EP.009 [2]
1161 Words
เบลินด้า เธอไม่ได้ดีไปกว่าใคร แต่เธอคือหญิงสาวที่มีข้อตกลงกับเขา แผลเป็นอันน่ากลัวที่แผ่นหลังก็เกิดขึ้นจากน้ำมือเขาคนนี้ เขาต้องการผู้หญิงแต่ไม่ต้องการทายาท เธอก็ยินดีที่จะตัดมดลูกทิ้ง เพื่อเขา
ความวิปริตบ้าคลั่งในตัวเขา เธอคือหญิงสาวคนหนึ่งที่ผ่านบททดสอบ แม้เขาจะยุติพฤติกรรมทารุณคู่นอนมาได้สองปีแล้ว แต่กว่าจะถึงเวลานั้น มีหญิงสาวสิ้นชีพไปมากแค่ไหนกัน ไม่มีใครตอบได้ แม้กระทั่งตัวเขาเอง
เบลินด้า เปลี่ยนสีหน้าและแววตาทันทีที่เธอไม่ได้ถูกพาไปยังห้องนอนที่สองสามคืนมานี้เขากับเธอสนุกสุดเหวี่ยงกันอย่างบ้าคลั่ง เขาพาเธอไปอีกห้องที่เธอไม่ได้เข้ามานานกว่าสองปี
ความสนุกสุดเหวี่ยงยังคงมีอยู่ แต่มันคงเกิดขึ้นกับเลียมเพียงคนเดียวเสียส่วนใหญ่ เบลินด้าก็ได้แต่หวังว่าวันพรุ่งนี้ลมหายใจของเธอยังคงอยู่
“ไม่ต้องกลัว ฉันสัญญากับเธอแล้วไงว่า เราจะอยู่ด้วยกันไปจนแก่เฒ่า”
‘วันต่อมา’
คิมที่รู้สึกตัวในที่สุด กลิ่นและบรรยากาศรอบตัวไม่คุ้น ห้องนี้ทั้งห้องเป็นโทนสีครีมสว่าง เหมาะกับหญิงสาวน่ารักสดใส โลกเป็นสีชมพู
“คิม”
“พ่อ” สเตฟาน โผเข้ากอดบุตรสาวของตนไว้
“ไม่ง่ายเลยคิมกว่าพ่อจะได้ลูกกลับมาอย่างปลอดภัย”
อื้ม! คิมที่ขยับแขน จู่ๆ เธอก็ร้องออกมา เธอไม่น่าต้องเจ็บแผลที่แห้งสนิทแล้วไม่ใช่เหรอ
“พ่อผ่าเอาชิพติดตามตัวลูกออกมา”
“ชิพติดตามตัว!” คิมแปลกใจอย่างมาก สเตฟานพยักหน้า
“ไอ้ปีศาจวิปริตนั่น มันใช้ชิพฝังตัวลูก มันทำกับลูกเยี่ยงสัตว์เลี้ยง ไม่เว้นแม้แต่ชิพ ที่มันใช้ชิพที่ใช้กับสัตว์เลี้ยงมาใช้กับลูกพ่อ” คิมนิ่งงันไปทันทีกับความจริงที่ได้รับรู้
“พ่อ ที่นี่ที่ไหน แล้วเกิดอะไรขึ้น”
“ที่นี่คือถิ่นของมาดามชีต้า” คิมเบิกตากว้างทันทีที่ได้ยินชื่อนี้ มาดามชีต้า
“พ่อ ถูกจับตัวมาหรือคะ” สเตฟานส่ายหน้า
“พ่อได้รับการช่วยเหลือต่างหาก คิมองค์กรของเราถูกเลียมบุกถล่มตายเสียส่วนใหญ่ บาดเจ็บหนีตายหลบซ่อนตัวกันไปคนละทิศคนละทาง” คิมเบิกตากว้าง ถามกลับทันทีว่าเมื่อไหร่ เวลาที่พ่อบอกมันเป็นช่วงที่เลียมหายไป และหลังจากนั้นที่เขากลับมาพร้อมกับอาการบาดเจ็บ ที่แท้ก็เป็นแบบนี้เองสินะ
“หนูมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงคะ”
“มาดามชีต้า ช่วยลูกออกมา”
“ช่วย!” คิมต้องแปลกใจ ตอนนี้เธอเริ่มสับสน เธอจึงบอกกับพ่อว่าแผลที่ไหล่มาได้อย่างไร
“เป็นไปไม่ได้ พ่อยืนยันได้ ทำไมมาดามชีต้าต้องทำกับลูกพ่อแบบนั้น” ตอนนี้คิมเริ่มสับสน เธอไม่รู้แล้วว่า อะไรคือความจริงบ้างหรือมันไม่เคยมีเลย คำพูดกระเซ่าแววตากรุ้มกริ่ม ทุกอย่างล้วนไม่จริง
“ถ้าพ่อยืนยันว่าไม่ใช่ฝีมือมาดามชีต้า ถ้างั้นก็คงเป็นเลียม เขาสั่งคนให้ยิงหนู และหลังจากนั้นก็ทำทีเป็นดูแลเอาใจใส่หนู ทำแบบนั้นเพื่ออะไรกันคะ” สเตฟานส่ายหน้าเป็นคำตอบ แม้ภายในใจจะเกิดความลังเลต่อพฤติกรรมที่เลียม โอ ไบรอัล ปฎิบัติต่อบุตรสาวของตนอยู่ก็ตาม
