EP.005 [2]
1053 Words
สองปีที่เธอทำตัวไร้ตัวตนทำตามคำสั่งไม่พยายามจะหนีจากที่นี่ เธอไม่โง่ที่จะทำแบบนั้น นอกจากหน้าตารูปร่างที่ค่อยๆ เติบโตขึ้นตามวัย ผมของเธอ ซึ่งเธอไม่เคยปล่อยให้มันยาวเลย ตรงไหนแหว่งได้ก็แหว่ง ตรงไหนขาดได้ก็ขาด ผิวหน้าเธอก็ปล่อยให้มอมแมมสกปรกตลอดเวลายามออกไปทำงาน เสื้อผ้าที่เบิกมาเธอก็ขอแบบตัวใหญ่ๆ สีมึนๆ เป็นเสื้อผ้าที่ดูเก่าได้มากเท่าไหร่ก็ยิ่งดี
แต่เมื่อตอนสิบเอ็ดขวบในวันหนึ่งเธอก็มาทำงานตามปกติ เมื่อเติบโตขึ้นงานที่ต้องทำก็เพิ่มมากขึ้น เธอไม่สร้างปัญหาไม่ก่อความวุ่นวายจึงได้รับงานทำความสะอาดห้องนอนใหญ่ห้องนอนหนึ่ง ตามเวลาที่ได้รับมอบหมายมาทุกอย่างเป็นไปตามปกติที่ควรจะเป็น
อุ้ย! ขณะที่เธอกำลังโก่งก้นเช็ดห้องน้ำ จู่ๆ ก็มีเงาดำทาบทับลงมา !!! คิมหันหลังกลับทันทีทำเธอถึงกับผงะเมื่อเห็นร่างสูง ใบหน้าที่เธอไม่เคยเห็น ดวงตาเขาดำมืดน่ากลัวมาก ความหล่อเหลาของผู้ชาย เด็กวัยสิบเอ็ดอย่างเธอไม่เข้าใจ ตึกตึกตึก ใจเธอเต้นแรงมาก มันเต้นแรงจนเธอรู้สึกเจ็บหน้าอก ที่นี่เรื่องคนตายเป็นเรื่องปกติแบบพลิกปลาทอดกินกันเลย เธอกลัวว่าชายคนนี้จะหักคอเธอแววตาเขาน่ากลัวมากๆ
และนั่นคือการเผชิญหน้ากันครั้งแรกระหว่างเธอกับเลียม โอ’ ไบรอัล แต่เธอไม่รู้ว่าตอนนั้นเขาคือใครและยิ่งใหญ่แค่ไหน แม้กระทั่งห้องนอนนี้เป็นของใครเธอก็ไม่รู้ รู้เพียงว่าเธอต้องมาทำความสะอาดทุกวันในเวลาเดิม คือบ่ายสองโมงถึงสี่โมงเย็น สองชั่วโมงทุกอย่างต้องเรียบร้อย และเธอต้องอันตรธานหายตัวไปอย่างไม่มีตัวตนเหมือนที่เป็นมา
ควับ! คิมหันไปมองนาฬิกา นี่มันเวลาบ่ายสามโมงครึ่งเท่านั้น เธอไม่ได้ผิดเวลา แต่จู่ๆ เธอก็กลายเป็นคนที่มีตัวตนในสายตาเขาเสียแล้ว...เขาเป็นใครรูปแบบการแต่งตัวของเขาไม่ใช่ยูนีฟอร์มของการ์ดที่นี่ เขาสวมใส่เสื้อผ้าที่แตกต่างเป็นเอกลักษณ์ ถ้าไม่ใช่ลูกค้าก็ต้องเป็นนายใหญ่ของที่นี่ เท่าที่เธอเคยได้ยินมาบ้างว่านายใหญ่ของที่นี่ คือ เลียม โอ’ ไบรอัล เขาเป็นดั่งซาตานที่นรกส่งมาเกิด ห่างไกลความเป็นมนุษย์ ฆ่าคนครั้งแรกตอนอายุเก้าขวบและต่อจากนั้นเขาก็ฆ่าคนเป็นว่าเล่นเรื่อยมา ไม่มียกเว้นว่าจะเป็นเด็ก คนแก่ คนท้อง ผู้หญิง เขาฆ่าได้หมดเพียงแค่เขาพอใจอยากจะฆ่า การฆ่ากันว่าน่ากลัวแล้ว แต่เขายังเป็นพวกเลือดเย็นทำมาหากินกับคน กระแสลือเลื่องพวกนี้เป็นความจริงแน่นอน ก็เธอนี่ไงก็เป็นหลักฐานให้กับคำบอกกล่าวต่อๆ มา เขาค้ามนุษย์ ทำธุรกิจค้าประเวณีทุกประเภท ก็เธอต้องไปเก็บกวาดห้องรับลูกค้าในซ้องด้วย ดีที่เธอไม่ต้องเข้าไปในคาสิโนและโรงเสพย์ยา
