EP.007 [2]
1006 Words
หลังจากที่เลียมปรากฎตัวในสภาพที่ได้รับบาดเจ็บ เนื่องจากเลียมเป็นชายกำยำที่มีร่างกายแข็งแรง เขาจึงดีขึ้นมากแต่ก็ไม่ได้หายขาดเป็นปลิดทิ้ง คิมถูกจำกัดหน้าที่จากนักฆ่าสาวกลายเป็นพยาบาลจำเป็นอย่างช่วงไม่ได้ เดี๋ยวๆ ก็จะเช็ดตัว เดี๋ยวๆ ก็อยากกินผลไม้ ปีศาจร้ายออดอ้อนซาตานสาวได้อย่างเป็นธรรมชาติ ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาสองคนเหมือนว่ากำแพงที่มองไม่เห็นที่ก่อตัวมานานหลายปีนั้นมันดูจะค่อยๆ พังทลายลงเรื่อยๆ
ถ้าเป็นการดำเนินชีวิตที่ปกติ อีกไม่นานสองคนนี้คงจะมีลูกหลานเต็มบ้านเป็นแน่ แต่เหล่าชายชุดดำที่เดินควักไค่วไปมาทั่วอาณาจักรอันยิ่งใหญ่ของเลียมคอยย้ำเตือนให้คิมไม่หลงลืมว่าตนมาที่นี่เพื่อสิ่งใด
ตูม!!! แต่ทว่าในตอนสายของวันที่สี่ อาณาจักรอันยิ่งใหญ่ของเลียมก็เกิดเสียงระเบิดขึ้นบริเวณสนามใกล้ๆ ที่จอดเฮลิคอปเตอร์
สัญชาติญาณในตัวคิมทำงานอย่างรวดเร็ว รัศมีระเบิดมาไม่ถึงตึกของเลียมที่เธอพักอยู่ แต่เสียงนั้นทำให้ทุกคนที่นี่ได้ยิน
คิมไม่รู้ว่าเช้านี้เลียมไปไหน เขาตื่นก่อนเธอ แต่ทันทีที่เธอได้ยินเสียงระเบิดเธอก็คิดถึงเขาเป็นคนแรก ความกังวลก่อกวนจนเธอขยับฝีเท้าออกจากห้องนอนเพื่อตามหาเขา
“เจ้านายพวกนายอยู่ไหน” คิมถามชายชุดดำคนแรกที่เธอเจอโดยทันที
“ไม่แน่ใจว่าอยู่ห้องประชุมออนไลน์ตึกสามหรือเปล่า”
“ตึกสามไปทางไหน” คิมไม่ลังเลเธอวิ่งไปตามเส้นทางของตึกสามที่ชายชุดดำแจ้ง เธอต้องเห็นว่าเขาปลอดภัย แต่ทันทีที่เธอออกจากตึกที่พักของเลียม หัวใจดวงน้อยหล่นวูบเมื่อตึกสามที่ว่านั้นมันอยู่ใกล้กับที่ระเบิดลงเมื่อครู่ รัศมีระเบิดไม่ได้ทำให้ตัวตึกถล่มแต่หน้าต่างที่เป็นกระจกทุกบานแตกละเอียดไม่เหลือ
คิมเงยหน้ามองท้องฟ้าที่ตอนนี้เหนือน่านฟ้ามีเฮลิคอปเตอร์หลายลำกำลังมุ่งหน้ามาทางนี้ นี่มันเกิดเรื่องบ้าอะไรกัน!!! คิมสบถ เพราะจากประสบการณ์แล้ว เธอคาดว่าเฮลิคอปเตอร์เหล่านั้นคงพกพาปืนกลพร้อมกำลังพลหมายเข้าโจมตีอาณาจักรอันยิ่งใหญ่ของเลียมอย่างแน่นอน
คิมวิ่งไปแต่ยังไม่ถึงตึกที่ว่า เสียงเครื่องยนตร์ของเฮลิคอปเตอร์ดังกระหึ่มลั่น บ่งบอกว่าตอนนี้ผู้คนและทรัพย์สินได้เข้าสู่ระยะทางปืนแล้ว และบริเวณนี้ผู้คนบางตาลงมากและเป็นตึกแรกที่เหล่ากำลังพลบนเฮลิคอปเตอร์จะจัดการ
ปึปึปึปึ อย่างไม่ต้องรอ เสียงวัตถุแหวกอากาศห่าใหญ่ล่องลอยมาจากด้านบนพุ่งลงหมายทำลายล้างสิ่งมีชีวิตทุกอย่างเป็นอันดับแรก ซึ่งคิมก็ไม่ได้รับการยกเว้น
