasama niya din ang anak ng matagalan.
Nang magising siya ay siya nalang ang nasa higaan. Kaya iinat inat siyang bumangon na at bumaba. Nasa kusina si Farrah gayundin si Mesha.
"Morning Mommy!" Bulalas nito ng mapansin siya. Lumapit ito at yumakap sa kanya ito yung mga sandaling tila langit ang pakiramdam ng isang ina. Ang maramdaman ang yakap ng kanyang anak.
"Morning too baby, you miss Mommy a lot huh?" Biro nya dito.
"Yeah super miss!" Bibong sagot naman nito. Iniumang nito ang mga kamay na animo ay magpapakarga.
"Ay baby kapa?" Biro ni Farrah dito.
"Baby ako ni Mommy e, sige na Mommy namiss ikaw ni Mesha e!" Maktol nito na ikinaaliw niya.
"Sige na nga, good girl ba ang bata na yan habang wala si Mommy?" Tanong ko dito.
"Opo Mommy! Mommy?" Sabi nito habang nakaupo lang sila na magkayakap.
"Hmmmn?" Tanong ko dito.
"Tatagal kaba dito o aalis ka din agad mamaya?" Tanong nito sa kanya.
"Sa sunod na araw pa ako aalis baby, namiss kita e." Nakita niya ang tuwa sa mukha nito dahil sa sinabi niya.
"Yehey! Play tayo Mommy ah!" Sabi nito.
"Sige ba, tara! Sa labas muna kami be." Sabi ko bago lumabas kami ng bahay kasama ang tatalon talon kung anak.
"Anak wag malikot,dahan dahan ang takbo baka madapa ka niyan e!" saway ni Yumi sa anak na kasalukuyang nagtatakbo sa lawn ng kanilang bahay.
Mag limang taon na ang anak niya at habang lumalaki ito at nagkakaisip ay nagiging matanong na at ang pinakaiiwasan ko ay ang tanong nito.
"Mommy, bakit po di tumatawag si Daddy?" yan ang palaging tanong nito att paulit ulit din naman ang sagot ko madalas ay nauubos na ang mga palusot niya.
"Your daddy is busy anak specially now anak kasi matraffic." paliwanag ko pero lihim akong napatawa sa sagot ko kasi naman litsugas anong konek ng traffic sa sitwasyon nila diba.
'Hay ano ba ang gagawin ko?' kausap niya sa sarili niya.
"Mommy,I want to see him even in a picture." paawa effect pa ang mata at sa tuwing ginagawa ng bata iyon ay tila sinasakal ang puso niya. Ano ba ang gagawin niya kung maski siya ay di niya alam kung sino ang ama nito. Kung sana kasi alam niya nang sa ganun ay di na niya kinakailangan pang magsinungaling pa sa kanyang anak.
'Isip isip Yumi, nag aantay ng sagot ang bata.'
"Mesha anak, sige you can have your dad's picture basta you will promise not to expect too much okay. Your daddy is so busy with his business." sabi ko nalang bahala na si Batman, Superman at kailanman, nasanay ang bata na pag nangako siya ay ginagawa niya. Kaya naman ngayon palang sumasakit na ang kanyang utak kung saang planeta niya kukunin ang picture ng daddy nito. Saang dimension ba kasi niya hahanapin ang ama nito.
"Yes mommy I understand. I promise to be a good girl!" sagot naman nito na itinaas ang kanang kamay. Bahagya pang kuminang ang mga mata bakas ang excitement na makita ang ama nito. Bahagya siyang nakaramdam ng sundot nv konsensiya lalo at alam niyang pinapaasa niya lang ang bata. Sino ba kasing ina ang gugustohing ganito ang anak. Gustong gusto niyang ibigay ang lahat dito maliban sa isang bagay. Ang ama nito na di niya alam kung saang planeta niya hahanapin o baka naman nasa outer space pa sa kasalukoyan di niya alam.
'Naku naman talaga dumudugo ang ilong ko sa pagiging English spokenie ng batang ito.'
She's premature saktong seven months lang ito ng ipanganak. She stays in the incubator for almost two weeks and we almost lost hope. But I am very happy that she is though enough para lumaban para mabuhay at ito lumalaking, bibo, makulit at matalino ito.
Masaya ang umaga nila lalo at ibinuhos niya talaga ang panahon niya sa kanyang anak. No cellphone just her daughter. Ang dami nilang ginawa sa boung araw. Ipinagmalaki nito ang mga gulay na ito mismo anh nagtanim.
"Look Mommy that's tomato I planted that!" Masayang sabi nito na itinuro pa ang puno ng kamatis na hitik na hitik sa bunga.
"Wow, really can I have some tomato anak?" Tanong ko dito.
"Sure Mommy just pick the ripe one!" Sabi nito na ito pa mismo ang pumili ng mga pipitasin nila. She seems to be happy doing this kind of staff. Unlike other kids na cellphone ang laging kinakaharap.
Nang magtanghali ay siya na ang nagpatulog dito. Naawa man siya na lagi niya itong iniiwan ay wala siyang magawa. Kailangan niyang magtrabaho para sa kinabukasan nito. Tsaka paano sila kakain kung aasa lang sila sa iba.
Kinabukasan ay ipinasyal niya ito sa malapit na mall. Kung mahal niya ang anak ay mahal din ito ng mga kaibigan niya. Sa tuwing umuuwe siya ay laging sangkatutak ang dala niya dahil sa mga kung ano anong binibili ng tatlo dito. Nitong huli cash nalang nagrereklamo kasi siya na ang bigat. Kaya napagkaisahan nila na cash nalang at siya na ang mamili ng mga grocery nila.
"Mommy? Pag umuwi ba Daddy ko saan po siya matutulog?" Napalingon ako dito.
"Huh?" Tanong ko dito.
"Sabi ko po Mommy, pag umuwe na si Daddy saan po siya matutulog? Maliit po kasi bahay natin kaya siguro di pa nakakauwi si Daddy dahil wala siyang room dito!" Sabi nito.
"Anak, don't say that okay. Soon if he is not busy he will visit you here." Sabi ko dito.
'Patawarin nyo po ako panginoon sa pagsisinungaling ko!' tahimik kung usal.
"Are you mad at daddy Mommy? Did you two fight?" Tanong nito.
"No baby, you will understand soon if you grown up already!" Paliwanag ko dito.
"And when is that?" Tanong uli nito.
"When you are tall as me and your Mommy!" Sabat ni Farrah mula sa likod ko. Nakahinga ako ng maluwag doon naubos na kasi ang baon niyang palusot. She is fully aware that the kid is trying to find out the truth. But in time she will definitely tell her everything that she needs to know. But for now she is still young to handle such things.
- Writer
