“ถ้าปุ้นใส่ชุดนี้ไปงานเลี้ยง พี่ไม่ให้ไป”
คาเมลพูดเสียงเข้มไม่พอใจกับชุดที่คนรักสวมใส่อยู่ ณิชาดาตีสีหน้างุนงง พร้อมกับก้มมองชุดแซกสายเดียวสีเขียวอ่อน ซึ่งตรงช่วงเอวจับเป็นจีบรอบตัว ทิ้งชายกระโปรงบานย้วยมาถึงเข่า
“ทำไมคะ ชุดที่ฉันใส่ไม่สวยหรือยังไงคะ”
ณิชาดาถามเสียงแข็ง เธอเสียเวลาสำหรับการเลือกชุดและแต่งตัวเป็นชั่วโมง เพื่อให้ออกมาดูดีที่สุดในสายตาของชายหนุ่ม แต่พอมาเจอน้ำเสียงและสายตาที่มองมาอย่างตำหนิติเตียน ทำเอาน้ำตาถึงกับรื้นขอบตา
“ชุดนะสวย แต่มันโป๊เกินไป พี่ไม่อยากให้หนุ่มๆ ในงานเห็น หวง! รู้ไหม”
คาเมลเห็นสีหน้าและสายตาของคนรักที่ทำท่าเหมือนจะร้องไห้ จึงรีบเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน มือใหญ่เอื้อมไปลูบเบาๆ ตรงหัวไหล่ที่เปิดเปลือยท้าทายสายตาคนมอง
ณิชาดาหน้าแดงด้วยความอายหยิบผ้าพันคอผืนใหญ่ที่สามารถคลุมไหล่ได้ออกมาชูให้ชายหนุ่มเห็น เอามาคลุมไหล่จนมิดชิด แล้วเอ่ยถามความเห็นจา