ให้เธอรวดเร็วปราดเปรียวมากแค่ไหน ก็ไม่มากพอที่จะเร็วไปกว่าเส้นทางอาวุธที่กำลังทำลายล้างสูง
อ๊ะ!! แต่ในขณะนั้นเอง คิมคิดว่าเธอคงสิ้นชื่อลงแล้วในอีกไม่กี่วินาทีข้างหน้า เมื่อเธอเป็นสิ่งมีชีวิตที่กำลังพลบนเฮลิคอปเตอร์หมายหัวหมายจะปลิดชีวิต
ร่างของเธอก็ลอยหวือด้วยแรงปะทะจากร่างใหญ่ของใครสักคนที่เธอก็มองไม่ทัน ทำให้เธอกระเด็นพ้นจากวิถีกระสุนได้อย่างเฉียดฉิวในช่วงวินาทีสุดท้าย
พรึ่บ! เสียงกระแทกที่ร่างกำยำโถมตามเธอมาในเวลาเสี้ยววินาที เมื่อทั้งสองได้ที่กำบังหลบวิถีกระสุนจากปืนกลจากเฮลิคอปเตอร์ คิมก็ประจักษ์ทันทีเมื่อคนที่เข้ามาช่วยชีวิตเธอนั้นคือคนที่เธอกำลังตามหา
แต่ทว่า...ยังไม่ทันได้เอ่ยอะไร เลียมก็คร่อมร่างเธอให้หมอบติดพื้นโดยที่เขาใช้ร่างกายเขาเป็นโล่กำบังกระสุนที่ถูกกราดออกมาอย่างบ้าคลั่ง
ปังปังปังปังปัง
เวลาเพียงไม่กี่วินาที แต่สำหรับคิมนักฆ่าที่ไม่เคยผ่านประสบการณ์จริงมาก่อน มันช่างแสนนานตราบหมดลมหายใจเลย เธอเคยฝึกฝนในสถานการณ์ที่ต้องเจอกับปืนกลห่าใหญ่แบบนี้มาก่อน แต่การฝึกจะใช้กระสุนปลอมก็เท่านั้น แต่เมื่อต้องมาเจอสถานการณ์จริง จะบอกว่าเธอไม่กลัวนั่นคือการโกหกตัวเองครั้งใหญ่
คิมรับรู้ถึงการถูกกดทับอยู่บนร่างกาย แผงอกกำยำที่กระเพื่อมตามแรงการหายใจ กลิ่นกายอันคุ้นเคย และของเหลวสีแดงที่ซึมไหลออกมาจากร่างกายอุ่นร้อน เธอได้กลิ่นคาวเลือดจากเขาแรงขึ้นเรื่อยๆ
ตอนนี้ในสมองเธอคิดภาวนาขอให้เป็นเลือดที่ไหลออกมาจากแผลเก่า ขออย่าให้เขาได้รับบาดเจ็บเพิ่มอีกเลย เพราะถ้าเป็นแบบนั้นเธอจะต้องเป็นหนี้บุญคุณเขาครั้งใหญ่
อ๊ะ! แต่แล้วเมื่อห่ากระสุนผ่านพ้นไป เลียมก็พลิกตัวออกจากร่างบาง เขาร้องออกมาเบาๆ
“คุณได้รับบาดเจ็บตรงไหน”
“น่าจะโดนไปอีกสองนัดเมื่อกี้ ที่หัวไหล่ซ้ายกับต้นแขน” เขาเอ่ยบอกด้วยเสียงที่ถูกเค้นออกมาอย่างยากลำบาก
คิมมองเขา ใช่แล้ว! เลือดที่ไหลบ่าออกมาเหล่านั้นล้วนมาจากแผลสดๆ ที่พึ่งเกิดขึ้น
คิมไม่รอช้าตอนนี้เธอไม่มีเวลาดูว่ากระสุนฝังในหรือเปล่า แต่เธอก็ถอดเสื้อเชิ้ตที่ตัวเองสวมอยู่ออกมา เหลือเพียงเสื้อกล้ามสีเข้มที่ยังมีบราปกปิดความอวบอูมความสาวสะพรั่งของตัวเองไว้ คิมจัดการฉีกเสื้อออกเป็นสองชิ้นเพื่อที่จะพันรอบต้นแขนของเขาไว้และอีกชิ้นคาดพันไว้ที่ไหล่เพื่อห้ามเลือดไว้ก่อน
เลียมแม้จะทรมานเพราะความเจ็บแต่ในขณะนั้นเขาไม่ได้ละสายตาไปจากใบหน้าของหญิงสาวที่โน้มเข้ามาใกล้ในบางจังหวะเขาสัมผัสได้ถึงลมหายใจของเธอที่เป่ารดใบหน้าเขา
- Writer
