Ang Lihim Ni Kumare

Chapter 5- Kawalan ng pag-asa

Sa unang sabak ko sa trabaho nakita ko kung gaano kapait ang mundo sa aming maralita na hangad lang sana ang kakarampot na ginhawa ngunit sa pagpasok ko ng casa mas malaking dagok pa pala na problema ang kahaharapin ko.

Nagsasayaw na kami sa entablado at halos hindi ko na masikmura ang mga pinag gagawa ng kasama ko. Kita ko na ang paghuhubad nila ng kakarampot naming kasuotan bagay na hindi ko yata magagawa kaya sa unang gabi ko ay para akong nanigas at namanhid ng parusahan ako ni Madam Maverita. Hindi naman ako nagkalatay pero, damang dama ko ang masasakit na salitang sinabi niya na kapwa'y dumurog sa aking puso.

"Oh! Ano ka ngayon, masyado ka kasing pa demure. Pokpok ka na din naman, ano pang iniinarte mo. Lahat ng napasok sa casa ay tanggap ang trabahong pinasok. Hindi ka naman bata para hindi mo alam ang kalakaran rito." bulyaw ni Roxy. Pero, wala lang 'yon sa akin.

Hindi na lang ako umimik at baka may masabi pa akong hindi maganda na ikainis niya sa akin.

"Ate Tisay, pagpasensyahan muna lang si Madam ha. Mainit lang ang ulo non kasi mahina yata ang casa ngayon. Mukhang nanawa na ang ibang parokyano sa amin." ani ni Maureen na palaging nar'yn sa akin na tinuring ko na ring kapatid.

"Ayos lang ako Maureen. Salamat sa pag-aalala mo. Teka hindi ba talaga kayo nakakalabas dito?" tanong ko. Paano na kasi ang anak ko kung naka kulong lamang ako rito.

"Hindi pa sa ngayon ate Tisay ikaw papayagan. Pero, kami okay naman napapayagan kaming lumabas once a month kaso may bantay kami. Maliban lang kapag na take-out ka o binili nang maswerteng mayaman na parokyano o kahit sino pang mayaman dyan tiyak ko hindi ka na hahabulin ni Madam. Kaya kung ako sayo ate Tisay galingan mo sa pagperform baka malay mo may bumili sayo at maka alis ka na rin sa pusali na 'to hehehe." mahabang paliwanag ni Maureen sa akin bagay na naiintindihan ko naman.

"E, ikaw wala ka bang plano magpa take-out o magpabili?" tanong ko.

"Naku! Ate Tisay hindi papayag si Madam Maverita at masyado pa raw akong bata at isa pa gusto ko naman ito ate para tuloy tuloy ang sustento ko sa pamilya ko. Alam mo ba ate nakakatuwa kasi pa graduate na rin ng highschool ang pangalawa kong kapatid at makakapag kolehiyo na rin siya." masayang balita niya sa akin. Pero, kita naman sa mukha niya na hindi siya gaanong kasaya at pilit lang nagpapakasaya.

"E, ikaw hindi ka na ba talaga magtutuloy sa pag-aaral?" tanong ko rito.

"Hindi na ate Tisay, alam mo naman marami pa akong problemang kahaharapin." sagot niya.

Natapos ang usapan namin ng makaramdam kami ng antok. "Matutulog na ako ate. Bukas na lang ha. Good night." ani niya.

KINABUKASAN

Hindi na rin bago ang mga nakikita ko at hindi ko namamalayan ang oras. Mag gagabi na naman pala at heto na ang araw na pinakahihintay ko. Ang muli kong pagperform na sana'y magawa ko na rin.

