เสียงรถไซเรนที่วิ่งเข้าออก เสียงฝีเท้าหลายคู่ที่ดังแข่งกันเมื่อต่างคนต่างเดินอย่างเร่งรีบ เสียงร้องถามดังเซ็งแซ่ไปทั่วบริเวณ ตอนนี้ฉันกำลังนั่งกระวนกระวายหน้าห้องฉุกเฉินเมื่อได้รับข่าวว่าคนที่พึ่งมีปากเสียงกันประสบอุบัติเหตุโดนรถชนอาการสาหัส
"ปืนจะไม่เป็นไรใช่มั้ยคราม" เอ่ยถามครามด้วยเสียงสั่นพร่า คนตัวสูงดึงฉันเข้าไปกอดไว้แน่นพร้อมลูบหลังขึ้นลง
"ปืนถึงมือหมอแล้วครับ น้องต้องไม่เป็นอะไร" ครามเอ่ยให้กำลังใจทั้งที่ตัวเขาเองก็คงกังวลไม่ต่างกัน
ก่อนหน้านี้ปืนโทรหาฉันหลังจากที่เขาขับรถออกจากบ้านไป แต่ฉันก็ไม่รับเพราะไม่อยากคุย พอผ่านไปสักพักก็โทรมาอีก คราวนี้โทรจี้จนน่ารำคาญฉันจึงตัดสินใจรับสายในที่สุด
"จะโทรมาทำไมนักหนา!" กรอกเสียงลงไปอย่างหงุดหงิด อยากให้เขารู้ว่าการโทรมาแบบนี้มันรบกวนคนอื่นมากขนาดไหน
(เออ...ผมไม่ใช่เจ้าของโทรศัพท์ครับ)
"แล้วนั่นใคร ทำไมถึงได้ใช้เบอร์นี้โทรมา" ย่นคิ้วเ
