Bölüm 1: Çığlık
813 Words
Ozan…
“Göğsünde ne yazıyor? Bir kız ismi mi o?”
Kafam güzeldi. Hem de fena halde.
Koltukta oturmuş, kızın beni soymasına izin vermiş, soyunmasını izlemiştim…
Aklımdaki başkasıydı, karşımdaki ise birkaç kadehten sonra aklımdakine biraz da olsa benzemeye başlamıştı…
Bakışları odada geziniyor, yatak odasının yerini tahmin etmeye çalışıyordu. Bir yatağım vardı ama onunla oraya gitmeye hiç niyetim yoktu.
İkinci kez yüzümü tutup dudaklarıma ulaşmaya çalıştığında başımı geriye atıp hamlesine engel olurken bu kızla olmayacağını artık biliyordum.
Şu alet edavat kullandıkları haltlardan zevk alan cinsten değildim ama sert severdim.
Öpüşmeler bana göre değildi.
Yüz yüze, romantik sevişme ayaklarına da gelemezdim.
Ve bunu konuşmanın girişinde söylerdim.
Eve gelen kız başta buna razı görünüyordu. Ve dakikalar ilerlerken göğsümdeki NİHAL yazısından rahatsız görünüyor, öpüşmeye hatta vıcık vıcık bir şeylere niyetlendiğini belli ediyordu.
Tam giyinip gitmesini isteyeceğim sırada kapı çalınca gerildim.
Adamlarım kapı çalmazdı.
Başkası da.
Bu evin kapısını kimse çalmazdı.
“Boş ver,” deyip kucağıma yerleşmeye çalışan kızın eli yine yüzümü bulduğunda tahammülsüzce ellerini ittim.
“Yeter, sıkıldım.”
“Ne yaptım ki,” dedi işveyle. “Daha eğlenmeye bile başlamadık.”
Kıza tepeden bir bakış attım. Onu neden getirdiğimi bile bilmiyordum.
Hiçbir şeyini beğenmemiştim.
Kafam ne kadar iyi olursa olsun gözüme güzel ya da çekici gelmeyecekti.
“Giyin, gitmeye hazırlan.”
Göğüsleri fazla büyüktü. Mandıradaki inekleri anımsatıyordu.
Beli ince olsa da kalçasına dek sopa gibi dümdüz bir şekilde ilerliyordu.
“Ozan, neden böyle yapıyorsun ki şimdi…” diyerek omzumu tuttu. Uzun tırnakları tenimi çizmişti. Bunu bilinçli yaptığını dudağını dişleme şeklinden bile anlayabiliyordum. Ve aşağıda da bedenimde de hiçbir şey yoktu.
Dudakları dolgundu ama bir tuhaftı. Göğsüme sürtünen tırnaklarıyla birlikte boxerımı sıyırarak aletimi kavradı. Ağzına almadan önce dudaklarını şapırdattı.
“Fazla gerginsin aşkım, ben seni rahatlatırım,” dedi.
Sesi her kelimesinde kulağımı tırmalıyordu. Kafam hızla açılırken bileklerine yapıştım. Gözlerine dik dik bakıp “Siktir git, biraz daha uğraşırsan seni değil ama hayatını sikerim!” dediğimde gözleri korkuyla aralandı. Yine de ağzına almak için bir hamle daha yaptı.
İtip bedenimden uzaklaştırdım. Kapıyı açtığımda karşımda bir kız vardı.
Yirmili yaşlarında gibiydi.
Sıçan gibi ıslanmıştı.
Sokakta kalmış bir hayvan gibi titriyordu.
Dudaklarının rengi soğuktan mora çalıyordu.
Ama arkamda bıraktığım kızdan, hiç çaba harcamadan onlarca kat çekici görünüyordu.
Kaşı gözü zerre sikimde değildi.
Beyaz bluzu ıslanmış, beyaz sütyeninin dantellerini gözler önüne seriyor, üzerine giydiği, kendine sarıp sarmaladığı hırka bu güzelliği kapatamıyordu. Dimdik olmuş göğüs uçlarını net bir şekilde seçebiliyordum.
Teni pembeleşmişti. Omzunu içe büktüğü için çatalı belirginleşmişti.
