ATEŞDAĞLI’DAN…
İçeri girmek ile kaçıp gitmek arasında bir yerde sıkışıp kalmıştım. Bir yanım girmemek için direniyor diğer yanım buradayken bir kere bile ziyaret etmeyecek kadar vicdansız olma diyordu.
Derin bir nefes çektim.
Kapıyı tıklattım. İçeriden açıldı. Bir kadın ajan karşıladı beni. Rahime babaannem bu konuda çok titizleniyordu.
“Yüzbaşım” diye selamladı beni kadın.
“Bize biraz müsaade eder misiniz?” dedim. Başı ile selam verdi. “Kapının önündeyim” dedi.
Begüm’den duymuştum. “Yıldız hanımın odasının önünden ayrılan olursa MİT’e veda etsin” diye ültimatom çekmiş zilli.
Yavaş yavaş yatağa yanaştım. Nasıl da benziyorlardı ana kız. Sadece Avşar daha turuncuydu. Yıldız hanımın gözleri bana bambaşka birini hatırlatıyordu. Ne zaman düşünsem bulamıyordum.
İlk bulduğumuz zamana göre