“ผมเธอเป็นอะไร” ขะ...เขาดูออกเหรอว่าเธอเป็นเด็กผู้หญิง คิมส่ายหน้าไม่พูดอะไร เพราะเธอไม่พูดตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ ทุกคนที่นี่เลยเข้าใจว่าเธอพูดไม่ได้
คิมส่ายหน้าเป็นคำตอบพร้อมหลบสายตาเยือกเย็นนั้น เธอยังคงตัดผมตัวเองจนมันไม่เป็นทรง ใครได้เห็นก็รู้สึกทุเรศนัยน์ตาทั้งนั้นจนไม่มีใครอยากมองเธอ คนอื่นๆ ต่างก็คิดเพียงว่าเธอจิตไม่ปกติ
“พูดไม่ได้อย่างงั้นเหรอ” คิมพยักหน้ารับทีหนึ่ง “แต่หูได้ยินปกติ” คิมพยักหน้ารับอีกครั้ง “อายุเท่าไหร่” คิมยกมือขึ้นมากางสิบนิ้วและโชว์หนึ่งนิ้ว “สิบเอ็ด” เธอพยักหน้า
“ทำงานของเธอต่อไปเถอะ...” เขาพูดจบก็เดินออกไป เฮ่ยยยย คิมถอนหายใจอย่างโล่งอก และตั้งแต่วันนั้นแม้ไม่ใช่ทุกวัน แต่ก็มีหลายครั้งที่เธอเข้ามาทำความสะอาดตามเวลา คราวนี้ห้องทั้งห้องไม่ได้ว่างเปล่าเหมือนที่เป็นมา เธอเจอเขาบ้าง “ทำงานของเธอไป” ช่วงแรกๆ เธอเกร็งไปหมด แต่พอผ่านไปหลายๆ ครั้งและเขาที่แม้จะอยู่ในห้องก็ไม่ได้สนใจเธอ ทำให้เธอผ่อนคลายกับการอยู่กับเขาในห้องลงไปได้บ้าง และเวลาช่างผ่านไปเร็วนัก เธอมาทำความสะอาดห้องนอนให้เขาถึงสี่ปี จนเธออายุสิบห้า สี่ปีที่ผ่านมาก็ไม่ได้หมายความว่าเธอต้องมาทำทุกวัน ยามที่เขาไม่กลับมาหลายๆ วัน เธอก็ไม่ต้องเข้าไปทำเพราะห้องไม่ถูกใช้ ช่วงเวลาแบบนั้นเธอก็จะไปช่วยทำห้องนอนที่ใช้รับลูกค้าแทน
แต่ช่วงเวลาสี่ปีที่เธอทำงานอย่างสงบ ร่างกายเธอค่อยๆ เติบโตขึ้นเข้าสู่วัยรุ่น หน้าอกเริ่มนูนใหญ่ขึ้น สะโพกเริ่มบ่งบอกถึงความเป็นผู้หญิง ไม่เว้นแม้กระทั่งผิวพรรณเพราะจะว่าไปที่นี่ไม่ตระหนี่เรื่องอาหารการกินเลยของดีทั้งนั้นแต่คิมก็ฝึกจิตใจในเรื่องนี้ เธอท่องไว้เสมอว่ากินแค่พออิ่มและเพื่อมีชีวิตต่อไปรอเวลาและโอกาส...
จนคนที่ดูแลเธอพึ่งรู้ว่าเธอเป็นผู้หญิงก็ตอนที่เธอมาขอเบิกผ้าอนามัย ตอนนั้นคนดูแลถึงกับตาโตถามเธอกลับว่า “นี่หล่อนเป็นผู้หญิงเหรอเนี่ย” คิมไม่ตอบ แต่เธอก็ถือว่าตัวเองประสบความสำเร็จอย่างมาก เธอรอดพ้นการค้าประเวณีในเด็กมาได้ แต่จะรอดจากการค้าประเวณีในผู้หญิงหรือไม่นั้นก็ต้องคอยดูกันต่อไป เธอยังคงปล่อยให้ตัวเองดูมอมแมม ผมเผ้าไม่ค่อยสระแม้จะไม่ค่อยมีก็ตาม เพราะเธอยังตัดมันให้สั้นให้แหว่งเหมือนเดิม
“อะไรนะ!” จอนสันถึงกับร้องเสียงหลงหลังจากได้ฟังสิ่งที่เลียมเล่าให้ฟังเกี่ยวกับตัวคิมครั้งยังเยาว์
“นี่เจ้านายเฝ้ามองเธอมานานถึงสี่ปี...”
- Writer