Kıyafetlerine rağmen çıplakmış gibi tüm hatlarını tahmin edebilirdim. Şimdiden tişörtünü dişlerimle çekiştirip bir kenara itmiş, sert göğüs uçlarını dişlerimin arasına almıştım.
Aletim sertleşmiş, canımı sıkmaya başlamıştı.
Kafamda kızı kapıya yaslayıp becerdiğimi düşünürken inlemelerinin ya da çığlıklarının neye benzediğini merak ediyordum. Ve hala tek kelime etmediğinin farkındaydım.
“Kimsin?” diye sordum. Sesinden önce bunu merak etmem gerekiyordu. Kafam açılsa da hala güzeldi.
“Katre!”
Titriyordu.
Korkuyordu.
Utanıyordu.
Bunlar için bir nedeni olduğundan emindim. Ne olduğunu tahmin edememiştim.
Becerilmek isteyenler beni gittiğim mekanlarda bulur, yemek ister gibi bakar, sırnaşırdı.
Hiçbiri kapıma gelmezdi. Gelemezdi.
Böyle utanmazdı. Ama korkarlardı.
Adımı duyunca bile korkarlardı.
O kısımla ilgili bir bok yapamıyordum. Azıcık beyni olan, çoğu da böyleydi, benden korkardı.
Kız kıvranırken evde bıraktığımın konuşmayı dinlediğini de odada dolanıp yeniden şansını denemek için beklediğini de biliyordum. Hala giyinmemişti. Döndüğümde o şekilde sokağa fırlatınca bu yaptığına pişman olacaktı.
Karşımdaki eğilip büküldükçe, utandıkça arkada dikilen korumalarım bile kıza acıyan bakışlar atmaya başlayınca kaşlarımı çattım.
Elimi uzatsam can verecek gibi görünüyordu.
Neden geldiğini merak ettim.
Soy ismini duyunca gülmek istedim ama kendime hakim oldum. İstesem elime geçmeyecek bir fırsat kapıma gelmişti.
Etidal Başaran.
Şerefsiz, sapık orospu çocuğunun tekiydi. Ve babamı öldürmüştü. Biliyordum. Hiçbir bırakmamıştı.
Onu öldürmek için senelerdir bahane arıyordum. Hala bulamamıştım.
Canını sıkıyordum. Elime o bahaneyi vermesi için adamı sıkıştırıp duruyordum. Yakında elime geçeceğini de biliyordum. Ama herif kurnaz çıkmıştı. Küçük hamleler yapıyordu. İstediğimi bir türlü vermiyordu.
Son duyduğum şey yüzünden işi gücü bırakmış, adamı nerede, nasıl öldüreceğimi düşünmeye başlamıştım.
Adam, kız kardeşimi taciz etmişti. Masum ve daha neyin ne olduğunu anlamayacak kadar masum, on altı yaşındaki Alin’i taciz etmişti.
Ve ben bunu kızlar kendi arasında konuşurken öğrenmiştim.
Kaç gündür bu yüzden deliriyordum.
Adamı bu yüzden gebertsem adı çıkacak olan, canı yanacak olan küçük, masum kız kardeşim…
Katre, Etidal şerefsizinin onu Avni’yle evlendirmek istediğini söylediğinde ne yapacağıma çoktan karar vermiştim.
Avni de sübyancı götün tekiydi. Daha on yedi yaşındaki Karaca’yı, kız kardeşimi istemişti.
Hem siktiri hem de birkaç mermiyi yiyince kudurmuş; gidip karşımdakinin babasıyla iş tutmaya başlamış, muhtemelen bu sırada benim gördüğüm ve fark ettiğim şeyleri fark etmişti.
Avni, ne karıya doyuyordu ne de paraya…
İlk aklıma gelen şey kızı becerip kapısına atmaktı.
Ama kızını öldürüp bir yere gömdükten sonra bu olayın üstünü kapatacağından emindim.
Düşünürken gece kapıma dayanan kızın bakire olmadığını, becersem bile Avni’ye yamayıp üstünü kapatacaklarını fark edince daha kalıcı bir şeyler yapmaya karar verdim.
Amacım, bunun duyulmasını sağlamaktı.
Tüm şehirde…
Sesi de iyiydi. Artık çığlıklarının neye benzeyeceğini tahmin edebiliyordum.
Öğrenmem fazla uzun sürmeyecekti.
Ama öncesinde biraz eğlenecektim.
- Writer
