“กู๊ดไนท์ครับ แม่หมูมานอนด้วยกันไหมครับ”
น้องบลูถามแม่ทั้งๆ ง่วงนอนเต็มที่แล้ว ปรีชยาพรแก้มแดงส่ายหน้าปฎิเสธลูกทำท่าจะลุกขึ้นไปปิดไฟ แต่ถูกแขนแข็งแรงโอบกอดไว้ก่อน
“ขอคิสกู๊ดไนท์หน่อยได้ไหมครับ”
โดมินิทเอ่ยด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา ทำตาละห้อยมองไปยังริมฝีปากเต็มอิ่มด้วยสายตาปรอยๆ
“ไม่ได้ค่ะ” ปรีชยาพรส่ายหน้าปฎิเสธดิ้นขลุกขลักให้หลุดพ้นจากอ้อมแขนแข็งแรง
“พี่ขอแค่นิดเดียว ขอน้ำหล่อเลี้ยงชีวิตนิดเดียวเท่านั้นนะน้องหมู”
โดมินิทเอ่ยอ้อนวอนเสียงแหบพร่า ไม่รอให้ปรีชยาพรปฎิเสธ เขาบดจุมพิตบนริมฝีปากนุ่ม มอบจุมพิตหวานล้ำยิ่งกว่าน้ำผึ้งใดๆ
จุมพิตที่อ้อยอิ่งในคราวแรกเริ่มทวีความเร่าร้อนขึ้นตามแรงอารมณ์รักที่กำลังปะทุขึ้นมา ชายหนุ่มกัดฟันแน่นพยายามระงับความต้องการของตัวเอง และต้องใช้เวลาเนิ่นนานกว่าจะยอมผละริมฝีปากออกมาได้
“ขอพี่อยู่แบบนี้ก่อนนะน้องหมู”
โดมินิทซบหน้านิ่งกับซอกคอหอมละมุน พยายาม