Alas otso ng gabi handa na kaming lahat. Sa pagpatak ng alas nueve ng gabi kailangan na naming magsimulang magsayaw sa entablado. Pinauna nila akong umakyat at kitang kita ko sa mga mata ng mga kalalakihan ang matinding pagnanasa na mahawakan man lang ako. Lahat na kami naroon sa stage at isa isa nang nag alis ng kakarampot na kasuotan ang iilan habang nagsasayaw. Ako naman ay naka kuha ng go signal at inuna kong alisin ang strap ng bra ko kaya nahantad pa lalo sa mga ito ang kaliwang dibdib ko at kitang kita ko ang mga hayok nilang mga mata na gigil sa akin. Bago ako sa paningin nila kaya ganon na lang siguro ang nais nilang makita ang kabuuhan ng katawan ko. At inalis ko na ang hiyang nararamdaman ko at sumabay sa agos ng musika. Hanggang sa tuluyan ko ng alisin ang kakarampot na kasuotan at nalantad na sa madla ang malulusog kong dibdib. Hindi ako nagpa breastfeed sa anak ko kaya tayong tayo at pinkish parin ang mga u***g ko. Lalong nag ingay ang mga tao sa loob. Ang iba sumisigaw na; "Take off!"

"Take off."

Alam ko ang nais nila ang hubarin ko na rin pati ang pang ibabang saplot ko at muli kung inalis ang kaliwang nakabuhol sa kaliwang bahagi ng baywang ko at sumilip na ang mabalahibong pusang pagkababa* ko. Na lalong nagpaingay pa sa mga tao at ang pag giling ko sa taas ng entablado ang lalong nagpaingay at nagpa hayok sa mga kalalakihang nanunuod. Alam kong sabik na sabik na silang masilayan ang kabuuhan nito kaya hindi ko na rin sila pinag hintay pa. Para akong sinaniban ng lakas ng loob para gawin ito. Wala nang hiya hiyang ibinaba ko ang natitirang saplot ko at hinagi kung saan man. Hiyawan at kalabugan ng lamesa ang naririnig ko hanggang sa natapos ang aming performance at kan'ya kan'yang hagis ng pera ang mga tao sa taas ng entablado. Bagay na hindi naming pwedeng kunin bagkus iba ang kukuha nito para sa amin. Mga tip ito na paghahatian namin kung sino ang nag perform. Pagbaba namin ngiting wagas ang Madam Maverita at binati ako. "Congrats, Tisay! Binuhay mo ang sigla ng casa ko. Mabuti naman nakatulong sayo ang mga sinabi ko kung ganyan ka ng ganyan lagi malaki ang ibibigay kong bonus sayo at sa pamilya mo." wika ng madam na nakangiti pa.

Habang naka upo sila inabutan sila ng tag lilimang libo ni Madam Maverita. "Girls, ayan ang share niyo sa tip." ani nito.

"Salamat, Madam." wika ni Roxy.

"Sige, girls mauna na muna ako. At kong gusto niyong magpatable, magbihis na kayo at kita niyo rin yan." paalala nito at bilin na rin.

"Sige po, salamat ulit Madam." sabay sabay naming sagot.

Nang kami kami na lang ang naiwan. Lumapit sa akin si Roxy at himalang nagpasalamat. "Salamat, Tisay. Malaking bagay ito para sa nanay kong may sakit." wika niya na parang malapit ng maluha.

"Walang anuman ate Roxy, at isa pa hindi lang naman ako ang nagperform kanina. Lahat tayo kaya para sa ating lahat ang bonus." ani ko.

"Pero, ikaw ang nagpa sigla muli ng casa. Kaya salama ulit." aniya.

Niyakap ko lang siya at doon na pumatak ang luha sa mga mata niya at katulad ko naming lahat may kwento rin siya kung bakit siya nasadlak roon at mas naintindihan ko na kung bakit ganon ang ugaling pinapakita niya. Pero, sa kabila ng kasungitan niya alam ko may tinatago siyang kabaitan sa puso niya.

"Oh! Siya bilis na kilos na kong gustong makarami ng kita." wika nito.

"Opo!" sagot naman ni Maureen at Luisa. Ako naman ay kontento na kung anong meron ako ngayon. Gusto ko lang magpahinga at humingi ng patawad sa Diyos, dahil alam kong mali ang trabahong napasok ko pero, nandito na rin ako at wala na akong magagawa pa kaysa kumalam ang sikmura ng anak ko bagay na hindi ko rin naman gugustuhing mangyari.. Di bali nang ako ang magsakripisyo alang alang sa kinabukasan ng aking anak at pamilya.

Ipinikit ko na ang aking mga mata at sinimulang humingi ng kapatawaran sa kan'ya aking maling naging pasya. At tatanggapin ko ng maluwat sa aking loob ang hindi niya pagpayag sa aking nagawa..