เขาเองก็ไม่เข้าใจที่คิมไม่ถูกฆ่าเสียตั้งแต่วันแรกที่ถูกจับได้ เหมือนนักฆ่าคนอื่นๆ จะบอกว่าเป็นเพราะความผูกพันแต่หนหลัง ก็ดูจะแปลกมาก เพราะเท่าที่รู้ ตอนนั้นคิมถูกปีศาจวิปริตทารุณกรรมเหมือนเธอไม่ใช่คน
ผู้ชายคนนี้น่ากลัวจริงๆ เขาเหมือนไม่ใช่คน ไม่ต่างกับเดรัจฉานในร่างมนุษย์
ในบ่ายวันเดียวกัน คิมได้เจอกับมาดามชีต้า หล่อนเป็นหญิงสาวร่างบอบบางตัวเล็กน่าทะนุถนอม สิ่งเดียวที่เป็นความจริงคือ มาดามชีต้ายอมรับกับคิมว่าเธอรักเลียม โอ ไบรอัลมาโดยตลอด แอบรักตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นเขา แต่เรื่องที่ไปถล่มอาณาจักรของเลียมนั้น เพราะต้องการเข้าไปช่วยคิมออกมา แต่ก็แฝงความต้องการส่วนตัวที่ต้องการมีตัวตนในสายตาของเลียมบ้าง
จะว่าไปคิมก็รู้สึกชอบมาดามชีต้าที่เป็นคนตรงไปตรงมา ต่างกับเลียมที่เธอไม่อาจรู้เลยว่าอะไรคือความจริงกันแน่ในตัวผู้ชายคนนี้
“ผู้หญิงเลวๆ อย่างฉัน จะชอบผู้ชายเลวๆ อย่างเขาก็ไม่แปลกใช่มั้ย”
“แต่ฉันไม่มั่นใจว่าคนคนนั้นยังถือว่าเป็นคนได้หรือเปล่า” มาดามชีต้าเลิกคิ้วมองคิมเงียบๆ เพราะเท่าที่เธอรู้ คิมไม่ได้โชคดีเท่าเธอ คิมตกอยู่ในน้ำมือของเลียมนานหลายปี จะรักจะเกลียดก็ประเมินยากเพราะคิมไม่แสดงอารมณ์ความรู้สึกใดๆ ออกมาอย่างชัดเจน
“พักผ่อนที่นี่ให้เต็มที่ ฟื้นฟูร่างกายให้กลับมาแข็งแรงก่อนหลังจากนั้นค่อยว่ากันใหม่ว่าจะเอายังไงกันต่อ”
มาดามชีต้าต้องเดินทางไปต่างประเทศ สเตฟานติดตามหล่อนไปด้วยในตำแหน่งใหม่คือบอดิการ์ดประจำตัว คิมจึงอยู่ที่นี่ฟื้นฟูร่างกายเพียงลำพังตามความต้องการของพ่อ
ควับ!! ในยามกลางคืน คิมที่พึ่งอาบน้ำเสร็จ เพียงแค่เธอก้าวออกมาจากห้องน้ำ โดยที่ไม่ทันได้ระวังตัว ทำให้เธอถูกจู่โจมจากทางด้านหลัง วงแขนแข็งแรงล็อคคอเธอไว้แน่น
โดยที่เธอยังไม่ทันได้ตอบโต้ จู่ๆ หูข้างหนึ่งของเธอก็ถูกจู่โจมด้วยลิ้นสาก ผลั่ก! พร้อมกับร่างบางถูกดันแนบกับผนัง เธอถูกจับหมุนให้มาเผชิญหน้ากับเขา
คิมรู้แก่ใจว่าเธอกับเขาต้องได้เจอกันอีกแน่ แต่เธอไม่คิดว่าเมื่อได้เจอแล้ว เธอที่เตรียมตัวเตรียมใจแล้วยังอดตื่นตระหนกไม่ได้
“คิดถึงฉันมั้ย” เขาขยับก้มหน้าลงมาใกล้ใบหน้าเธอ จนปลายจมูกเขาสัมผัสแก้มเนียนเมื่อเธอผินหน้าหนี เพราะไม่อาจดิ้นรนหนีออกจากแรงกดของเขาไว้ได้
คิมไม่ตอบแต่ก็ยอมหันหน้ากลับมาสบประสานดวงตาคมเข้มที่หลี่แคบลง เพราะเขากำลังยิ้ม ความเงียบปกคลุมโดยทันที หลงเหลือเพียงลมหายใจของสองร่างที่เป่ารดกันอย่างเลี่ยงไม่ได้
เลียมไม่ถือสา เธอไม่พูด เขาก็ไม่พูด แต่ทว่าใบหน้าคมกลับเลื่อนเข้าไปใกล้จนริมฝีปากสัมผัสกันในที่สุด แม้จะแปลกใจอยู่บ้างสำหรับเลียมที่คิมไม่ขัดขืนต่อรสจูบเขา ในทางตรงข้ามเธอกลับตอบสนองกลับ
- Writer
